[5] เอาให้แหก NC+++

1264 Words

ขาเรียวถูกจับให้ตั้งขึ้น พร้อมท่อนเอ็นขนาดใหญ่ถูไถกับร่องรักสีสด ถือว่าเขาปรานีเธอแล้วที่ยอมเรียกน้ำหวานให้ก่อน แต่เพราะตัวเธอเองที่ไม่อยากมีอารมณ์ร่วม ช่องทางรักจึงได้แห้งผากขนาดนี้ "ดี ต่อต้านกูให้มาก กูจะเอาให้แหกไปเลย" เขาปาดน้ำลายเพียงนิดเดียวบนปลายหัวเห็ดแดงก่ำของตัวเอง แล้วจับมันยัดเข้าไปในร่องรักฝืดเคือง ไฟกัดฟันทนไปด้วยความทรมาน พยายามเอาเข้าไปให้สุด ตัดสินใจกระแทกอย่างแรงเข้าไปทีเดียว "อื้อ!!!" น้ำใสๆ ไหลออกจากหางตา น้ำค้างรู้สึกเจ็บมากเหมือนมันจะฉีกขาด รู้สึกร้อนที่ตรงนั้น ไม่แน่ใจเพราะสัมผัสเสียดสี หรือเลือดมันไหล น้ำค้างหลับตาลงแน่นสะอึกสะอื้นไห้ในใจ เขาโยกสะโพกเข้าใส่รุนแรงเพียงแค่ต้องการทำโทษ คนที่ทำให้เขาหัวเสียเพราะตามหา คนที่ไม่ทำใจยอมรับความสัมพันธ์สักที คนที่มันชอบใส่สั้นๆ ให้คนอื่นดู เขายกสะโพกกลมกลึงให้เข้ามาติดๆ พร้อมจังหวะรุนแรงที่ไม่ลดลง ร่องรักฉีกขาดมีน้ำเลือดไหลซึมออกมาเขารู้ ปึก! ปึก! เสียงเนื้อกระทบกันว่ารุนแรงแล้ว หากแต่มันไม่เท่าเสียงร้องไห้ของหญิงสาว เธอเจ็บเจียนตายไปกับสัมผัสที่รุนแรงของเขา น้ำค้างทำท่าจะเป็นลม แผ่นหลังเนียนถูกไถไปกับพื้นจนเจ็บไปหมด เต้านมแดงๆ ไฟบีบมันจนทะลักล้นออกมาตามซอกนิ้ว ไม่มีการเล้าโลมเพียงเพราะตั้งใจทำโทษอย่างเดียว เพราะฉะนั้นไม่จำเป็น น้ำค้างต้องได้หลาบจำ! อึก! "พะ..พอ พอแล้วไฟ ขอร้อง" เมื่อทนต่อไปไม่ไหวแล้ว เธอแสบไปหมดเหมือนจะขาดใจตายให้ได้ เขาทำรุนแรงขนาดไหนเธอถึงได้รู้สึกไม่ไหวขนาดนี้ ปึก! ปึก! "ฟะ..ไฟ" "อ้า..เรียกชื่อผัวมึงทำไม!" เขาถามทั้งที่ยังไม่ผ่อนความเร็วลง ใครบอกเขาเสียว ในเมื่ออีกคนไม่มีอารมณ์ร่วมเขาก็เจ็บไม่ต่างกันหรอก "ขะ..ขอโทษ อึก!" นี่เป็นวิธีเดียวที่จะหนีจากความเจ็บปวด หากไม่เป็นลมไปในทันทีเธอจะต้องทนเจ็บอย่างนี้ไปกี่ชั่วโมง แค่ครั้งที่หนีเขาไปทำงานเพียงอย่างเดียวมันก็มากพอแล้ว แต่นี่เธอเลือกที่จะไปจากเขาจริงๆไม่กลับมา ปึก! ปึก! "ฟะ..ไฟ ฉันขอโทษ" น้ำตาหลั่งไหลออกมาไม่หยุดพร้อมกับเสียงสะอื้น "หึ" ไฟแสยะยิ้มออกมาอย่างพอใจ "งั้นมึงขึ้นมาทำ" เขาพลิกตัวให้หญิงสาวขึ้นมาอยู่ด้านบนแทนแล้วไฟเองลงไปนอนด้านล่าง ถือว่าเขาใจดีแล้ว น้ำค้างกัดปากตัวเองแน่นเมื่อมองเห็นเลือดที่ไหลอาบท่อนเอ็นลงมาชัดเจน "ฟะ..ไฟ" "ทำ!" น้ำค้างเริ่มขยับเมื่อได้ยินเสียงบังคับ แสบก็แสบ แต่มันคงดีกว่าให้เขาเป็นฝ่ายทำ น้ำเลือดกลายมาเป็นน้ำหล่อลื่นจนคนที่นอนด้านล่างเริ่มเปล่งเสียงคราง ไฟกำลังมีอารมณ์ ร่างสูงเผยอปากช้าๆ ต่อเนื่อง ส่วนร่างเล็กเอาแต่สะอื้น เมื่อไหร่เขาจะเสร็จสักที "ทำแบบนี้เมื่อไหร่กูจะเสร็จ!" ไฟตะคอกใส่คนที่ทำช้าๆ หญิงสาวกัดฟันทนอีกรอบแล้วขย่มลงให้แรง ถ้าหากภายในห้านาทีนี้เขาไม่เสร็จ เธอจะเป็นคนสลบไปเอง แก่นกายขยายใหญ่สุดเริ่มกระตุก เขามองเห็นปลายทางสวรรค์อยู่รำไรก่อนจะจับร่างบางกระแทกเข้าใส่ของตัวเองอย่างแรง "อ้า!!!" ปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปซ้ำๆ จนมันไหลทะลักอาบท่อนเอ็นลงมา ไฟมองมันอย่างชอบใจ "พะ..พอแล้วใช่ไหม" ความเจ็บปวดของเธอมันจบลงแล้วใช่ไหมอยากถามเขาที ชายหนุ่มลุกขึ้นยืน แถมอุ้มร่างบางไปทั้งอย่างนั้น พาเธอไปวางลงบนเตียง พร้อมกับเขาที่ตามลงไปคร่อม ไฟไม่ยอมถอดถอนท่อนเอ็นขนาดใหญ่ออก หากคนใต้ร่างคิดต่อต้านเขาจะทำมันอีก "ฟะ..ไฟ" "กูไม่ถอด หากมึงง่วงมึงก็นอน มึงออกงานมาไม่ใช่ไง" ไฟบอกอย่างรู้ทัน แค่อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่ ไม่มีอะไรที่ไฟไม่รับรู้เกี่ยวกับคนๆนี้ "แต่ฉันเจ็บ!" น้ำค้างบอกเสียงแข็ง "สมควร มึงจะได้เจ็บกว่านี้อีกหากยังมีรอบสอง กูจะเอาให้มันพัง ให้มึงได้นอนในโรงพยาบาลสักเดือนไปเลย" "ฮึก!" คนถูกข่มขู่มันกลัว เธอสะอื้นไห้ไม่หยุด ยิ่งได้ยินคำขู่น่ากลัวเธอยิ่งร้อง เขามันใจร้าย "นอน!" เขาสั่งคนด้านบนเมื่อพลิกให้เธอขึ้นมานอนอยู่บนตัว น้ำค้างเอาแต่สะอื้นไห้ ทั้งเจ็บทั้งทำอะไรไม่ได้ เคียดแค้น อยากฆ่าเขาให้ตาย นานนับชั่วโมง สิ่งที่ติดอยู่ในใจจึงค่อยๆ สงบลง พร้อมกับเปลือกตาที่มันง่วงอยู่แล้วปิดลงไป ไฟรับรู้ว่าคนที่เกลียดเขานักหนาหลับลงไปแล้ว.. @หลังอาคารเรียนยามเย็น เมื่อเห็นกลุ่มเพื่อนในห้องราวห้าหกคนเดินมากันเป็นกลุ่ม นัทรู้ได้ทันทีว่าพวกเขามาทำอะไรกัน เพราะแอบมาสังเกตอยู่บ่อยครั้ง คนที่ไปส่งเขาวันนั้น หยิบยาบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง แจกจ่ายให้เพื่อนทุกคนจนครบ ไม่มีบทสนทนาใดๆ เกิดขึ้น ต่างคนต่างรู้ว่าต้องทำยังไง นัทเผลอกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เพียงเพราะกลิ่นของมันหอมหวานเหมือนขนม เขาอยากลิ้มลอง นัทตัดสินใจเดินเข้าไปหาเพื่อนอย่างไม่เกรงกลัว เพราะใจที่มันต้องการมากกว่า พอไฟเห็นดังนั้นก็ขมวดคิ้ว "ไอ้นัท" "กูขอลองบ้างสิ" นัทขอทื่อๆ ตรงๆ "กล้าเหรอ" ไฟเบ้ปากอย่างไม่เชื่อ หน้าไม่ให้แต่ทำไมอยากลอง "..อืม ขอลองได้เปล่าล่ะ" นัทกลืนน้ำลายลงคอหลายอึก วันนี้เขาอารมณ์ดี ถ้าเพื่อนกล้าขอเขาก็กล้าให้ "แค่ครั้งเดียวนะมึง" "..อืม" ไฟยื่นตัวยาที่เขาได้มาใหม่ให้นัทไป คนอื่นๆ ล่องลอยกันไปแล้ว เหลือแต่คนที่มาใหม่ พออีกฝ่ายได้ไปก็รีบแกะห่อ และไม่นาน.. ใบหน้าเครียดค่อยๆ ผ่อนคลายลง พร้อมกับรอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้าของผู้รับ เมื่อเห็นแล้วว่าทุกคนรอด ไม่มีเหตุการณ์อะไรให้น่าเป็นห่วง ไฟก็สุขสมต่อ เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง คนทั้งกลุ่มแยกย้ายกันกลับบ้าน ไฟเองก็กลับคอนโดไปเหมือนกัน ไฟลูบบนแผ่นหลังเนียนของหญิงสาวเบาๆ ไปเรื่อยๆ เขาสัมผัสได้ตั้งแต่วันแรกแล้วว่าน้ำค้างเป็นของเขาคนเดียว ตั้งแต่นั้นมา เขาก็หวงเธอ ทำทุกอย่างเพื่อให้เธออยู่ตรงนี้โดยไม่มีข้อแม้ เขายอมแลก เพื่อให้ได้ครอบครอง หากว่าคนด้านบนจะมองว่าเขารังแกน้องชายเธอก็เข้าใจไป ถึงมันจะมีบ้าง แต่ไม่ใช่ทั้งหมดไหม จะโทษเขาฝ่ายเดียวก็ไม่ถูก เพราะตัวนัทเองด้วย เธอควรยอมรับว่าสังคมมันกว้าง หากไม่ใช่เขา ก็ต้องมีคนอื่นหยิบยื่นให้อยู่ดี และเป็นนัทเองที่ไม่ยอมหักห้ามใจตัวเอง ตั้งแต่นั้นมา เธอก็เกลียดเขา คิดว่าสาเหตุทั้งหมดมันมาจากเขา สาเหตุที่เธอต่อต้านเขาก็เพราะอย่างนี้ไง คิดว่าเขาทำร้ายคนในครอบครัวของเธอ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more