Ilang linggo na ring tahimik sa bahay namin. Iniisip ko na lang na busy si Raf sa trabaho. Ayokong isipin na iniiwasan niya ko.
Alam kong naging padalos-dalos ako. Hiniwalayan ko si Stephen dahil sa bugso ng damdamin, nagalit ako kila mommy nang walang dahilan at hinayaan kong masaktan din si Raf dahil sa mga kinilos ko at sinabi.
Heto at balik na naman kami sa umpisa. Dapat noong gabi na 'yon, sasabihin ko na sa kanyang buntis ako kasabay ng pagsabi kong nakakaalala na ko. Tuloy ngayon, ang hirap ng sabihin. Ramdam ko ang takot niya, masyado siyang na-trauma dahil sa nangyari dati kay Tita Han.
Tuwing uuwi siya, lagi kong sinusubukang ngumiti kapag sasalubong na ko sa pintuan. Katulad ng dati kong ginagawa, inaasikaso ko siya nang mabuti. Bumalik sa dati ang buhay ko. Nakakulong lang s
