ร่างบางเหม่อมองเปลวไฟสีแดงที่กำลังลุกโชนท่วมเรือนสกุลเหมา ดั่งคนไร้สติ หูทั้งสองข้างดับสนิท มิได้ยินแม้แต่เสียงเรียกของชายที่นั่งอยู่ด้านหลัง
“อาหมิง ท่านยาย” เสียงเพ้อพร่ำเอ่ยเรียกบุคคลที่รัก สายตาที่เอ่อล้นไปด้วยน้ำตาก็สอดส่องหายายและน้องชาย โดยมิรู้ตัวเลยว่าตนเองถูกอุ้มลงจากหลังม้าแล้ว
“เกิดสิ่งใดขึ้น! แล้วคนในเรือนเล่า” อี้หานตะโกนถามชาวบ้านที่กำลังช่วยกันดับไฟ
“อยู่ทางโน้นขอรับ” ลี่มี่มองไปยังทิศทางที่ท่านลุงชุนไห่ชี้ ก็พบว่าผิงผิงกำลังประคองท่านยายอยู่ ขาเรียวของลี่มี่รีบก้าวเข้าไปหาท่านยายทันที
“ท่านยาย…”
“มี่เอ๋อร์ อาหมิง ฮึก ยายหาอาหมิงไม่เจอ” เหมาไป่ร่ำไห้ออกมาจนตัวโยน นางและผิงผิงพยายามตามหาอาหมิงแล้ว แต่หาอย่างไรก็ไม่พบ
“บ่าวขออภัยเจ้าค่ะคุณหนู ฮื่อ! บ่าวจำเป็นต้องพาท่านยายของคุณหนูออกมาก่อน” คำพูดของเหมาไป่และผิงผิง มิเข้าหูลี่มี่แม้แต่น้อย ในใจของนางเฝ้าแต่คิดว่าจะต้องเ
