ดูเหมือนพี่ชายของนางก็มิใช่คนโง่ เช้าวันต่อมาจึงให้สั่งให้ลูเหยียนชิงมือปราบคู่ใจของคุณชายใหญ่เหลียงกลับมาเฝ้านางตั้งแต่บ่าย เหลียงเจินซินพยายามหลอกล่ออย่างไรลูเหยียนชิงก็ไม่พลั้งเผลอ หลังพระอาทิตย์ตกดินนางกำลังจะสิ้นหวัง พลันไป๋ฉิงเหวินมือปราบเมืองเป่าจู ญาติผู้พี่คนสนิทก็ร้องมาจากหน้าประตู
“เหลียงเจินซิน นี่เจ้าคิดจะทิ้งข้าไว้เมืองเป่าจูผู้เดียวจริงๆ หรือไร?”
คุณชายน้อยเหลียงได้ยินเสียงก็รีบวิ่งออกมาต้อนรับ “เสี่ยวเหวินเจ้ามาได้อย่างไรกัน?”
ไป๋ฉิงเหวินเชิดหน้าเล็กน้อยพร้อมควักเอาม้วนคำสั่งในย่ามที่สะพายมาออกให้นางดู “ข้าได้รับคำสั่งให้เป็นมือปราบที่กรมตุลาการน่ะสิ เจ้าดูสิว่าความสามารถของข้าโดดเด่นแค่ไหน?”
เหลียงเจินซินนิ่วหน้า ไป๋ฉิงเหวินเป็นมือปราบมาหลายปีแม้เขาจะมิได้เก่งกาจเป็นอันดับหนึ่งเมืองเป่าจูแต่ก็มิได้โดดเด่นขนา
