เริ่มปฏิบัติการจีบ

2063 Words

~ไอ้หนุ่มดอยเต่า มันเศร้าหัวใจ๋ กิ๊ดมากิ๊ดไปมันน้อยใจ๋แต๊เล่า~ โอ้ยยยยใครโทรมาแต่ว่ะเนี่ยคนจะนอนกว่าเมื่อคืนจะนอนหลับตั้งนานเพราะมั่วแต่คิดเรื่องของกันนาร์เห้อออ...ฉันจะจีบกันนาร์ยังไงดีนะ เอ้อ!ลืมรับโทรศัพท์ "ฮัลโหลลล~ครายยย?"ฉันโทรศัพท์เสียงยานไปดาวอังคารนู้นนใครโทรวะวุ้ย "นี่มึงยังไม่ตื่นอีกหรอ?อีฟาร์"เสียงนี้ของไอ้วินนี่หว่า "อืมมีอะไร?"ฉันถามมันกลับ "มีอะไร?มึงถามมาได้นะว่ามีอะไร?มีเรียนไงอีโง่!!มึงรีบตื่นไปอาบน้ำเดียวนี้เลยนะย่ะ!!"มันพูดด้วยความโมโห "เออ!!กูลืมเดียวกูไปอาบน้ำแปป แค่นี้นะ"ติ๊ด!!ฉันวางสายจากมันแล้วรีบลุกจากที่นอนเพื่อไปอาบน้ำเตรียมตัวไปเรียนแล้วสายตาฉันก็เหลือมไปเห็นนาฬิกาซึ่งมันกำลังบอกว่าฉันโคตรสาย "เหี้ยยย!!8.45"แม่งงมีเรียนตอน 9.30 น.รีบๆฉันใช้เวลาในการอาบน้ำไม่ถึง 10 นาทีคนอะไรโคตรเก่งอ่ะ ฉันใช้เวลาแต่งตัวไม่ถึง 5 นาทีเพราะฉันแค่ใส่ชุดนักศึกษาก็ไปได้แล้วไม่ได้แต่งหน้าทำผมเหมือนผู้หญิงคนอื่นขี้เกียจแบบนี่ล่ะมั้งกันนาร์ถึงบอกว่าทุเรสอ่ะ เห้อออ... แล้วฉันก็รีบไปป้ายรถเมย์ดีนะที่นั่งรถเมย์แค่ป้ายเดียวก็ถึงมหาลัย ถ้าถามว่าทำไมเอารถไปบอกเลยว่า ไม่มีรถ!! ล้อเล่นขี้เกียจขับรถก็ติดจะตายกรุงเทพนี่เนอะ แถมนั่งรถเมย์ประหยัดกว่าตั้งเยอะ โอะ!รถเมย์มาพอดีไปก่อนนะเจอกันที่มหาลัย ณ มหาวิทยาลัย GU เวลา 9.25 น. ตึก!ตึก!ตึก! "อีฟาร์ทางนี้โว้ยย"นั่นมันเสียงวินนี่เรียกฉันนี่นา "เออๆมาแล้วโว้ย"ฉันตอบมันเสียงดังลั่นคณะอ่อฉันลืมบอกตอนนี้ฉันน่ะกำลังเรียนคณะสถาปัตอยู่เก่งใช่มะล่าฮ่าๆๆ แต่งานโคตรเยอะเลยขอบอก "เกือบไม่ทันละมึง"ยัยปาล์มบ่น "เออๆก็มาทันแล้วนี้ไง ไปๆเข้าเรียนกัน" หมดชั่วเรียน 12.00 "โอ้ยยยกว่าจะหมดเวลาทรมารชิบ!แถมอาจารย์ย่าแม่งสั่งงานเพิ่มอีก"พอออกมาจากห้องเรียนวินนี่ก็ทำการบ่นอาจารย์ย่าทันที ถ้าถามว่าทำไมเรียกอาจารย์ย่าก็เพราะว่าแกอ่ะเกษียณอายุไปแล้วแต่ยังสอนอยู่อ่ะดิอายุก็หกสิบกว่าๆและน่าจะพักอยู่บ้านให้ลูกหลานเลี้ยงโน้นแถมขี้บ่นๆๆๆงานก็เยอะอีกต่างหาก เซ็งวุ้ยย!! “มึงจะบ่นอะไรหนักหนาว่ะอีวินนี่ มึงไม่ได้ๆงานคนเดียวนะพวกกูก็ได้ อีตุ๊ด!”ยัยปาล์มด่าไอ้วินนี่สองคนเนี่ยทะเลาะกันประจำแต่ก็รักกันอ่ะนะ “เอ้า!กูก็บ่นเฉยๆมั้ยล่ะ?”วินนี่เถียงกลับ “แล้วมึงจะบ่นทำไม?รำคาญญ!!!”ยัยปาล์มโต้กลับแบบไม่ยอมกัน เห้ออออ “พอ!หยุด!! วันนี้กูจะได้จีบกันนาร์ไหม?ทะเลาะกันอยู่ได้”ฉันบ่นพวกมัน “เออๆก็ได้ แต่ก่อนอื่นมึงต้องไปเสริมสวยก่อน”วินนี่บอก แต่...เสริมสวยหรอ?ไม่เอาหรอกฉันอยากให้กันนาร์ชอบที่ฉันเป็นฉันมากกว่า “ไม่เอาอ่ะ ฉันอยากให้กันนาร์ชอบที่ฉันเป็นฉันอ่ะ”ฉันบอกพวกมันตามที่คิด “เอาจริงหรอมึง?”ยัยปาล์มถามเพื่อความแน่ใจ “นั่นดิ! ในเมื่อมันว่ามึงไม่สวยมึงก็แต่งตัวสวยให้มันเสียดายไง”วินนี่เสริม “อืม!กูเอาจริงกูอยากให้กันนาร์ชอบที่กูเป็นแบบนี้ถ้ากูเสริมสวยไปแล้วกันนาร์ชอบกูก็แปลว่ามันชอบกูที่หน้าตา แล้วถ้าวันหนึ่งกูไม่แต่งตัวแล้วกันนาร์ไมม่ชอบกูแล้วล่ะ นั่นแปลว่ากันนาร์ไม่ได้ชอบกูที่จิตใจแต่เป็นหน้าตาที่กูปรุงแต่งขึ้นมา ถ้าอย่างนั้นกูคงเสียใจมากๆเลยว่ะที่กันนาร์ชอบกูเพียงแค่รูปลักษณ์ภายนอก”ฉันบอกพวกมันยาวเหยียบเป็นกิโล “ก็ได้ๆพูดซะยาวเลยมึงแต่ก็ดีเหมือนกันจะได้วัดใจกันไปเลย!!หึ”วินนี่ตอบ “แล้วเที่ยงนี้เอาไง?”ยัยปาล์มถามพวกฉัน อืม...เอาไงหรอ?ก็ต้อง... “ไปโรงอาหารกลางที่กันนาร์ชอบไปสิ!!!!”ฉันตอบมันไป แล้วเจอกันนะกันนาร์ที่รักของฉันนนน ณ โรงอาหารกลาง เวลา 12.15 น. ตอนนี้พวกฉันก็มาถึงโรงอาหารกลางเรียบร้อยแล้ว แล้วก็กำลังมองหากันนาร์ที่รักของฉันอยู่แต่โรงอาหารกลางคนเยอะชิบ!ที่จริงแต่ละคณะก็มีโรงอาหารให้นะทำไมไม่กินคณะตัวเองกันว่ะ แต่โรงอาหารกลางเนี่ยคือทุกคณะต้องได้มาเจอกันและกันนาร์ก็ชอบมากินข้าวที่นี่ด้วย ชิ! มาดูสวยๆล่ะสิหมั่นไส้ว่าแล้วก็มองหากันนาร์ดีกว่าอยู่ไหนหน่า~โอ๊ะ!!อยู่นั่นไง เขานั่งอยู่กับเพื่อนอีก 3 คนคนที่ด่าฉันนั่นแหละสมแล้วที่เป็นเพื่อนกัน เหอะๆปากจัดเหมือนกันเดะ “กูเจอแล้ว! กูไปหากันนาร์ก่อนนะ”ฉันบอกพวกมันสองคนแล้ววิ่งออกมาเลยเพื่อไปหากันนาร์ที่โต๊ะของเขากับเพื่อนโดยไม่ฟังเสียงร้องของเพื่อนฉันเรียกไล่หลัง “เห้!!/อีฟาร์เดียว!!”เสียงของยัยปาล์มกับไอ้วินนี่ดังพร้อมกัน ฉันไม่ฟังแล้วรีบวิ่งมาที่โต๊ะ แหะๆๆๆเหนื่อยชะมัด ฉันยืนหอบอยู่ข้างโต๊ะพวกเขาแล้วพวกเขาก็เงยหน้าขึ้นมาเพื่อมองหน้าฉันประมาณว่าหมาที่ไหนมาหอบแถวนี้ “เฮ้ย!!นี่มันผู้หญิงที่บอกชอบไอ้กันเมื่อวานนี่หว่า”เพื่อนคนหนึ่งของกันนาร์พูดขึ้น กลุ่มของกันนาร์มีอยู่ 4 คนรวมกันนาร์ด้วยมีชื่อแก๊งค์เท่ๆด้วยนะชื่อว่า ‘The One’ประมาณที่หนึ่งอะไรประมาณนั้นล่ะมั้ง ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพื่อนเขาชื่ออะไร แหะๆ เพราะฉันสนใจแต่กันนาร์นี่น่า ถ้าถามเรื่องของกันนาร์ฉันหมดแหละ อิอิ แต่เดียวเพื่อนกันนาร์คงได้รู้จักแล้วแหละ “ชะใช่ฉันเอง สวัสดี สวัสดีนะกันนาร์”ฉันพูดกับเพื่อนกันนาร์แล้วหันไปพูดกับกันนาร์พร้อมรอยยิ้มไปให้แต่เขากลับเมินหน้าหนีซะงั้น เหอะ!อย่าให้ทีฉันบ้างแล้วกัน ชิ! “มีอะไร?ฉันว่าฉันพูดกับเธอไปแล้วนะว่าฉันไม่ชอบเธอ”กันนาร์พูดกับเสียงเรียบจนดูน่ากลัว ฉันหายใจเข้าลึกๆเพื่อเรียกกำลังใจแล้วมองหายัยสองตัวนั้นเพื่อเพิ่มกำลังใจฉันก็เห็นพวกมันนั่งอยู่ด้ายหลังของพวกเขาซึ่งเป็นด้านหน้าของฉันพวกมันชูมือสองนิ้วให้ฉันพร้อมกับทำปากว่า ‘สู้ๆน่ะ’ มาให้ ฉันหายใจเข้าอีกครั้งก่อนพูดว่า “ฉันชอบนาย!แล้วฉันก็จะจีบนายด้วย! กันนาร์!!”ฉันบอกกันนาร์เสียงดังพร้อมมองหน้ากันนาร์จนคนในโรงอาหารเริ่มมองและให้ความสนใจ “ว้าววว!!ฉันชอบเธอว่ะไม่สวยแถมมั่นใจฮ่าๆๆฉันชื่อ อชิ นะแล้วเธอล่ะชื่ออะไรฉันจำไม่ได้”อชิพูดกับพร้อมกับหัวเราะอย่างกับเรื่องตลกแต่ชั่งเถอะ “อ๋อ!ฉันชื่อฟาริดา แต่จะเรียกสั้นๆว่าฟาร์เฉยๆก็ได”ฉันตอบอชิแต่มองหน้ากันนาร์ “โอเค!ฟาริดาฉันเป็นกำลังใจให้นะ ฮ่าๆๆฉันชื่อ ภีมนะ ฉันไม่ชอยค่อยชอบคนขี้เหร่เท่าไรแต่กับเธอฉันชอบว่ะ มั่นหน้าดีฮ่าๆๆสู้ๆล่ะจีบไอ้กันน์ให้ติดนะ”หมอนั่นพูดจบแล้วยิ้มให้ฉันเหมือนจะให้กำลังใจดีนะแต่ปากร้ายชะมัด “ไอ้ภีม!!!”กันนาร์เรียกภีมเสียงดังที่เขาให้กำลังใจให้จีบกันนาร์ติด “หึหึ!”เสียงผู้ชายอีกคนที่นั่งข้างกันขำเบาจนฉันหันไปมองด้วยความสงสัย “มองอะไร?อยากตายหรอว่ะ!!?”เขาถามฉันเสียงดัง แม่งงงโคตรโหดเลยว่ะน่ากลัวอ่าาา T.T “ปะเปล่ามะไม่มีอะไร”ฉันตอบเสียงสั่น “ไอ้ดาต้ามึงจะตะโกนทำไม เห็นไหมฟาร์ตกใจเหมือนแล้วเนี่ยย”อชิหันไปดุดาต้า อ๋อออชื่อดาต้าสินะ โหดชะมัดบอกเลยถ้าไม่จำเป็นจะไม่เข้าใกล้โดยเด็ดขาด!! “ชั่งแม่งสิ!!ไม่ใช่แม่กูนิ เหอะ!”ดาต้าตอบอชิแต่มองหน้าฉันแม่งโคตรเถื่อนน!! “เห้อออ...ขอโทษแทนมันด้วยนะฟาร์”อชิบอกฉันพร้อมรอยยิ้มกลุ่มดีสุดน่าจะเป็นอชินี่แหละ “ไม่เป็นไร”ฉันตอบพร้อมกัยยิ้มกลับให้อชิ “นี่!!เมื่อไรเธอจะไปว่ะรำคาญลูกตา”กันนาร์ตะโกนไล่ฉันเหอะ ขอบอกไม่ไปง่ายๆหรอกโว้ยยยย “ฉันไม่ไป!!ก็บอกแล้วว่าจะมาจีบ ยังไม่ทันจีบเลยไล่ซะแหละที่รัก>...<”ฉันถามด้วยท่าทางเขินอายบิดไปมาจนจะม้วนเป็นปาท่องโกแหละเนี่ยยยย “ยัยบ้า..!!!”กันนาร์ตะโกนเสียงดัง “พอๆฟาร์วันพอแค่นี้แหละก่อนที่ไอ้กันน์มันจะฆ่าเธอ”ภีมบอกด้วยท่าทางจริงจัง “นั่นดิมึง วันพอก่อนเหอะ”ยัยปาล์มพูดกับฉัน “เห้ออ...ก็ได้”ฉันพูดกับพวกมันแล้วหันมาบอกกับกันนาร์ว่า “ตัวเอง...วันนี้เค้ากลับก่อนนะแล้วอย่าคิดถึงมากเค้าล่ะ เป็นห่วงจุ้บๆ”ฉันพูดจบก็รีบวิ่งออกมาเลยเพราะเดียวกันนาร์จะอารวาดเอาแต่ก็ไม่วายมีเสียงกันนนาร์ตะโกนตามว่า “ยัยบ้าไปแล้วไม่ต้องกลับมาอีกนะ รังเกียจ!!!!” แม่งงงเจ็บจี๊ดกับคำว่ารังเกียจเนี่ย เหอะรังเกียจได้รังเกียจไปจะเอามาเป็นแฟนให้ดู หลังจากออกมาจากโรงอาหารกลางแล้วพวกเราก็ไปกินข้าวที่ห้างเพราะยังไม่กินอะไรกับตั้งแต่เช้า พอกินเสร็จก็แยกย้ายกันกลับบ้านพักผ่อนเพื่อเอาไปสู้กับกันนาร์ต่อ สู้โว้ยยยยย ฟาริดา!!!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more