ฉันนั่งกุมหน้าที่ร้อนผ่าวหลังโดนดาเมจร้ายแรงจากเลโอ และขำกับมุกของจินที่ทำเอาหัวเราะร่วน บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยความสนุกสนาน ซึ่งทำให้ฉันลืมไปสนิทว่าชีวิตเพิ่งผ่านอะไรที่แย่ ๆ มา
รอยยิ้มของเลโอสว่างไสวเมื่ออยู่ใต้ไฟสลัว ท่าทางชงเหล้าของเขาเท่จนฉันตาวาว
“เท่ปะ”
“สุด ๆ” ฉันตบมือแปะ ๆ ให้คนที่เพิ่งหมุนตัวเทน้ำสีขาวลงในแก้ว เขาหันไปหยิบเลมอนที่ฝานเป็นแผ่นบาง วางลงบนปากแก้วแล้วยื่นมาให้ฉัน
“ฉันทำสุดฝีมือเพื่อเธอเลยนะ”
“ขอบใจนะเลโอ” สายตาที่ส่งไปหาเขามีแต่คำว่าขอบคุณอย่างจริงใจ เหมือนเขาอยู่กับฉันตลอดเลยในช่วงเวลาที่แย่ รอยยิ้มของเลโอไม่ต่างไปจากปกติ แต่กลับแพรวพราวขึ้น ความระยิบระยับในดวงตาทำให้ฉันมองจนเพลิน
“ไม่เป็นไรฉันเต็มใจ ลองชิมดูว่าชอบไหม ถ้าไม่ชอบฉันจะให้ไอ้จินชงแก้วใหม่ให้”
“ถ้ารสชาติเหี้ยเกินจะกลืน ก็พ่นใส่หน้ามันได้เลยนะ ฉันจะจับไว้ให้” จินพูดปุ๊บก็จับหน้าของเลโอยื่นมาตรงฉันท
