เขาถอดเข็มขัดรูดมันออกจากห่วงกางเกง รูดซิปลงไม่รีบร้อนมากนัก ค่อย ๆ ปลดกางเกงในออกควักความใหญ่โตของเขาดันกลีบดอกไม้บอบบางจนมันอ้าออก
“ฉันรักเธอ”
คำสารภาพที่ฉันได้ยินนับครั้งไม่ถ้วนภายในสองเดือน...มันช่างดูน่าสมเพชเสียจริง การพูดคำนั้นด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อยมันสมควรแล้วเหรอ นัยน์ตาของเขาฉายแววเจ็บปวดเกินกว่าที่จะปลอบได้ด้วยร่างกาย เขายกท่อนขาฉันตั้งขึ้นจูบมันเบา ๆ พึมพำคำว่ารักซ้ำอีกรอบ
“ฉันรักเธอ”
“หยุดพูดได้แล้ว หยุดพูดสักทีอื้ออ”
ฉันสะดุ้งครางแผ่วเบาเมื่อเขาดันมันชิดกับเกสร ระบายความโกรธลงบนมันราวกับงานศิลปะ ฉีดสีแดงก่ำให้กลีบดอกบอบบางด้วยความบวมช้ำ แก่นกายแข็งดันเข้ามาในช่องรักก่อนจะเริ่มขยับกายเคลื่อนสะโพกสอบอยู่บนตัวเธอ
“อืมมม”
ความเสียวซ่านแผ่ไปทั่วตัวจนแทบทนไม่ไหว ต้องกัดปากแน่นด้วยความจำยอมแล้วคว้ามือหนาให้เคล้นหน้าอก มองเขาเคลื่อนไหวบนตัวด้วยความบ้าคลั่ง สะโพกเล็กลอยเคว้งรั
