Mapangahas Na Gabi Ni Professor

2

"Parang ayoko ng matapos ang araw sa tuwing papasok ako sa klase ni professor Heaven! Grabe! Ang lakas ng dating niya! Ang guwapo! Hindi mo mahahalatang thirty five years na siya. Hindi naman malayo sa edad natin, 'di ba?" nakangising sabi ni Jenica.

"Pasaway ka! Twenty three years old pa lang tayo. Tapos siya thirty five. Ang laki ng gap ng age natin sa kaniya kung pinapangarap mo siyang maging jowa!" natatawang sabi ni Kiara.

"Ayos lang iyan, ano ka ba? Wala sa edad iyan 'no! Nasa t ite iyan! Mukhang malaki ang t ite ni professor Heaven! Pangalan pa lang, alam mo ng mararanasan mo sa kaniya ang langit! Sana next semester, siya pa rin ang professor natin sa mga major subjects!"

"Ang alam ko may posibilidad. 'Di kasi kakaunti lang ang professor sa school na ito? Kaya iyong iba, ang daming subject na hawak. Lalo na iyong mga kailangan talagang kumayod ng husto. Eh itong si professor Heaven, ang balita ko, mag- isa na lang siya sa buhay. Nangungupahan lang siya sa isang apartment na hindi ganoon kamahal ang buwanang upa. Malapit lang sa amin kaya madadaanan ko siya," wika ni Kiara.

Ngumisi si Jenica. "Ikaw, ha! Update kay professor! Sabagay, ang yummy naman kasi ng professor natin! Kaya pati iyong mga ibang professor doon sa faculty, lalo na iyong mga dalaga pa, talagang kinikilig kay sir Heaven! Kulang na lang maglumpasay sila kapag nasa faculty si sir!"

Natawa na lang si Kiara. Kahit siya rin naman talaga ay hindi maiwasang mapatitig sa guwapong mukha ni Heaven. Madalas itong seryoso sa klase kapag nagtuturo. Sa anim na araw niya sa eskuwelahan, tatlong beses siyang pumapasok sa klase nito. Monday, Wednesday at Friday ang schedule ng klase niya kay Heaven. Magaling magturo si Heaven. Matalino kasi ito. At isa ring certified accountant. Hindi naman kasi niya gustong mag- CPA. Mga magulang niya ang may gusto nito. Kaya noong mawala ang kaniyang mga magulang, muli siyang nag- aral para maging isang guro sa kolehiyo. At laking tuwa niya dahil sa wakas, nakakapagturo na siya. Natupad din ang nais niyang magturo.

Kainis! Bakit hindi ko alam ito? Bakit biglang nawala sa isip ko ang mga ito? Nag- review naman ako pero bakit hindi ko alam ang sagot!

Napatingin si Kiara sa paligid. Tahimik na nagsasagot ang mga kaklase niya dahil long quiz nila nang araw na iyon. Napatingin siya kay Heaven na nakatingin din pala sa kaniya. Bantay sarado sila ng kanilang professor kaya walang sino man ang makakagawa ng paraan para makakopya. Kinagat ni Kiara ang pang ibaba niyang labi bago itinuon ang kaniyang paningin sa kaniyang answer sheet.

S hit! Grabe magbantay itong si professor Heaven! Hindi ko magagawang kopyahan si Jenica! Paano na ito? Hindi ako puwedeng bumagsak!

Pinagpawisan ng malamig si Kiara sa mga oras na iyon. Napatingin siya sa orasan mula sa unahan na nakasabit sa itaas ng white board. Ilang minuto na lang, matatapos na ang klase ni Heaven kaya dapat bago matapos ang oras ng klase niyo, dapat masagutan na niya ang lahat. Binalot siya ng matinding kaba. Halos pigain na niya ang utak niya kaiisip kung ano ang mga sagot sa tanong. Naiiyak na siya dahil hindi niya maalala ang mga na- review niya. Hindi niya alam kung ano ang dahilan bakit niya ito nakalimutan. Ilang beses pa naman siyang nag- review dahil inaasahan niyang masasagutan niya ang lahat ng tanong.

"Pass the answer sheet."

Nanlaki ang mga ni Kiara nang marinig ang sinabi ni professor Heaven. Marami pang blangko sa kaniyang answer sheet. Wala na siyang choice kun'di ang manghula. Mabilis niyang sinulatan ang kaniyang answer ng mga hula niyang sagot. Nang maipasa niya ito, naluluha siyang napayuko. Hindi niya alam kung makakakuha ba siya ng kahit kalahating score.

"Oh? Bakit ganiyan ang itsura mo? Bakit parang naiiyak ka na ewan?" sambit ni Jenica nang makalabas siya sa classroom.

Nakaupo sa tabi si Kaira at kapansin- pansin ang pangingilid ng kaniyang luha.

"Jenica... hindi ko nasagot iyong mga tanong. Ang dami kong hindi nasagot! Patay ako nito kay mama. Siguradong palalayasin na niya ako sa bahay! Ikakahiya na niya akong anak! Alam mo namang hindi ako puwedeng bumagsak, 'di ba? Alam mong magagalit siya sa akin ng sobra lalo pa't malaki ang kasalanan ko kay mama!" naluluhang sabi ni Kiara.

Tinapik siya sa balikat ni Jenica. "Kumalma ka, Kiara. Huminga ka ng malalim. Hindi ka babagsak. Long quiz pa lang naman ito. Bumawi ka sa exam natin. Okay? Doon mo dapat taasan ang score mo. Mag- review ka ng maigi. Walang magagawa ang pag- iyak mo. Sige na."

Tipid na ngumiti si Kiara at pinilit na kumalma. Pagkauwi pa lang niya sa kanilang bahay, agad na siyang nag- review. Inaral niya lahat ang dapat aralin. Kailangan niyang maaral ang lahat bago ang kanilang exam. Doon siya dapat bumawi. Kaya naman halos wala siyang maayos na tulog kare- review. Na inakala niya maganda ang magiging dulot nito sa kaniya. Ngunit nagkamali siya. Dahil puro review ang ginawa niya, walang kain- kain at maayos na tulog, naging sabaw siya sa araw ng exam. Sumasakit ang kaniyang ulo at nanlalabo ang kaniyang paningin. Hindi niya rin nasagutan ng maayos ang exam.

Nilagnat pa nga siya pag- uwi kaya hindi siya nakapasok ng dalawang araw klase. At pagbalik niya, nagulat siya nang makita ang kaniyang grado. Bagsak siya sa subject na hawak ni professor Heaven. Ang isa sa kaniyang major subject.

Nagsialisan na ang mga kaklase niya sa classroom kung saan naroon si Heaven para ipakita sa kanila ang kani- kanilang grado isa- isa. Kumunot ang noo ni Heaven nang isinara ni Kiara ang pinto at lumapit ito sa kaniya.

"S- Sir... wala na po bang paraan para tumaas ang marka ko? Hindi po ako puwedeng bumagsak, sir... hindi po puwedeng mangyari iyon dahil kamumuhian ako ng mama ko..." lumuluhang sabi ni Kiara.

Bumuntong hininga si Heaven. "Miss Miranda, sa tingin mo saan ko kukunin ang grades mo? Bagsak ka sa long quiz at exam. Ni hindi ka man lang nakakuha ng kalahating score. Sa tingin mo, saan ko kukunin ang grades mo? Wala akong magagawa."

Rumagasa ang masaganang luha ni Kiara. Tila mababaliw na siya kaisipan kung paano niya sasabihin sa mama niya na bagsak siya. Hindi siya puwedeng umulit. Hindi siya puwedeng bumagsak. Lumuhod siya sa harapan ni Heaven at nagulat ito sa kaniyang ginawa.

"Please, sir... hindi po ako puwedeng bumagsak, sir. Lalo pong magagalit sa akin ang mama ko sir. Maawa po kayo sa akin, sir... please sir huwag niyo po akong ibagsak..." humahagulgol niyang sabi.

Napakamot ng ulo si Heaven. "Miss Miranda, I'm really sorry. Hindi ko na kasalanan iyon. Siguro naman naituro ko sa inyo ang lahat. Palagi pa akong nagtatanong kung sino ang may hindi naintindihan. Hindi ka naman nagtataas ng kamay. Kung sinabi mo sana sa akin na hindi mo naintindihan ang itinuturo ko, puwede ko iyong ulitin. Puwede kong ituro ulit. Pero wala kang naging response sa tanong kong iyon. Kaya I assumed na naintindihan niyong lahat."

Halos mabasa na ang suot na uniporme ni Kiara kaiiyak. Desperada na siyang pumasa. Nag- isip siya ng paraan para hindi tuluyang bumagsak ang kaniyang marka. Paalis na sana si Heaven nang hawakan niya ito sa kamay. Nagulat ito sa kaniyang ginawa.

"S- Sir... kung... kung g- gusto niyo... h- handa po akong ibigay sa inyo ang p agkababae ko.... huwag niyo lang po akong hayaang bumagsak. U- Uso naman po ito, 'di ba? Handa po akong makipag- one night stand sa inyo. Kapalit ng mataas kong marka..." matapang na sabi ni Kiara na ikinagulat ng husto ni Heaven.

"What? Naiintindihan mo ba ang sinasabi mo? Kung naririnig mo iyan sa iba, puwes hindi ko magagawa iyan! Hindi ako ganoong klaseng professor!"

Lumunok ng laway si Kiara at saka biglang kinuha ang kamay ni Heaven. Inilagay niya ito sa pagitan ng kaniyang hita kung saan nanlaki ang mga mata ni Heaven nang mahawakan nito ang kaniyang matambok na p agkababae.

"Please, sir... nakikiusap po ako... hindi po ako puwedeng bumagsak."

Naestatwa si Heaven sa kaniyang kinatatayuan. Binawi niya ang kaniyang kamay kay Kiara bago mabilis na lumabas ng classroom na iyon. Habang si Kiara naman ay naiwang lumuluha.