CHAPTER 2 “คุณหนูแห่ง MPP”

2754 Words

แสงอาทิตย์ที่กำลังลาลับขอบฟ้า สำหรับบางคนอาจจะเป็นสัญญาณของการสิ้นสุดการทำงานที่แสนเหนื่อยล้าในแต่ละวัน แต่ไม่ใช่กับ ‘เหมย’ ที่ต้องเตรียมตัวออกจากบ้านเพื่อไปทำงานในเวลานี้ เหมยเป็นลูกสาวคนเล็กของตระกูลไพศาลวิวัฒน์ ผู้มีอิทธิพลทั้งในฮ่องกงและไทย งานของเหมยคือการบริหารและดูแลความเรียบร้อยของ MPP ธุรกิจของครอบครัว ที่มีหมอกพี่ชายคนโตเป็นเจ้าของ และเป็นสาขาย่อยของ MPP สาขาใหญ่ที่ฮ่องกง MPP เป็นผับและคาสิโนขนาดใหญ่ตั้งอยู่ใจกลางย่านธุรกิจ คนส่วนมากรู้จัก MPP ในฐานะผับหรูชื่อดังของย่านนี้ แต่น้อยคนที่จะรู้ว่า ด้านบนของ MPP มีพื้นที่ของคาสิโนซ่อนตัวอยู่ถึงสองชั้น คนที่จะเข้าใช้บริการพื้นที่นี้ได้ จะต้องผ่านการตรวจสอบประวัติและได้รับอนุญาตให้ถือบัตร VIP ของ MPP เท่านั้น ธุรกิจคาสิโน MPP นั้น ถือเป็นธุรกิจหลักของครอบครัวเธอ แม้ธุรกิจคาสิโนในประเทศไทยยังถือว่าเป็นธุรกิจผิดกฎหมาย ที่ไม่ได้รับอนุญาตให้เปิดได้ แต่ครอบครัวของเธอก็ใช้ธุรกิจสถานบันเทิงบังหน้า บวกกับพึ่งพาอาศัยอิทธิพลจากผู้ใหญ่ที่มีอำนาจคอยหนุนหลังให้ ด้านบนสุดของตึก ถูกจัดเป็นพื้นที่ทำงานและพักผ่อนของเหมย ซึ่งจะมีการ์ดยืนคุมอยู่ทุกทางเข้าออก คนที่จะขึ้นมาด้านบนได้ มีเพียงแค่ครอบครัวและคนที่การ์ดได้รับแจ้งจากเหมยไว้เท่านั้น “อ่าวเฮีย ทำไมวันนี้กลับเร็วคะ” เหมยเอ่ยทักพี่ชาย ที่เดินกลับเข้าบ้านมาพอดี “แล้วซ้อไปไหนไม่กลับมาด้วยกันหรอ” เหมยมองหาแฟนพี่ชาย “นู่น วิ่งเข้าครัวไปแล้ว เห็นว่าไปเจอคลิปทำอาหารน่ากิน อยากลองทำ เฮียพาไปซื้อของมาเสร็จเร็วก็เลยกลับมาถึงเร็ว แล้วเราจะไปร้านแล้วหรอ” หมอกถามน้องสาว “ค่ะ เมื่อคืนมัวแต่เคลียร์ปัญหาที่คาสิโน ไม่ได้เคลียร์เอกสารเลย วันนี้เลยต้องเข้าไปเร็วหน่อย” เหมยตอบ “มีปัญหาอะไร หมวยเล็ก ทำไมไม่บอกเฮีย” หมอกถามกลับสั้น ๆ ด้วยความเป็นห่วง แม้เค้าจะไม่ได้เข้าไปวุ่นวายกับการบริหารคาสิโน แต่ก็อดเป็นห่วงน้องไม่ได้ เพราะยังไงน้องก็เป็นผู้หญิง “เดิม ๆ ค่ะ เล่นเสีย ยืมเล่นต่อ หนี้ท่วมหัว ไม่มีคืน แต่เฮียไม่ต้องห่วง เหมยจัดการได้ค่ะ เรื่องแค่นี้สบายมาก” เหมยเอ่ยบอกพี่ชายด้วยความมั่นใจ “เหมยไปก่อนนะคะ” พูดจบก็เดินออกไปขึ้นรถด้านหน้าที่ปืนและนิก คนสนิทของเหมยยืนรออยู่ เหมย พร้อมทั้งปืนและนิก เดินเข้าลิฟท์ตรงขึ้นไปด้านบนห้องทำงานทันทีที่เดินทางมาถึงคาสิโน หลังจากเหมยนั่งประจำตำแหน่งหลังโต๊ะทำงานเรียบร้อย ปืนและนิกก็เริ่มรายงาน “วันนี้มีลูกค้าที่ผับจองห้อง VIP ไว้สองห้องครับ ห้องแรกเป็นลูกค้าทั่วไป เคยใช้บริหารห้อง VIP เรามาสองครั้ง กินเลี้ยงทั่วไป จองห้องใหญ่ไว้ 10 คน อีกห้องเป็นสารวัตรนัทครับ VIP 5 คน” ปืนรายงาน “ส่วนห้อง VVIP เลขาของรองปลัดกระทรวงติดต่อมาขอจองไว้ สำหรับ 5 คน อาจจะเข้าใช้บริการด้านบนคาสิโนด้วยครับ แต่คิดว่าน่าจะเป็นช่วงค่ำ ๆ หน่อย” นิกรายงานเสริม “โอเค ถ้าท่านรองมาแล้วแจ้งชั้นอีกที เรื่องเมื่อวานได้ตามดูมั้ย ตกลงว่ายังไง” เหมยพลิกแฟ้มเอกสารรายจ่ายดู พร้อมเอ่ยถามทั้งสองคนไปด้วย “ผมให้คนของเราตามประกบมันออกไปแล้วครับ ไม่ได้ออกไปเล่นต่อที่ไหน ส่วนบ้านก็อยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ ทั่วไป จากที่คนของเราตามดู เหมือนจะเป็นหลานชายเจ้าของโรงงานผลิตอาหารกระป๋อง แต่เป็นหลานห่าง ๆ ที่ไม่ได้รับความสนใจมากนัก มันอยู่ที่บ้านหลังนั้นคนเดียวครับคุณหนู” นิกรายงานความคืบหน้า “อืม ตามต่อไป พ่อแม่อยู่ที่ไหน ทำงานอะไร ถ้าอยู่แค่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ แต่มาเล่นติดหนี้เป็นล้าน จะเอาปัญญาที่ไหนมาใช้คืนชั้น แล้วตอนแรกทำไมไม่เช็คประวัติก่อน” เหมยคาดคั้นลูกน้องเสียงเรียบ “ขอโทษด้วยครับคุณหนู เจ้าหน้าที่คาสิโนแจ้งว่า ตรวจสอบเบื้องต้นจากนามสกุลแล้วเห็นว่านามสกุลเดียวกับเจ้าของโรงงาน เลยไม่คิดว่าจะไม่มีเงิน” ปืนตอบ “หึหึ ดีนะ วางระบบไว้ให้ทำงาน แต่ดันใช้ความคิดส่วนตัว ทำงานหละหลวมจนเกิดปัญหาให้ต้องมาตามแก้ ชั้นย้ำกี่ครั้งแล้วว่าบัตร VIP คาสิโน จะออกให้เฉพาะคนที่มีประวัติทางการเงินในระดับที่ดีมากเท่านั้น ถ้าไม่ใช่เจ้าของธุรกิจ ก็ต้องเป็นลูกหลานคนสนิทและใกล้ชิดพอที่จะมั่นใจได้ว่ามันจะจ่ายหนี้ที่ยืมไปเล่นไหว เราไม่ใช่ธนาคารที่จะปล่อยกู้ให้กับคนที่มีแค่เอกสารเครดิตทางการเงินมาบังหน้า แต่เราต้องตรวจสอบ ไม่งั้นชั้นจะให้มีทีมตรวจสอบไปเพื่ออะไร ไล่ออกดีมั้ยห๊ะ!!” เหมยพูดด้วยความหงุดหงิด “ชั้นไม่ได้ตั้งกฎมาให้พวกนายทุกคนอ่านนะ แต่ตั้งมาให้ปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด ลูกค้าคาสิโนที่ต้องการจะถือบัตร VIP ของคาสิโนเราไม่ได้มีน้อย ๆ ถ้าพวกนายควบคุมไม่ได้ ก็จะเกิดปัญหาแบบนี้ไปเรื่อย ๆ ชั้นไม่ได้ห่วงแค่ว่าเราจะไม่ได้เงินคืน แต่ลองคิดดู ถ้าเราจัดการไม่ได้แบบนี้ซัก 10-20 คน การตามทวงหนี้มันก็จะเป็นเรื่องที่ใหญ่ขึ้น ทีนี้มันไม่ได้เดือดร้อนแค่เรา แต่มันลามไปถึงคนที่คุ้มครองเราอยู่ เข้าใจที่พูดมั้ย” เหมยถามเสียงเย็น “เข้าใจครับคุณหนู พวกผมจะกำชับเจ้าหน้าที่ด้านบนอีกที” ปืนโค้งตัวรับคำสั่ง “แยกย้ายไปทำงานได้แล้ว ถ้าท่านรองมาถึงก็มาแจ้ง ชั้นต้องลงไปต้อนรับด้วยตัวเอง” เหมยบอกทั้งสองคนก่อนจะโบกมือไล่ให้ทั้งคู่ออกไปทำงาน ความเครียดจากเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน บวกกับความจริงที่ได้รู้ว่าพนักงานทำงานหละหลวมจนเกิดปัญหา ทวีความรุนแรงขึ้น เหมยเปิดลิ้นชักหยิบยาพาราสองเม็ดโยนเข้าปาก ก่อนจะยกน้ำดื่มตามเข้าไป ลูกหนี้คนนี้เป็นลูกค้าของคาสิโนที่เข้ามาเล่นได้ไม่นาน หลังจากเงินหมดก็ขอใช้เครดิตยืมเงินเล่นเรื่อย ๆ คงหวังแค่ว่าจะได้ทุนที่เสียไปคืน แต่ทุกคนก็รู้ การพนันมันวัดกันที่ดวง ไม่ใช่มีเงินเล่นแล้วจะได้เงินกลับไปอย่างเดียวจนสุดท้ายก็กลายเป็นติดหนี้คาสิโนกว่า 2 ล้าน ทางด้านสารวัตรนัท ที่ขับรถออกจากกองบัญชาการมาพร้อมกับคนอื่น ๆ ในทีม เค้าใช้เวลาฝ่ารถติดมาไม่นานอย่างที่คิด ทั้งหมดก็มาถึง MPP หลังเวลาเปิดร้านไปไม่นาน “ผมว่าทุกคนเก็บบัตรก่อนดีกว่านะครับ เดี๋ยวเค้าคิดว่าเราพากันมาสุ่มตรวจ” สารวัตรเอ่ยทักคนอื่นขำ ๆ ก่อนจะดับเครื่องส่งกุญแจรถต่อให้พนักงานรับรถ แล้วพาลูกทีมเดินเข้าไปด้านใน “โห สารวัตร ผับหรูดูแพงแถมจองห้อง VIP แบบนี้เงินเดือนทั้งเดือนนี่จะพอมั้ยครับเนี่ย” ดาบนิวเอ่ยด้วยเสียงตื่นเต้น เพราะถือเป็นครั้งแรกที่ได้เข้ามาเที่ยวผับหรูขนาดนี้ “ผับนี้ผับเพื่อนผมเองครับ แต่ก็ไม่ได้มาบ่อยเท่าไหร่นะ มาแล้วเกรงใจมัน มันชอบลดให้พิเศษ ที่ผมจองห้อง VIP เพราะจะได้ไม่วุ่นวายมาก มันจะยังพอคุยกันได้ ไม่งั้นคงต้องตะโกนคุยกันแทน สั่งได้เต็มที่เลยนะครับ ไม่ต้องเกรงใจ ผมจ่ายไหว” สารวัตรตอบยิ้ม ๆ “เนี่ย โชคดีขนาดไหน ได้หัวหน้าหล่อ ใจดี แถมยังเปย์ลูกน้อง แบบนี้ทำงานถวายหัวให้เลยครับสารวัตร” หมวดเสือเยินยอสารวัตรไม่หยุด “สารวัตรดื่มอะไรครับปกติ” จ่ากรถาม หลังจากเปิดเมนูดูมาได้ซักพัก “เอาที่ทุกคนชอบเลยครับ ปกติผมกับเพื่อนถนัดออนเดอะร็อก” สารวัตรเอ่ยปากอนุญาตให้ทุกคนดื่มตามที่ชอบ เพราะเค้าเองดื่มอะไรก็ได้อยู่แล้ว “สายแข็งซะด้วย เอาเป็นเหล้ามาก็ได้จ่า ยังพอออนเดอะร็อกได้ พวกเราก็ผสมเอา” หมวดเม่นเสนอ “งั้นสั่งแบล็กมาก็ได้ครับ ได้ทั้งผสมโซดา แล้วก็ออนเดอะร็อก เผื่อใครอยากลอง กับแกล้มสั่งเลยนะครับ ผมอะไรก็ได้ง่าย ๆ” สารวัตรสรุปให้ “ป๊าดดดดด ลาภปากสุด ๆ ดีนะไม่ได้เอารถมา จะได้เต็มที่ไม่ต้องกลัวโดนด่าน” ดาบนิวยิ้มร่า “เต็มที่ครับ แต่พรุ่งนี้ใครสายกักยามนะครับ บอกไว้ก่อนเลย” สารวัตรตอบเสียงเข้ม “โหดดดด ผมจะไปนอนที่กอง ยังไงก็ไม่มีทางสาย” ดาบนิวตอบติดตลก ส่วนคนอื่น ๆ ก็ได้แต่หัวเราะตาม สารวัตรนัทสบายใจที่อย่างน้อยเค้ากับทีมก็เข้ากันได้ค่อนข้างเร็ว อาจจะเพราะทุกคนอายุไล่เลี่ยกัน ทำให้คุยกันง่าย ไม่ต้องปรับกันเยอะเท่าไหร่นัก เหมยนั่งเคลียร์เอกสารรายรับรายจ่ายของร้านอยู่ในห้องทำงาน แม้อาการปวดหัวจะยังไม่ทุเลาลง แต่งานตรงหน้าก็ไม่สามารถปล่อยทิ้งไปได้ ทำให้เหมยยังคงฝืนร่างกายที่จะทำงานต่อไป ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก... เสียงเคาะประตูขออนุญาตดังขึ้น เหมยไม่ได้เงยหน้าขึ้นไปมองแต่ทำเพียงแค่เอ่ยคำอนุญาตออกไปเท่านั้น “คุณหนูครับ ท่านรองเดินทางมาถึงแล้วครับ ตอนนี้ผมให้นิกดูแลอยู่” ปืนเดินเข้ามารายงานเหมยด้านใน “โอเค นายไปรอข้างนอกก่อน เดี๋ยวตามออกไป” เหมยที่กำลังเคลียร์เอกสารแฟ้มสุดท้ายอยู่เอ่ยบอกปืน ก่อนจะพุ่งความสนใจไปที่เอกสารในมือต่อ เมื่อเสร็จเรียบร้อยถึงลุกขึ้นหยิบโทรศัพท์ติดตัวแล้วเดินออกจากห้องทำงานไป “เอกสารบนโต๊ะเคลียร์เรียบร้อยหมดแล้วนะ เดี๋ยวเอาไปจัดการต่อได้เลย” เหมยสั่งปืนก่อนจะเดินนำลงไปด้านล่าง เพื่อต้อนรับแขกพิเศษที่ห้อง VVIP ในคืนนี้ นิกเคาะประตูห้อง VVIP เป็นสัญญาณให้ลูกค้าด้านในทราบ เมื่อเห็นเหมยเดินมาถึงหน้าห้อง ประตูห้อง VVIP ถูกเปิดเข้าไปด้านใน พร้อมกับเหมยที่เดินแทรกตัวเข้าไปในห้อง โดยมีปืนและนิกเดินประกบตามหลัง “สวัสดีค่ะท่านรอง ไม่ได้มานานเลยนะคะ ท่านสบายดีนะคะ” เหมยยกมือไหว้ทักทายผู้ใหญ่ตรงหน้า “สบายดีหนูเหมย วันนี้ผมพาเพื่อน ๆ มาสังสรรค์นิดหน่อย ไม่คิดว่าหนูจะมาต้อนรับเอง ไม่ได้เจอนานสวยขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย ไว้ลูกชายผมกลับมาจากอังกฤษแล้วจะพามารู้จักกันไว้ เผื่อจะได้หนูเหมยมาเป็นสะใภ้” รองปลัดกระทรวงเอ่ยยิ้ม ๆ “แหมท่านรอง ผมว่าจะทาบทามให้ลูกชายซะหน่อย ตัดหน้าไปซะแล้ว” หนึ่งในนั้นหันมามองเหมยยิ้ม ๆ “ขอบคุณท่านรองที่เอ็นดูเหมยนะคะ แต่เหมยคงไม่ขอรับไว้ดีกว่า พอดีเห็นลูกน้องแจ้งว่าท่านรองให้เกียรติมาเลยแวะมาต้อนรับหน่อย นิกเดี๋ยวอยู่ดูแลท่านรองกับเพื่อน ๆ นะ อย่าให้ขาดตกบกพร่องอะไร ยังไงเชิญท่านรองกับเพื่อนตามสบายนะคะ เหมยขอตัวไปดูแลงานส่วนอื่นก่อน” เหมยเอ่ยปฏิเสธด้วยท่าทีสุภาพ แม้จะไม่ค่อยพอใจสายตาเหล่าเพื่อน ๆ ของลูกค้า แต่ก็ต้องรักษาท่าทีไว้ ก่อนจะสั่งให้นิกอยู่ดูแลลูกค้า หรืออีกนัยหนึ่งคือ ให้อยู่กันไม่ให้ลูกค้ามายุ่งกับตัวเองได้ “ได้ ๆ ตามสบาย ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันนะหนูเหมย” เหมยยิ้มรับ ยกมือไหว้ผู้ใหญ่ในห้องก่อนจะขอตัวเดินออกมา “เดี๋ยวชั้นแวะไปหาสารวัตรก่อน อยู่ห้องไหน” เหมยหันมาถามปืนที่เดินตามออกมาจากห้อง VVIP “VIP 5 ครับคุณหนู” ปืนตอบ ก่อนจะเดินนำหน้าเหมยไปห้องที่สารวัตรกับทีมนั่งอยู่ ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก...ปืนเคาะประตูห้อง VIP ที่สารวัตรและทีมอยู่ ก่อนจะเปิดประตูให้เหมยเดินเข้าไป หญิงสาวตัวเล็กหุ่นเพรียวผมสั้นประบ่า ในชุดจั๊มสูทขายาวสีดำเข้ารูปแขนยาวผ้าซีทรู เผยให้เห็นผิวขาวเนียนด้านใน เดินย่างกรายเข้ามาในห้อง เรียกให้สายตาทั้ง 5 คู่ให้หันมองด้วยความตกตะลึง “ดาบ ๆ ตบผมซักทีสิ นางฟ้าที่ไหนเข้ามา ผมฝันอยู่หรอ หรือว่าตายแล้ว” หมวดเสือเพ้อออกมาเบา ๆ มือหันไปสะกิดเรียกดาบนิวที่นั่งอยู่ข้าง ๆ โดยที่สายตาก็ยังไม่ละจากใบหน้าสวยตรงหน้า “ยกมือไม่ขึ้นเลยหมวด หมดแรง แค่เห็นก็จะละลายแล้ว” ดาบนิวเองก็เพ้อไม่ต่างกัน “ถ้าไม่อยากกินลูกปืนแทนเหล้า เก็บอาการหน่อยก็ดีครับ นี่น้องเหมยเจ้าของผับนี้ เป็นน้องสาวของเพื่อนผมเอง ลูกสาวคนเล็กของมาเฟียใหญ่ฮ่องกง” สารวัตรเอ่ยแนะนำให้ทุกคนในห้องรู้จัก “สวัสดีค่ะ สารวัตรมาถึงนานรึยังคะ เหมยเพิ่งเคลียร์งานเสร็จ พอดีลงมาต้อนรับท่านรองปลัดกระทรวง ท่านพาเพื่อนมาสังสรรค์อยู่ห้อง VVIP เลยแวะมาทักทายสารวัตรด้วย” เหมยทักทายทุกคน ก่อนจะนั่งลงข้างสารวัตร “พอดีพี่พาคนอื่น ๆ มาเลี้ยงกระชับสัมพันธ์คนในทีมหน่อย หลังจากย้ายสังกัดวันแรก นี่หมวดเม่น หมวดเสือ ดาบนิว แล้วก็จ่ากรครับ” สารวัตรแนะนำทุกคนให้เหมยรู้จัก เหมยยิ้มกว้างตอบกลับไปให้ทุกคน หมวดเม่นและจ่ากร ทำเพียงแค่ยิ้มตอบกลับมา ในขณะที่ดาบนิวอ้าปากค้างและหมวดเสือทำท่าทางเหมือนหัวใจจะหยุดเต้นไปซะแล้ว “หมวดเสือ กับ ดาบนิวนี่ สงสัยอยากกินลูกปืนจริง ๆ เก็บอาการหน่อยดีมั้ยครับ” สารวัตรเอ่ยติดตลก “โห สารวัตรนาน ๆ จะได้เจอนางฟ้าตัวเป็น ๆ ขอเก็บภาพไว้หน่อยก็ไม่ได้ นี่ขนาดน้องสาวเพื่อนสวยขนาดนี้ สารวัตรยังไม่จีบ แล้วเจ้าของหัวใจสารวัตรนี่จะสวยขนาดไหนนะ พามาแนะนำให้พวกผมรู้จักบ้างสิ” หมวดเสือละสายตาจากเหมย หันมาถามสารวัตร “เบาหน่อยหมวด เก็บอาการหน่อย ดาบนิวด้วย เลิกจ้องน้องเค้าได้แล้ว ดูหน้าการ์ดข้าง ๆ ด้วย” หมวดเม่นเอ่ยเตือนรุ่นน้อง “อุ่ย!! หน้าโหดกว่าตำรวจแบบพวกผมอีก ยืมไปสอบคนร้ายซักวันสองวันได้มั้ยครับ” ดาบนิวยิ้มแห้งให้ปืน “ตามสบายนะคะทุกคน สารวัตรได้บอกเฮียมั้ยคะว่าจะมา” เหมยหันไปถามคนข้าง ๆ “ไม่ได้บอกครับ พอดีมากับทีมเลยไม่ได้บอกพวกนั้น เหมยไปทำงานเถอะ พี่อยู่ไม่ดึกเดี๋ยวก็คงกลับ พรุ่งนี้ต้องทำงานด้วย” สารวัตรหันไปตอบน้อง “งั้นตามสบายนะคะ เดี๋ยวเหมยทำส่วนลดให้” เหมยยิ้มให้สารวัตรและทุกคน ก่อนจะเดินออกจากห้อง VIP กลับขึ้นไปที่ห้องทำงานด้านบน “เชี่ย สวยมาก หน้านิ่ง ถ้าไม่ยิ้มคือโหด พอยิ้มทีคือใจละลายได้เลย น้องเค้ามีแฟนรึยังครับสารวัตร ถ้าผมจะจีบนี่พอจะมีสิทธิมั้ย” หมวดเสือหันมาถามสารวัตร “คงไม่มีสิทธิครับ เพื่อนผมหวงมาก นอกจากจะต้องผ่านเพื่อนผมแล้ว ยังมีหลายด่านที่ต้องผ่านไปให้ได้ เพราะฉะนั้น ตัดใจซะจะดีที่สุด ถ้าไม่อยากเจอลูกปืนจริง ๆ” สารวัตรตอบเสียงเข้ม “โหดมากกกก โอเคจะยกไว้เหนือหัว มองเป็นบุญตาพอ” ดาบนิวตอบแทนหมวดเสือ ในขณะที่หมวดเสือนั่งอึ้งกับคำตอบของสารวัตรไปเรียบร้อย ส่วนหมวดเม่นกับจ่ากรเองก็ได้แต่ยิ้มขำกับอาการของทั้งสองคน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more