Finding Avie's body

Chapter 43

It was already 11 o clock when we arrived at St. Bernadette Children’s Academy, I have noticed that a lot of things changed here, andaming mga bagong buildings and I must say mas gumanda naman yung school.

“Sa pagkakatanda ko doon sa building na yon yung faculty building, doon sa kulay blue na may falcon statue sa harap.” I told Drake as we were walking around the campus, ang daming mga batang naglisawan dito.

Some of the highschool girls are actually eyeing Drake! I cant believe the child these days! Na pa irap na lamang ako sa mga haliparot na mga batang to.

Drake is just wearing his usual clothes maong shorts and plain black t-shirt. Kahit naman ganito kasimple yung soot ng tao na to hindi maipagkakaila na talaga nga naman kasing agaw pansin sya. Pero pag tinignan mo naman si Drake parang wala lang sa kanya sanay na sya na pinagtitinginan at pinaguusapan habang naglalakad.

He was in front of the faculty building when he looked at me, I gave him a nod.

Pag pasok palang ni Drake sa faculty room nilapitan na agad sya ng mga teachers.

“Good morning Sir how may I help you?” tanong sa kanya ng isang teacher na parang nagnining ning ang mata habang naka tingin sa kanya.

Napairap nalang ako ng paulit ulit sa sobrang inis. May mga teachers talaga ngayon hindi ata alam yung work ethics hindi naman lahat of course pero may mga iilan na katulad nitonmg teacher na to, na akala mo nahulog yung panty nung naka kita ng gwapo.

“Good morning I just want to ask if Ms. Dahlia Dela Fuente is around?” tanong ni Drake sa teacher.

Mabilis naman itong tumango.

“Nasa Office po nya si Dean Dela Fuente, do you have schedule with her po?” tanong nito kay Drake.

Drake got a  card from his wallet and gave it to the teacher.

“Here’s my card tell her that its Drake Christopher Lacson.” Sabi ni Drake sa teacher sa isang malamig na tono.

Napa gulp nalang ang teacher at saka ngumiti ng alanganin sa kanya.

“Okay po Mr. Lacson, please wait here in a bit po pupunta lang po ako sandali sa office ni Dean para ipaalam po na nandito po kayo Sir.” Sabi ng teacher at mabilis na umalis para pumunta sa office ni Ma’am Dahlia.

Drake looked around the faculty room. Nagpaalam  na din sa kanya yung mga ibang tao don sa faculty room dahil kailangan nila na magpavaccine ngayon pala yung schedule ng vaccine sa faculty. Naiwanan kaming dalawa sa faculty room.

“A lot of things have changed in this school,” sabi ko sa kanya.

“Before this school used to be really exclusive, walang masyadong mga estudyante dito or maybe hindi ko lang din alam? Kasi nakahiwalay ako ng building and I don’t usually attend school programs. Pero now ang dami nang mga bata, time flies so fast.” I said dreamily.

Parang ako lang yung hindi nagbago kasi all these years lahat ng baggage and pain na dala ko sa buhay bitbit ko pa din.

“Ganon siguro talaga Kiesha lahat ng bagay nagbabago, kaya nga di baa ng sabi nga nila change is the only constant thing in this world, but I know something that doesn’t change. It will not change even through the longest time.” Naka ngiti nyang sabi sa akin.

“Ano naman yon? May ganon ba?” tanong ko naman sa kanya.

“Meron, love. My love for you will never change even through all the catastrophes and and all ages I will always love you,” Drake said to seriously.

I laughed a little to show some humor.

“oo sasagutin kita pag okay na tayo,” natatawa kong biro sa kanya.

“Hindi lang sagot moa ng kailangan ko aba, Malaki na ang investment ko sayo kaya kailangan panagutan mon a ako.” Natatawang biro nya sa akin.

I was about to say something to him when the door suddenly opened.

“Good morning Ms. Dela Fuente,” magalang na bati ni Drake kay Ms. Dahlia.

Agad naman syang nginitian ng babae at inabot ang kamay nito.

“Good morning Mr. Lacson, what a surprise! It’s my pleasure to meet you. What would like to have? A tea perhaps or water?” tanong ni Ms. Dahlia kay Drake.

She ushered Drake to take a sit.

“Thankyou for accepting me in just a short notice, this is very important.” Seryosong sabi sa kanya ni Drake.

Ms. Dahlia looked at him and gave a nod.

“How may I help you Sir? I am very much willing to help you with anything. Malaki ang utang na loob ng paaralang ito sa pamilya ninyo sa mga donations ninyo at mga facilities na idinonate sa amin. Malaking bagay po inyo para sa paaralng ito.” Magalang na sabi ni Ms. Dahlia kay Drake.

Oh kaya pala sinabi niya sa teacher kanina na banggitin ang pangalan nya, names are indeed powerful and influential. Kaya ganon nalang din kung iaccommodate si Drake kahit saan sya magpunta ay dahil sa pagiging isang Lacson nya. Money and Fame is indeed a game changer.

“Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa Ms. Dela Fuente I would like to ask about Alexander Siegfried Dela Torre.” Drake said straightly.

Napag alaman ng team ni Wayne na dito rin sa St. Bernadette Children’s academy naghigh school si Xander, which is odd for us kasi dito rin ako naghigh school pero hindi ko sya naaalala.

“Alexander Dela Torre? Yung batang mataba po ba sir?” tanong ni Ms. Dela Fuente kay Drake.

Napa-isip naman si Drake.

“I am quite not sure dahil hindi naman sya mataba sa recent picture nya.” Sabi naman ni Drake.

“Please Ms. Dela Fuente I need to have all the information that I can get.” Drake said pleadingly.

Ms. Dela Fuente stood up and asked Drake to follow her in her office.

Drake then followed Ms. Dela Fuente to her office.

Pagkapasok ni Drake agad nyang isinara ang pinto ng office at naupo sa kanyang executive table.

“Since this matter seems to be very serious and important I prefer that we discuss this matter here in my office. So we are talking about Mr. Alexander Siegfried Dela Torre? Mr. Lacson I know that before you even come here you are already well aware about the De Torre’s? As much as I value your family I must tell you that all the information of our students are all confidential, hindi kami basta bastang naglalabas ng impormasyon unless kailanganin ng sambayanang pilipinas yon at pilitin kami ng gobyerno.” Matigas na sabi ni Ms. Dela Torre.

As  much as I hate to admit it  she’s actually right, this school values confidentiality and privacy so much kaya nga kadalasan ang mga ineenroll sa school na ito ay yung mga anak ng artista at politico sa labas, yung mga tao na hindi dapat lumabas sa publiko. Naiintindihan ko kung bakit hindi gustong maglabas ng impormasyon dahil kailangan nyang protektahan yung eskuwelahan.

“Its okay Drake, baka pwedeng maghanap nalang tayo ng ibang pwede natin hingan ng impormasyon.” Sabi ko kay Drake para hindi na nya pilitin pa si Ms. Dela Fuente na magbigay ng impormasyon. Ayoko ng maulit pa yung nangyari kay Mang Cando.

Ayokong may maapektohan pa ng dahil lang sa akin. Drake looked at me but he didn’t said anything hindi din sya tumayo sa kinauupuan niya ibig sabihin na wala syang planong umalis.

“Alam ko na nag-iingat ka lang para sa eskuwelahan na ito pero Ms. Dela Fuente buhay ang naka salalay rito. Buhay ng babaeng pinaka mamahal ko, at alam ko na naging malaking parte rin sya ng pagkatao mo Ms. Dela Fuente.” Sabi ni Drake kay Ms. Dela Fuente na nagpago sa facial expression nito.

Para syang nalilito at the same time ay interesado.

“Para to sa anak ni Senator Achilles Gomez, si Avrielle Akiesha Gomez. Does her name rings a bell Ms. Dahlia?” tanong ni Drake kay Ms. Dela Fuente.

Ms. Dela Fuente suddenly looked hurt and at the same time concerned

“What do you mean? Wala na si Avie Mr. Lacson I even attended her funeral please wag mong gamitin ang pangalan ni Avie para lang makuha ang gusto mo. Sobra na ang dinanas ng batang iyon, patahimikin nyo na sya parang awa nyo na!” naiiyak at nakikiusap na sabi ni Ms. Dahlia kay Drake.

Imbis na sumagot ay umiling lang si Drake sa kanya.

“Mag mula pagkabata ni Avie, hindi na naka ranas ng pagmamahal yung batang yon, lagi  nyang kailangang manlimos sa kung ano lang yung handing ibigay para sa kanya. Alam mo ba na kahit minsan ay walang umattend na guardian o magulang para sa kanya? Recognitions, meetings, graduations, events lahat wala. Hindi nya hinahayaan na umattend yung nag-aalaga sa kanya kasi nakikita nya kung gaano naapektohan yung matanda kapag nakikita syang malungkot.” Naiiyak na sabi nito.

“Mabuting bata si Avie Mr. lacson, matalino mabait at higit sa lahat isa syang tapat na bata. Kaya nakikiusap ako alang-alang sa kaluluwa ng namayapang si Avrielle patahimikin mo na sya Mr. Lacson. Sobrang nakaka gulat ang nangyaring aksidente kay Avie, inaabangan ko pa naman yung reunion ng batch nila sa susunod na taon. Nong minsan kasi na naka salubong ko sya sa greenhills nangako sya sa akin na pupunta na sya sa susunod na reunion ng batch nila.” Malungkot na kwento nito.

“Malaki ang utang na loob ko kay Avie Mr. Lacson. Patahimikin nap o natin yung bata.” Sabi nito na desididong wag nang tulungan pa si Drake.

May ibinabang mga papel si Drake sa table ni Ms. Dela Fuente na agad namang kinuha nito.

“ Ito yung mga ebidensya na magpapatunay na hindi aksidente yung nangyare kay Akiesha, I am showing this to you because I need your help and I know that you can help me. That documents shows that the body that was buried in her grave wasn’t really my Akiesha. Hindi sya yon, we have proofs DNA samples and all. Buhay pa si Akiesha and with your help you can help me find her.” Pakiki-usap sa kanya ni Drake.

Hindi pinansin ni Ms. Dahlia yung mga sinabi ni Drake nagfocus sya sa mga papel na inilahad ni Drake at binasa ito ng matimtiman. Napa hawak na lamang sya sa kanyang bibig at napa-iyak.

“ Oh God, bakit kailangang mangyari ito kay Avie?” naiiyak na tanong niya.

The reason why Ms. Dahlia is very close to me is because of this one incident that completely changed her life.

I was at the roof top that day, as usual nagpapa hangin ako at nag-uubos ng oras. Hindi ko talaga gustong nagla-lunch o nagmemeryenda sa cafeteria or sa room. I didnn’t have any friend to go out with during break time and lunch time so I usually  use my leisure time here.

Parang naging tambayan ko na rin to. Walang masyadong umaakyat dito sa rooftop dahil takot yung mga estudyante. Napabalita kasi na may estudyante na nagpakamatay dito sa roof top nato at ayon sa mga estudyante ay nagpaparamdam daw yung kaluluwan nong estudyante na hindi matahimik.

I find the story really petty, sino pa ba at these generation believes in ghost? I don’t believe in such worthless and petty things kaya hindi ako nagpatinag sa mga kuwentong iyon.

I was busy drinking my chuckie when I suddenly heard a woman crying.

Napatayo nalang ako sa pagkakaupo ko dahil bigla akong nagulat. Kasasabi ko palang na walang multo tapos ngayon biglang ganito? May umiiyak na babae?

What the f**k?!