“เป็นอย่างไรบ้าง ทางเจ้ามีความคืบหน้าหรือไม่” เช้าวันนี้ ก่อนที่อี้หานจะไปทำงาน ได้มีการนัดแนะหรงจี ฉือกง ฟ่งอู๋ รวมถึงลี่มี่เข้ามาสอบถามความคืบหน้าเรื่องคดี
“ข้าน้อยได้รายชื่อของชายทุกคนในตัวเมืองและหมู่บ้านใกล้เคียงตัวเมืองมาแล้วขอรับ” หรงจียื่นม้วนกระดาษที่มีรายชื่อหลายร้อยคนให้กับท่านเจ้าเมือง
“ขอบใจเจ้ามาก ฉือกง เจ้านำรายชื่อพวกนี้ไปตรวจสอบ คัดแยกคนที่ร่างกายผอมบาง และตัวเล็กออก จดบันทึกมาด้วยว่าผู้ใดมีอาวุธคล้ายดาบติดตัวบ้าง เราจะจำกัดขอบเขตคนร้ายให้แคบลง”
“ขอรับท่านเจ้าเมือง”
“อ่อ ส่วนร่องรอยของบาดแผลแต่ละคน ข้าตรวจสอบแล้วพบว่าน่าจะเป็นอาวุธชนิดเดียวกัน ดูจากความกว้างที่ปากบาดแผล คาดว่าเป็นดาบขนห่าน” ดาบขนห่านที่ฟ่งอู๋เอ่ยถึงมีหัวดาบใหญ่และสันดาบหนา ทำให้เขาสันนิษฐานว่าคนร้ายอาจจะใช้อาวุธนี้สังหารผู้ตาย
“เจ้าแน่ใจมากน้อยเพียงใดฟ่งอู๋” อี้หานเอ่ยถามย้ำ
“เจ็ดในสิบส่วน”
“เช่นนั้
