หนึ่งชั่วโมงผ่านไปสำหรับการรับประทานอาหารของเด็กๆ เป็นชั่วโมงที่สร้างความรู้สึกใหม่ๆ ให้เกิดขึ้นภายในใจของบุษบามินตรา ที่เคยมีมุมมองในแง่ลบต่อนักธุรกิจหนุ่มตั้งแต่แรกพบ แม้ว่าตอนนี้จะยังไม่สามารถลบล้างความรู้สึกเดิมๆ ออกไปได้ทั้งหมด แต่ก็ทำให้เธอมองเขาในแง่ดีมากขึ้น
หลังจากรับประทานอาหารเรียบร้อยแล้ว เด็กๆ ต่างก็มีความสุขกับไอศกรีมกันถ้วนหน้า บ้างก็แวะเวียนมาขอต่อรอบสอง ด้วยนานๆ ครั้งจะมีโอกาสได้กิน ทำเอาคนนำอาหารมาเลี้ยงหน้าบานด้วยความภาคภูมิใจ และถ้า
ตาไม่ฝาดเขาเห็นสายตาที่ดูเปลี่ยนไปจากเดิมของเธอผู้นั้นที่มองมายังเขาในยามเผลอตัว
นั่นทำให้เทวินทร์รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นลูกโป่ง...มันเบาจนแทบจะลอยได้ เขาต้องการแค่ให้เธอมองเขาด้วยสายตาที่ดีขึ้น แค่นี้เขาก็พอใจแล้ว!
“น้ำดีใจแทนน้องๆ มากเลยค่ะคุณกาย ในฐานะที่น้ำเคยเป็นส่วนหนึ่งของที่นี่”
อรุณรัศมีพูดกับเทวินทร์ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ดวงตาก
