When Blue Descends

CHAPTER 32

Did I like it? Of course, I did, or else I would have stopped him the moment he touches my naked back last night. I can still feel his warm hands over my body as I remember what happened.

I pinned my gaze at his peaceful image sleeping comfortably on the couch as I take a tablet for my headache and followed it with water.

"Miss Maia, here are your breakfasts," one of the staff said as she brings a tray of food and put it on the table.

She immediately waved ger goodbye and went out of Jaxen's room. I then walk closer to Jaxen and gently tap his arm trying to wake him up.

"Hmm..." He roared as he furrow his brows without opening his eyes.

"Come on, wake up," I said as I pat him a little harder.

He then opened his left eye and peek at me and close his eye again followed by a small smile on his lips.

"Bahala ka riyan," I said as I face my back at him and went straight to the table and prepare my breakfast.

I looked around his unit. After we drink last night he invited me here as he discovered that I am just planning on sleeping on the bar so he offered his bed and he sleep on his unit's couch.

I heard the couch moving followed by him groaning and walking straight into the bathroom to wash his face. He then walks out of the bathroom with a towel hanging on his broad naked shoulder paired with his boxer shorts. I revoke my gaze at him and focus on my food. This guy became too comfortable around me.

"You're not going to wear your uniform?" He asked making me look at him who's currently looking at me as he chews his muffin with his hair all messy.

I then look at his shirt that he handed me last night and the pants that I brought with me in case I get cold from my dress.

"No," I answered shortly and lift my gaze to his.

He then avoided my gaze as his cheeks started glowing red making me bite my lips to refrain from smiling.

"Come on, hurry up, ma-late na tayo," he said as he stands making me raise my eyebrow at him.

"Bakit chill ka pa riyan? Tara na," saad pa niya at nagmamadaling kinuha iyong bag niya.

Isinubo ko naman iyong huling subo ng paglain ko saka tumayo na at namulsa habang pinasadahan siya ng tingin.

"Papasok ka nang naka boxer shorts?" tanong ko sa kaniya saka tinaasan siya ng kilay at pilit na pinipigilan ang sariling matawa. 

Nanlaki naman ang mata niya saka napatakbo sa banyo saka naligo. Napatawa naman ako dahil mayroon pa naman kaming isang oras bago magsimula ang klase at hindi naman gaanong malayo ang school mula rito. Mabuti na lamang at naligo na ako kaagad pagkagising ko at gamit muna iyong t-shirt niya papasok ng school. Puwede namang hindi mag-uniform as long as we wear proper attire for school. I then look at myself on the mirror. I just comb my hair straight and will be showing to school without any makeup, it is been a while.

"Akala mo hindi tumungga ng isang galong alak kagabi," kumento ni Jaxen habang naglalakad palabas ng banto at pinatututo ang buhok niya ng tuwalya habang nakatapis lang.

"Maganda pa rin, ano?" Biro ko saka kinindatan siya dahilan para mapanguti siya at mapailing.

"Bilisan mo na, daming ganap," saad ko sa kaniya nang pumasok siya ng kuwarto para magbihis.

Niligpit ko naman iyong couch niya dahil wala akong magawa saka napahinto nang mag-ring iyong phone niya.

Napalingon naman ako sa kuwarto niya na ankasara parin ang pinto.

"Jax, may tumatawag sa'yo!" Sigaw ko.

"Hayaan mo 'yan!" Sigaw niya pabalik sa akin kaya naman hinayaan ko lang tumunog hanggang sa tumigil din naman kalaunan iyong tumatawag.

Mauupo na sana ako sa couch nang bigla ulit mag-ring iyong phone niya kaya naman na-curious ako sa kung saang lupalop nakalapag iyong phone niya kaya naman hinanap ko sa couch at natagpuan ito sa ilalim. Inabot ko iyong phone saka umayos ng upo at inilapag sa coffee table iyong phone niyang nag-ring at mayroong nakalagay na "Kristine" sa ID ng caller kaya naman napakunot ang noo ko. Paniguradong hindi naman iyon kung sino lang dahil naka-save sa contacts niya? Why let the call be missed? What if it's important?

Bakit ba ang dami kong tanong? Wala ako dapat pakialam diyan. Narinig ko naman na lumabas na siya ng kuwarto habang may bitbit na susi saka ako inaya nang umalis. Inabot niya iyong phone niya saka pinatay ang phone at inilagay ito sa bulsa niya saka nauna nang maglakad papunta sa pintuan.

Sumunod naman na ako sa kaniya saka kinuha iyong phone ko. Pinanood ko muna siyang i-lock iying into ng unit niya saka ko ni-dial iyong number ni Kimberly nang makapasok kami sa elevator. Mabuti na lang at walamg tao kaya magiging kumportable akong kausapin si Kimberly.

Sakto naman nang sumarado iyong pinto ng elevator iyong pagsagot ni Kimberly sa tawag ko. Napayuko at napatitig naman ako sa heels na suot ko.

"Ma'am? How are you?"

Dahan-dahan naman ako napaangat ng tingin sa elevator door at nakita ang reflection naming dalawa ni Jaxen. Si Jaxen ay prente lang na nakahawak sa strap ng bag niya habang nakatingin din sa akin sa reflection sa pinto.

"I guess, I am fine," sagot ko habang nakatingin sa reflection niya na ngayo'y napangisi at napataas ng kilay.

Napatawa naman sa kabilang linya si Kimberly kaya naman napatawa rin ako.

"What?" Tanong ko just to make sure we're thinking the same thing.

"Is... He still there?" Tanong niya habang halatang nagpipigil ng tawa sa akin.

"Yeah," I answer and bit my lips trying not to titter as I look above and try to hide my face as I can feel that Jaxen's still watching me.

I look at the number saying on which floor are we. Why is it taking so long?

"You're blushing," Jaxen uttered as he looks down to his foot and clenched his jaw as if he's trying not to smile.

I then turn my back at him just so he wouldn't see my face. I heard Kimberly burst into laughter as if she heard what he said.

"Oh, my! Khatalina, you owe me a story," she said still laughing making me roll my eye out.

Nothing happened though... We just...

I shut my eye closed as I am calming myself down trying not to move despite the warm feeling on my face.

Nagpaalam naman na si Kimberly matapos ko ibahin iyong usapan namin at sabihan siya na mag-set ng meeting bukas with the executive officers.

Hinarap ko naman si Jaxen na nakahalukipkip na nakasandal lang sa pader. The elevator is still moving and stopping on every floor. Huminga naman ako nang malalim saka ibinulsa iyong phone ko at diretso lang na tumingin sa pinto at hindi pinansin ang repleksyon niyang nakatingin sa akin.

I heard him take a deep breath as he stands straight and put both of his hands in his pockets.

"You're driving your car or...?" He asks.

"Yeah, I'll drive," I answered as I remember that my stuff are all in my car.

"Wana drive my motorcycle?" He asked as the elevator door opens.

We then step out of the elevator and went straight to the parking lot.

"Really? You'll let me drive yours?" I asked.

He then stops walking and looks at me staring directly into my eyes.

"Yeah, you can ride mine," he said as the corner of his lips raises making me shake my head at him.

"You're getting too comfortable, huh?" I said as I walk close to his motorcycle.

"Are you not?" He ask as I felt his presence at my back.

I then faced him as he pushes me lightly on his motorcycle making me lean on it.

"We're just drunk last night, right?" I asked.

His expression then changed into a serious one as in all honesty, I kind of want him to say not.

"Yeah," he agreed as he nods his head and lift his hand showing his keys hanging from his fingers. I then smiled and walk close to my car first and take my bag and give it to him as I sit on the motorcycle.

Sumakay narin naman siya saka ko na ipinasok itong susi at pinatunog iyong motor. Kumapit naman si Jaxen sa may kapitan sa likod ng upuan kaya naman sinimulan ko nang paandarin iyong motor niya.

Napangiti naman na ako nang maramdaman iyong malamig na hanging sumasalubong sa amin nang makalabas kami ng parking lot. Naramdaman ko naman iyong hindi pagkapit ni Jaxen saka pag-upo nang maayos na sinundan ng malapit na presensya niyang lumapit sa akin at bumulong.

"Is that how fast you can be? Ma-late na tayo, Zylia--"

Hindi niya na naituloy iyong sasabihin niya dahil binilisan ko nang magpatakbo. Fast enough not to exceed the speed limit as I don't want us to catch any attention from traffic enforcers.

I heard him titter as he bring both of his hands to my waist making me distinguish the butterflies-like feeling in my stomach together with my heart beating fast bringing flashbacks about what happened last night.

"WOOOOOHHHHH!"

Nabigla naman ako nang bahagya sa hiyaw ni Jaxen dahil narin aa walang ibang sasakyan sa klaada ngayon maliban sa amin kaya naman napangiti ako at napahiyaw narin kasabay siya. Ramdam na ramdam ko naman iyong excitement sa katawan ko.

I never thought riding a bike will be this exciting though. I always thought that this is way riskier--well, it is, but, I can now see why most people prefer bikes to cars.

Hindi naman na naalis sa mukha ko iyong ngiti hanggang sa makarating kami sa schoolat nakaramdam naman ako ng pagkabitin.

"Bitin ka, ano?" Epal ni Jaxen nang makababa siya ng motor. Inilingan ko naman siya saka ibinalik sa kaniya iyong susi niya.

Dumitetso naman na kami sa room namin at nakitang may sari-sariling mundo ang blockmates namin. Tinanong naman sila ni Jaxen kung walang klase at lahat naman sila ay nagsitanguan. Napadako naman ang tingin ko kay Pauline na nakatingin sa akin at pinasadahan ng tingin iyong damit ko kaya naman napaiwas ako ng tingin dahil naiisip ko na kung anong tumatakbo sa isip niya.

Agad naman na akong lumabas nalang ng room since wala naman kaming professor ngayon. Narinig ko naman na humabol sa akin si Jaxen at sinabayan ako ng lakad.

"Where you going?" Tanong niya.

Napahinto naman ako sa paglalakad saka napabuntong hininga.

Hinarap ko siya saka tinaasan ng kilay dahilan para mangunot iyong noo niya.

"Don't we have anything to do, Mr. President?"

Student Council Office

"Kasama kasi sa tuition iyon tapos kapag kailangan namin hindi magamit nang maayos," naiinis na reklamo ng isang estudyante.

Tinango-tango naman ni Jaxen iyong ulo niya habang nakikinig sa hinaing ng grupo ng ilang estudyante sa medical department na silang gumagamit ng laboratory ng school.

"Alright, we'll look intonit right away. Isang laboratory lang ba ang may problema?" Saad ni Jaxen.

"No, almost every room is like that," sagot pa noong isang babae na mapyti at napaipit pa ng buhok sa may tainga niya.

Pinigilan ko namang mapataas ng kilay saka tinignan nalang iyong ibang kasama nila na mukhang frustrated na talaga sila.

"Okay, salamat. Don't worry, gagawan namin ng paraan iyan," paninigurado ni Jaxen sa kanila na ikinatuwa naman ng mga estudyante.

Agad naman na silang nagpaalam saka inasikaso namin iying mga dapat naming i-check na mga reklamo.

"Who wants to check the laboratories with me?" Tanong ni Jaxen saka tumingin sa akin na para bang ako lang tinatanong niya.

Nilingon ko naman iyong mga kasama namin na sa akin lamg din nakatingin.

"Gusto ko i-check sophomores..." Sabi naman ng secretary namin na ikinatawa namin dahil mayroon siyang crush doon kaya naman napatango nalang din ako na ako na ang sasama mag-inspect ng laboratories.

Nag-usap naman na kami muna ng mga kailangan naming gawin bago kami maghiwa-hiwalay at pubtahan agad iyong mga need naming tignan.

"What will we do?" Tanong sa akin ni Jaxen nang makarating kami sa isang lab na siyang ikinataas ko ng kilay.

"Aba, tignan muna natin ano problema. Tsaka tinatamad ako mag-isip ngayon," saad ko saka tunatawang binuksan iyong pinto.

Medyo nahirapan pa ako nang kaunti na pihitin iyong doorknob dahil medyo nangangalawang na ito at namantsahan pa iyong kamay ko. Napatakip naman ako ng ilong gamit iyong isa kong kamay na walang kalawang nang makapasok kami dahil sa alikabok noong kuwarto. Nagkalat naman iyong mga laboratory equipment na mukhang nga bago pa at natabunan lang ng makakapal na alikabok.

"This is probably where they store the new equipments then nalimutan?" Assumption ni Jaxen saka inilabas iyong phone niya saka kinuhanan ng litrato iyong bawat equipment at bawag sulok ng lab.

Lumapit naman ako sa sinks saka dahan-dahang ipinihit iyong ng mga gripo at gaya ng inaasahan ko ay wala ngang tumulong tubig mula sa mga iyon.

"Sino gaganahang mag-experiment nga naman sa mga ganitong sink," utal ko saka ipinagsasara iyong nga gripo.

Lumabas naman na kami sa kuwartong iyon saka lumipat doon sa katabing kuwarto na laboratory rin ngunit kumpara sa nauna, mas malala iyong pangangalawang noong doorknob ngunit mas malinis naman ito kumpara sa kanina. Hindi gaanong maalikabok at mukhang ginamit ito kanina lang. Napansin ko namang may nakaipit na papel sa pintuan kaya namab hinayaan ko lang dahil baka mamaya sa sobrang kuma noong pinto ay hindi na iyon bumukas pa. Iyon din siguro ang dahilan kung bakit may papel na nakaipit dito at iba rin ang knob ng pinto dahil hindi ito gaya ng normal na piniihit, ito ay gaya ng hinihila lamang.

Napalingon naman ako kay Jaxen nang nanlalaki ang mata nang marinig kong isara niya iyong pinto.

"Dapat palitan na 'tong mga door--teka... What the--again?!" Hindi na natuloy bi Jaxen iyong sinasabi niya nang ma-realize niyang na-lock na naman kaming muli sa school sa isang kuwarro sa pangalawang pagkakataon...