เช้าวันต่อมาอาการเจ็บปวดของซินเอ๋อร์ก็จำเป็นต้องหายเป็นปลิดทิ้งเพราะนางเข็ดเหลือเกิน นายท่านอนุญาตให้นางอยู่ในคฤหาสน์หนึ่งวัน เมื่อเขาออกไปจากคฤหาสน์แล้ว ซินเอ๋อร์ก็เข้าไปทำความสะอาดห้องหนังสือกับหมิ่นซูปี้
“กล่องนี้ข้าไม่เคยเห็นมาก่อน” ผู้ช่วยนักสืบที่กำลังหัดสังเกตสิ่งของน่าสงสัยรอบตัวรีบถือเอากล่องแกะสลักรูปดอกไม้เล็กๆ มาส่งให้ซินเอ๋อร์ นางรับไปเปิดดู เมื่อเห็นของที่อยู่ข้างในถึงกับชะงัก...
“นี่มันเชือกถักของข้าที่หายไปนี่นา!”
ที่แท้นายท่านเก็บเอาไว้ได้ ที่ใส่กล่องนี้ไว้เกรงว่าอาจจะกำลังหาตัวผู้ที่ลักลอบเข้ามาในห้องหนังสือคราวนั้น นักสืบหญิงเย็นหลังวาบ!
“ของหัวหน้านี่เอง...นับว่าข้าได้สร้างผลงานอีกหนึ่งแล้ว” ใบหน้ากลมมนของหมิ่นซูปี้เชิดขึ้นอย่างภาคภูมิใจ
ซินเอ๋อร์รีบถือโอกาสหันไปชื่นชม “เจ้าทำได้ดีมาก รองหัว
