“ช่วงนี้คุณสิงห์ไม่ได้ไปไหนเหรอคะ เห็นกลับมาอยู่กับหนูทุกวันเลย”
“มีไปดูงานต่างจังหวัดบ้าง แต่รีบไปรีบกลับ กลัวเธอต้องนอนคนเดียว” สิงหราชเอ่ยตอบทั้งที่ยังหลับตา
เขาไม่ได้สงสัยหรือเฉลียวใจที่จู่ๆ เธอก็เอ่ยถามขึ้นมา
พรพิรุณเม้มริมฝีปาก กลั้นยิ้มดีใจที่รู้ว่าเขาห่วงเธอมากขนาดนี้ “แล้วไม่มีงานที่ต้องไปต่างประเทศหลายๆ วันบ้างเหรอคะ”
คราวนี้แหละที่ทำให้สิงหราชเอะใจจนต้องลืมตาขึ้นมาจ้องลึกเข้าไปในดวงตาหวานเพื่อค้นหาความผิดปกติ
“ไอ้ตัวไหนมันคาบเอาอะไรมาใส่หัวอีกล่ะ” สิงหราชถามกลับนิ่งๆ
พรพิรุณรู้แล้วว่าเขาน่าจะจับได้แล้ว จึงได้แต่ทอดถอนหายใจเบาๆ “ที่คุณสิงห์ไม่ยอมไปทำงาน เพราะหนูกับลูกใช่มั้ยคะ”
“เธอใกล้คลอดแล้วนะ เกิดเจ็บท้องตอนดึกจะทำยังไง”
สิงหราชตอบตามที่ใจคิด เขาเป็นห่วงทุกอย่างที่เป็นพรพิรุณ และลูก เขาต้องยอมทิ้งงาน เพราะไม่กล้าปล่อยให้เธออยู่คนเดียวตามลำพัง
“เจ็บท้องก็โทร. ให้รถโ
