Julianna
Hindi ko maiwasang kutkutin ang mga kuko ko sa kamay. Sa bawat segundong lumilipas, lalong tumitindi ang kaba na nararamdaman ko, lalo na sa tuwing mapapatingin ako sa lalaking nakaupo sa couch sa harapan ko.
Nandito pa rin kami sa family room sa mga sandaling ito. May mga pagkaing nakahapag sa babasaging lamesa sa harapan namin na mukhang masasarap, subalit wala akong apetite para kumuha. Ni hindi ko nga magawang ngumiti nang maayos sa kanilang lahat.
Wala naman akong makitang hint ng recognition sa tuwing titingin si Jercie sa akin. Occasional lang ang pagtingin niya at kaswal lang din. Mas madalas pa na nakatuon ang ang mga mata nito sa screen ng phone na hawaka niya, na parang mas kainte-interesante ang nakikita niya roon kaysa sa maririnig niyang usapan dito.
Halata sa ka
