ช่วงไตรมาสที่สอง สิงหราชมักจะใช้เวลาอยู่กับพรพิรุณมากขึ้น จากที่เคยมาหาสัปดาห์ละสองวันก็กลายมาเป็นสี่ถึงห้าวันต่อสัปดาห์
ทุกครั้งที่มีการพบแพทย์ เขาจะเป็นคนพาไปโรงพยาบาลด้วยตัวเองทุกครั้งไม่เคยขาด ส่วนหนึ่งเพราะอยากเห็นพัฒนาการของลูกน้อยในท้องด้วย
อย่างวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เขาพาหญิงสาวมาตามนัดของแพทย์ ชายหนุ่มประคองร่างบางหน้าท้องโตอย่างเห็นได้ชัดออกจากห้องตรวจ ตอนนี้ลูกน้อยของเขามีอายุยี่สิบสัปดาห์หรือห้าเดือนแล้ว เขาไม่รู้ว่าลูกน้อยเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย เพราะแม่ของลูกอยากรอลุ้นในวันคลอด
นั่นจึงทำให้เขาต้องอดใจรอไปอีกสี่เดือนเลยทีเดียว แต่แค่ได้รู้ว่าลูกแข็งแรงสมบูรณ์ดี คนเป็นพ่ออย่างเขาก็ดีใจมากแล้ว
“อยากไปอะไรกินก่อนกลับมั้ย” พอขึ้นมาบนรถได้ สิงหราชก็หันหน้าเอ่ยถามคนนั่งข้างๆ ทันที ตอนนี้ใกล้จะเที่ยงแล้ว
พรพิรุณทำหน้านึกคิดก่อนหันมาส่งยิ้มแฉ่งด้วยสายตาอ้อนๆ
“ลูกอยากไปทานส้มตำค่
