ซินเอ๋อร์นั่งสัปหงกรออยู่ที่เก้าอี้รับแขกห้องโถง เมื่อท่านอ๋องเดินลงมาเห็นก็อดไม่ได้ ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปาก เขาเดินเข้าไปใกล้
“ซินเอ๋อร์ ตื่นได้แล้ว”
เมื่อเห็นนางยังคงหลับอย่างสบาย เขาจึงดีดหน้าผากนางไปที แปะ!
“โอ๊ย! เจ็บ” นางร้องพร้อมกับเงยหน้าขึ้น เมื่อเห็นท่านอ๋องยืนค้ำหัวอยู่ก็รีบลุกพรวดพราด
“เสร็จแล้วหรือเจ้าคะ?”
“อืม...ประชุมเสร็จแล้ว ข้าจะไปกินข้าว เจ้าไปจัดโต๊ะสิ”
นางหันไปข้างหลังนายท่าน ซ่งจิงเทียนขยิบตายุบยิบให้ นางจึงเดินตามหลังองครักษ์หนุ่มไป “นายท่านกินข้าวที่ไหนหรือ?” นางไม่กล้าเรียกว่าท่านอ๋องเพราะยังไม่รู้ว่าฐานะนั้นได้รับอนุญาตให้เรียกหรือไม่?
“ห้องด้านหลัง อันที่จริงไม่ต้องให้เจ้ามาจัดช่วยก็ได้ ที่นี่มีทหารจัดโต๊ะให้ อยู่แล้ว เจ้าแค่ยืนเฝ้าก็พอ” ซ่งจิงเทียนรู้สึกว่าซินเ
