Gözlerimi hafifçe araladığımda ağzımdaki kan tadıyla midemin kalktığını hissettim. Ensem ve başımdaki ağrı ise cabasıydı. Elimi enseme götürdüğümde bir sargı bezinin sarıldığını anladım. Doğru ya en son Araf'ın kollarına yığılmıştım. Ani hareket başımın dönmesine neden olmuştu. Üzerim yine aynıydı ama ceketim ve ayakkabılarım çıkmıştı. "Demek uyandın." dediğinde gözlerim odada onu aradı. Sağ tarafta tekli koltukta üstü çıplak bir şekilde oturuyordu.
Üstü çıplak. Yanaklarıma kanın pompalandığını hissettim. Bu çocuk hiç mi utanmazdı? Oda küçük gece lambasıyla aydınlatılsa da karın kaslarını görebiliyordum. Ona baktıkça sen insan mısın yakışıklı diyesim geliyordu. Benim cevap vermediğimi gören Araf bana bakıp konuşsana dedi.
Gözlerimi devirdim. "Uyandığımı görebiliyorsun!"
Aksi bir kız ol
