5
1559 Words
“ที่นี่ดาวสวยจัง มองชัดกว่าในกรุงเทพฯ อีก”
“แล้วที่ภูเก็ตล่ะ มองไม่ชัดเหรอ”
“ถ้าไปอยู่ริมทะเลก็ชัดนะ”
“แต่ชัชเห็นชัดมากเลยนะ” เขาพูดแล้วหันมามองหน้าเธอ
“อะไรชัด” เธอทำหน้างง
“เห็นคนตรงหน้าชัด” เขาขยับใบหน้าเข้าหา
“ถอยไปเลยนะ” เธอดันใบหน้าของเขาออกห่าง แต่โดนดึงไปสวมกอดเอาไว้แนบแน่น
“กอดกันแบบนี้อุ่นดีนะที่รัก ชัชขาดความอบอุ่น”
“อย่ามาเนียนนะ” เธอตีมือเขา
“โอ๊ย! เจ็บนะ” เขาแกล้งร้องโอดโอยเกินเหตุ แล้วดึงเธอกอดแน่นขึ้นไปอีก
“รักชัชไหม” เขาเอ่ยถามขณะแนบใบหน้าเข้าหา
“ไม่รู้เหมือนกัน” เธอกำลังงงๆ น่ะสิ จู่ๆ เขามาถามว่ารักไหม เอาตรงๆ เธอไม่เคยคิดกับเขาเกินเพื่อน จนถึงขนาดได้เสียกันก็ยังคิดว่าฝันไปด้วยซ้ำ
“เลิกรักพี่นัสแล้วมารักชัชนะ ชัชจะเป็นแฟนที่ดี จะเป็นสามีที่ดี เป็นพ่อของลูกที่ดี”
“มันเร็วไปไหมชัช มิยังไม่คิดถึงเรื่องนั้นเลย อายุก็ยังน้อยอยู่เลย ยังขอเงินพ่อแม่ใช้ ไม่มีงานทำ เรียนก็ยังไม่จบ”
“อยากได้แฟนแบบไหน” ชัชวินทร์คลายอ้อมแขนออกให้เธอผ่อนคลาย และมองหน้าเธออย่างลึกซึ้งจริงจัง เขามาโหมดนี้ เธอเลยทำตัวไม่ถูกเอาเสียเลย จู่ๆ ก็มาถามแบบนี้ตอบยากเหมือนกันแฮะ...
“ชอบแบบพี่นัสเหรอ” เขาถามอีกเมื่อเห็นเธอเงียบไป
“เป็นแฟนกันคุยกันได้ทุกเรื่องเหมือนเพื่อนได้ไหม อย่าถามเลยว่าชอบแบบไหน ตอนนี้เลือกคนอื่นได้ด้วยเหรอ” เธอมองหน้าเขาแล้วยิ้ม ชัชวินทร์เขยิบเข้าไปหา
“ชัชก็ชอบเหมือนกันนะ เป็นแฟนกันแล้วคุยกันได้ทุกเรื่อง” เสียงของเขาชอบกลนักในความรู้สึกของดมิสา เธอมองหน้าเขาอย่างไม่ไว้ใจ
“ตอนนี้ชัชอยากกินที่รักจัง โอ๊ย! บิดหูชัชทำไม” เขาลูบหูไปมาป้อยๆ
“หื่นอย่างเดียวเลย” เธอค้อนเขา
“เป็นแฟนกันเรื่องธรรมดาจะตายไป” เขาขยับเข้าไปใกล้ ค่อยๆ กุมมือของเธอเอาไว้ ดมิสายอมให้เขากุมมือเอาไว้ในอุ้งมือใหญ่
“ชัชเป็นผู้ชายน่ะสิ เลยเห็นเป็นเรื่องธรรมดา มิเป็นผู้หญิงมันเสียหายนะ”
“เสียหายอะไร ชัชจะรับผิดชอบ”
“เรายังเรียนไม่จบเลย”
“กังวลอะไรกับเรื่องเรียน คบกันไปเรียนกันไปดีออกจะได้ช่วยกันติว ไม่มั่นใจในตัวของชัชเหรอ”
“ชัชเคยคบกับดาว เลิกกันแล้วจริงๆ เหรอ” เธอจำได้ว่าชัชวินทร์เคยคบกับดาราวดีตอนเข้าเรียนปีหนึ่ง แต่คบกันอยู่เดือนกว่าก็เลิกกัน
“เลิกกันแล้ว”
“ทำไมตอนนั้นถึงเลิกกับดาราวดีเสียล่ะ”
“เขานอกใจไปมีคนอื่น ชัชเกลียดที่สุดการนอกใจ”
“ชัชคงรักดาวมาก”
“เรื่องอดีตอย่าไปพูดถึงได้ไหม ชัชไม่อยากพูดเรื่องไม่ดีของแฟนเก่า ชัชเป็นผู้ชาย ไม่อยากพูดถึงผู้หญิงในทางไม่ดี บางทีชัชอาจจะไม่ดีสำหรับเขาก็ได้ เขาเลยไปมีคนอื่น”
“จ้ะ”
“มิล่ะ ชอบพี่นัสมากเหรอ”
“น่าจะปลื้มมากว่ามั้ง พี่นัสหล่อ เท่ห์ สมาร์ท เรียนเก่ง กีฬาเด่น”
“ไม่ชอบเลย” เขาทำหน้าบึ้ง
“ไม่ชอบอะไร”
“ไม่ชอบให้แฟนตัวเองชมผู้ชายคนอื่น”
“แค่ปลื้ม”
“ชัชสู้พี่นัสไม่ได้ตรงไหน”
“ชัชก็เก่งเหมือนพี่นัส แต่ชัชเข้าใจไหม มิคิดกับชัชแค่เพื่อน”
“ตอนนี้ก็ไม่ชอบเลยเหรอ” เขายื่นหน้าเข้าไปหา
“ขอคิดดูก่อน”
“ถามว่าชอบไหมก็ต้องคิดเหรอ”
“มันเร็วไป ชัชเข้าใจไหม จู่ๆ จะให้เปลี่ยนสถานะ”
“งั้นจะเดินหน้าจีบจนกว่าจะนึกชอบชัชขึ้นมาบ้าง”
“ชัช”
“ว่าไง”
“ง่วงแล้ว”
“ไป... งั้นไปนอนกัน”
“อย่าเผลอสิ เรียกที่รักน่ะจำเอาไว้ให้ขึ้นใจ” เขาบีบจมูกเล็กๆ ของเธออย่างเอ็นดู
เขาจูงมือเธอเดินเข้าบ้าน สมาชิกในบ้านของเขาเข้านอนกันหมดแล้วเพราะดึกมากแล้ว
“ราตรีสวัสดิ์นะ” เธอบอกเขาเมื่อมาหยุดยืนอยู่หน้าห้อง
“ราตรีสวัสดิ์ครับ” เขาจุมพิตหน้าผากนูนเกลี้ยงของเธอก่อนจะเดินกลับเข้าห้อง ดมิสากดล็อกประตูห้อง ลูบหน้าผากของตัวเองไปมาอย่างอายๆ
เธอยังไม่ทันได้ผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่ออาบน้ำ ประตูห้องนอนก็เปิดออกด้วยการไขกุญแจของชัชวินทร์
“ชัชเข้ามาทำไม”
“ไม่ใช่ เรียกใหม่”
“ที่รักเข้ามาทำไม” เธอค้อนเขาแต่ก็เอ่ยเรียกตามที่เขาต้องการด้วยท่าทีขัดเขิน
“น้ำที่ห้องชัชไม่ไหล เลยจะมาขออาบน้ำห้องที่รัก”
“ทำไมไม่ไปอาบห้องคนอื่นล่ะ” เขาก็มีญาติพี่น้องร่วมบ้านตั้งหลายคน ทำไมต้องมาอาบห้องเธอด้วย
“เขานอนกันหมดแล้ว ชัชเกรงใจ ที่รักยังไม่นอนขอรบกวนที่รักนะ”
“น้ำไม่ไหลจริงหรือเปล่า”
“จริง”
“ไม่อยากจะเชื่อ”
“ไปดูไหม เดี๋ยวพาไปดู”
“ไม่เอา ขี้เกียจเดิน จะอาบก็อาบเถอะ”
“บอกว่าเป็นแฟนต้องคุยกันได้ทุกเรื่อง ชัชชวนที่รักไปอาบน้ำกันนะ จะได้ช่วยกันถูหลัง”
“ไม่เอา” เธอหน้าแดงทันทีที่เขาพูดจบ
“เป็นแฟนกัน อาบน้ำด้วยกันไม่แปลกหรอก” เขาเดินเข้าหาตะครุบร่างที่เตรียมหนีกดลงบนเตียงนอนกว้าง
“อุ๊ย! ปล่อยนะชัช”
“อย่าร้องเสียงดังนะ เดี๋ยวคนในบ้านแตกตื่น”
“ชัช”
“วันนี้เรียกชัชหลายคำแล้วบอกให้เรียกที่รัก ต้องทำโทษให้หนัก”
“ที่รัก ไม่เอาแบบนี้ มิอายคนในบ้านนะ” ตื่นมาถ้าใครเห็นเขาออกไปจากห้องนอนของเธอจะทำหน้ายังไงล่ะ
“อายทำไม”
“เดี๋ยวมีคนเห็น”
“เขาหลับกันหมดแล้ว” เธอเชื่อเลยจริงๆ ว่าเขาดื้อด้านขนาดนี้
“ไม่เอา”
“ก็ได้ แต่ไปอาบน้ำด้วยกัน”
“ที่รักไปอาบก่อน”
“อาบพร้อมกัน”
“ไม่เอา”
“งั้นปล้ำ”
“ไปก็ได้” เธออยากจะกัดลิ้นตัวเองนัก อาบน้ำก็ต้องแก้ผ้า เธอจะเสร็จเขาอีกไหมนี่
ดมิสาด่าตัวเองว่าไม่ควรไปรับปากอะไรเขาเลย สุดท้ายเธอก็เสร็จเขาอยู่ดี โดนจับมาอยู่ในห้องน้ำตอนไหนไม่รู้ แต่ที่รู้ๆ เธอโดนเขาโอบกอดกักเอาไว้ไม่ยอมให้หนีไปไหน
“ชัช อื้อ...” เธอครางเพราะเรียกผิด เลยโดนเขาทำโทษด้วยสะโพกสอบที่กดกระแทกเข้ามาหาอย่างหนักหน่วงแม่นยำ มือบางกดไปกับเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า กัดปากด้วยความเสียวซ่านเมื่อร่างกายประสานเข้าหากัน
“เรียกผิดโดนกดหนึ่งที”
“คนลามก แก่แดด”
“แก่แดดที่ไหนอายุย่างยี่สิบแล้ว”
“มิไม่น่าเลยจริงๆ เดี๋ยวชัช อ๊า... ต้องทิ้งมิไปแน่ๆ พอเบื่อมิ”
“ไม่เบื่อ เดี๋ยวให้พ่อกับแม่ไปขอหมั้นไว้ก่อนก็ได้”
“หมั้นแล้วไม่ได้ยืนยันเสียหน่อยนี่นาว่าจะไม่ทิ้ง”
“คืนนี้ยังไงก็ไม่ทิ้ง” เขาหอมแก้มเธอ ดมิสามองกระจกตรงหน้า เห็นแต่หญิงสาวผมเผ้ายุ่งเหยิงเปลือยเปล่า ปากเจ่อ กำลังโดนร่างสูงเพรียวกอดรัดแนบแน่นกระแทกกระทั้นเข้ามาหาหนักหน่วง มือใหญ่เลื่อนมากอบกุมทรวงอกอวบอิ่ม สะโพกสอบกดกระชั้นเข้าหาถี่รัว
“อื้อ...” เธอกัดปากร้องครางด้วยความเสียวซ่าน ในขณะที่โดนรวบร่างไปกอดรัดเอาไว้แน่นถนัด หญิงสาวหยัดสะโพกมาทางด้านหลังเมื่อถึงจุดหมายปลายทางอย่างรุนแรง ก่อนที่เขาจะเร่งเร้าตามติดมาแนบชิดในเรือนร่างของเธอ
“ชัช” คนเรียกเสียงอ่อย ค้อนเขาเสียหลายครั้ง ชัชวินทร์ดึงร่างน้อยไปกอดรัดหอมแก้มเธอฟอดใหญ่
“ไม่รังแกแล้ว แต่ขอนอนกอดนะ”
“ไม่ได้ คนในบ้านของชัชจะคิดยังไงกันล่ะ”
“ไม่คิดอะไรหรอก แต่เรียกผิดโดนทำโทษ”
“ที่รัก ไปนอนห้องตัวเองเลย” เธอดันแผ่นหลังของเขาไล่ออกจากห้อง แต่เขาหันมากอดรัดแนบแน่น ก่อนจะกดเธอลงไปบนเตียงนอนกว้าง
“ชัช”
“เรียกผิดจูบนะ”
“ที่รัก” เธอเรียกอย่างอ่อนใจ ร่างน้อยโดนกอดรัดแนบแน่น ดิ้นหนีไปไหนไม่รอดเพราะถูกแขนขารัดเอาไว้เหมือนแกล้ง สุดท้ายดมิสาก็เลยนอนนิ่งให้คนเอาแต่ใจกอด
“เรียนจบอยากทำงานอะไรเหรอ” เขาเอ่ยถามคนในอ้อมแขน
“คงกลับไปช่วยพ่อที่บ้านน่ะ บ้านเราค้าขาย”
“เราอยากเป็นชาวไร่นะ อยากอยู่กับอากาศบริสุทธิ์ เรียนจบแต่งงานกันแล้วมาอยู่ด้วยกันนะ” เขาเอ่ยชวน หอมแก้มเธอฟอดใหญ่ ดมิสาพลิกกายมานอนแนบร่างสูงของเขา ก่อนจะจุ๊บปลายคางสาก
“ชวนมาอยู่จริงๆ เหรอ”
“ชวนจริงๆ ทำไมเหรอ ไม่เชื่อรึไง”
“กว่าจะเรียนจบอีกตั้งสามปี ที่รักจะนอกใจไปมีหญิงอื่นหรือเปล่า” ถึงจะมีสาวๆ มาชอบเขาเยอะ แต่เขาก็ไม่เคยชายตาแลใคร เรียกว่าสาวๆ มาอ่อย เขาก็หวงตัว ไม่ใช่ใครจะได้เขาง่ายๆ หรอกนะ
- Writer
