จินเสวี่ยหลงสั่งให้ซินเอ๋อร์ไปนั่งรอที่เตียง เมื่อเขาสวมเสื้อเรียบร้อยแต่ผมยังคงเปียกอยู่จึงไปนั่งริมเตียงรอให้นางมาช่วยเช็ดผมให้แห้ง เดิมทีงานแบบนี้เป็นของบ่าวชายที่คอยรับใช้ แต่เมื่อมีซินเอ๋อร์อยู่ในห้องนอนใช้ให้นางทำย่อมสะดวกกว่า
“ผมแห้งแล้วเจ้าค่ะ” ผ้าที่นางใช้เช็ดผมให้เขาซับน้ำได้ดีนัก นางลูบเนื้อผ้าดูพบว่าดีกว่าผ้าที่นางมีในจวนเจ้าเมืองเสียอีก ก่อนจะหนีออกจากที่นี่คงต้องแอบหยิบติดมือไปสักผืนเพราะเช็ดผมได้แห้งเร็วยิ่งนัก
เมื่อนางลุกเดินไปนอนที่เตียงเล็ก ท่านอ๋องก็ลุกเดินไปยืนหน้าเตียงของนาง
“นะ นายท่านมีอันใดจะใช้อีกหรือเจ้าคะ?”
เขายิ้มน้อยๆ ก่อนจะก้มลงยกเตียงเล็กที่มีนางอยู่ข้างบนไปวางชิดกับเตียงใหญ่ “รางวัลปรนนิบัติดี คืนนี้ข้าจะให้เจ้านอนใกล้กับข้าจะได้ไม่ต้องกลัวคนร้ายบุกเข้ามาอีก”
“หา!” นางเผลออุทานเสียง
