ลูกสาวมาเฟีย

ใช้เวลาร่วมกัน (1)

เช้าวันต่อมา @วัด ประเทศไทย

“สวัสดีค่ะคุณป้า สบายดีมั้ยคะ วันนี้พี่เบนมีข่าวดีจะมาบอกคุณป้าด้วยค่ะ” ฮารูนะบอกออกไปต่อหน้าหน้าอัฐิของชลลดา

โดยมีเบนจิโร่ยืนมองหน้าอัฐิของผู้เป็นแม่โดยไม่พูดอะไรมีเพียงแววตาเศร้าที่ถ่ายทอดออกไปให้ผู้ล่วงลับที่เป็นคนบนฟ้าได้รับรู้ว่าเขาคิดถึงคนที่อยู่บนฟ้ามากมายเพียงใดแม้ว่าระยะเวลาที่อยู่ร่วมกันน้อยเหลือเกิน ฮารูนะที่เห็นอีกฝ่ายเงียบไปหลังจากที่ตนเองเอ่ยจบจึงสะกิดที่แขนเพื่อให้เบนจิโร่เป็นฝ่ายที่พูดออกไปในสิ่งที่ตัวเธอได้เกริ่นไว้ก่อนหน้านี้

วันนี้ของทุกปีเป็นวันที่ไทโยและซาโตมิจะมาเยี่ยมหรือมาไหว้อัฐิของแพทย์หญิงทานตะวัน หรือ ป้าเรย์ ที่ลูกๆ ของไทโยและซาโตมิเรียกกัน สิ่งที่ทำในทุกปีนอกจากจะพาลูกๆ ของพวกเขามาไหว้อัฐิของทานตะวันแล้ว ซาโตมิก็จะเล่าถึงเรื่องราวที่ทำให้ทั้งผู้เป็นพ่อและแม่ต้องระลึกถึงคนคนนี้ให้ลูกๆ ได้ฟังอยู่ทุกครั้งเพื่อให้ลูกๆ สำนึกบุญคุณของทานตะวันที่ทำให้ผู้เป็นพ่อมีชีวิตต่อไปจนสร้างครอบครัวและมีพวกเขาทั้งสี่คน ซึ่งในปีนี้เป็นอีกปีที่ลูกชายทั้งสามคนของคนทั้งคู่มาด้วยไม่ได้เพราะแฝดเล็กอยู่ในช่วงกำลังสอบส่วนลูกชายคนรองก็ติดงานที่ทางไทโยเริ่มค่อยๆ วางมือ จึงมีเพียงลูกสาวคนที่โตที่มักจะมาด้วยเสมอไม่เคยขาด เพราะนอกจากการมาไหว้อัฐิของทานตะวันแล้ว ฮารูนะจะมาไหว้อัฐิของชลลดาเป็นเพื่อนเบนจิโร่ด้วยเสมอด้วยหลังจากทำการไหว้อัฐิของทานตะวันเรียบร้อยแล้ว

“สวัสดีครับคุณแม่ ปีนี้เป็นยังไงบ้างครับ ผมหวังว่าแม่คงจะสบายดีนะครับ ข่าวดีที่ฮานะบอกไปนั้น...ตอนนี้นายท่านให้ผมได้พิสูจน์ตัวเองด้วยการ...มอบตำแหน่งผู้บริหารของบริษัทยูกิโอะที่สาขาสิงคโปร์ให้ผมดูแล ตอนแรกผมกะจะไม่รับตำแหน่งนี้เพราะผมคิดว่าตัวเองไม่น่าจะเหมาะสมกับตำแหน่งใหญ่ขนาดนี้...อีกอย่างถ้าผมรับตำแหน่งนี้ผมก็จะห่างจากหัวใจของตัวเอง แต่ว่าคนที่ยืนอยู่ข้างผมตอนนี้ทำให้ผมคิดได้ว่า...สิ่งที่ผมได้รับมาจะเป็นการพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่าผมสามารถที่จะดูแลคุณหนูใหญ่แห่งยูกิโอะได้ในอนาคต ทำให้ผมยอมรับตำแหน่งนี้ครับ” คำพูดของเบนจิโร่ทำเอาหญิงสาวที่ยืนฟังอยู่ข้างๆ ถึงกับหน้าแดงเพราะความเขินอาย ที่อยู่ๆ อีกฝ่ายพูดเป็นเชิงกำลังขอเธอเป็นคนรักทางอ้อม ทั้งที่ผ่านมาพวกเขาทั้งสองคนไม่เคยมีสถานะอย่างชัดเจนให้กันและกันเลย

“เบน...” ฮารูนะหันมามองเบนจิโร่ที่ยังมองไปยังอัฐิของผู้เป็นแม่โดยไม่ได้หันมามองทางตนเอง แววตาที่เบนจิโร่มองไปยังหน้าอัฐิของผู้เป็นแม่และคำพูดที่เปล่งออกมานั้นดูจริงจังมากอย่างที่หญิงสาวไม่เคยรู้สึกมาก่อน

“ที่พูดกับคุณป้า...หมายความว่ายังไงเหรอ” ฮารูนะเอ่ยถามขึ้นมาเมื่อเห็นว่าคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ไม่พูดอะไรออกมาอีกหลังจากพูดจบประโยคนั้นไป

“ผมไม่ได้จะผูกมัดฮานะตอนนี้ ที่ผมพูดออกไปแค่อยากจะบอกความรู้สึกของตัวเองให้ฮานะได้รู้ว่าผมรู้สึกยังไง” เบนจิโร่ตอบออกไปด้วยท่าทางสบายๆ อย่างไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรต่างจากคนที่ได้ยินคำพูดนั้นที่มีอาการลังเลไม่แน่ใจขึ้นมาเมื่อเจอคำที่เหมือนเป็นการบอกรักกลายๆ ตรงหน้าอย่างไม่ทันตั้งตัว ทั้งที่ผ่านมา

จากที่คิดมาตลอดว่าความรู้สึกที่ตนเองมีให้อีกฝ่ายนั้นมั่นใจมาตลอดว่ามันคือ ความรัก แต่พอมาเจอการสารภาพรักที่ถึงแม้ไม่ได้บอกว่ารักออกมาตรงๆ ของคนที่ยืนอยู่ข้างๆ กายก็ตาม ความไม่แน่ใจกลับเกิดขึ้นพร้อมกับคำพูดที่ตัวเธอเคยได้พูดคุยกับน้องชายฝาแฝดเอาไว้เข้ามาในหัวทันที

“ฮานะคิดว่า ถ้าวันนึงฮานะได้เจอผู้ชายที่ดูแลฮานะได้เหมือนกับที่เบนดูแล ฮานะจะหวั่นไหวให้กับผู้ชายคนนั้นมั้ย”

“ทำไมฮารุถึงถามแบบนี้”

“เพราะเบนดูแลฮานะมาตลอดไง จนฮานะอาจจะคิดว่าความเคยชินที่มีเบนอยู่ข้างกายมาตลอดนั่นคือ ความรัก ทั้งที่จริงแล้วความรู้สึกนั้นมันอาจจะไม่ใช่อย่างที่สมองบอกตัวเอง”

“พูดอะไรที่เข้าใจยากดีนะ สำหรับพี่แล้ว...ไม่มีใครทำให้พี่ได้มากกว่าเบนแล้วล่ะ”

“แล้วถ้าเกิดมีขึ้นมาล่ะ ฮานะจะเลือกใคร”

“ระยะเวลาจะเป็นตัวตัดสินว่า...พี่จะเลือกใคร”

“ความผูกพันและความรัก มันต่างกันเพียงเส้นบางๆ กั้นระหว่างความหมายเองนะ ถ้าเลือกความสัมพันธ์ผิด อาจจะเสียใจทั้งสองฝ่ายไปตลอดชีวิตได้”

“สองอย่างนี้ต่างกันยังไงเหรอ”

“ความผูกพัน คือความรู้สึกที่เราผูกติดอยู่กับใครหรือสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ไม่ว่าจะทั้งทางกายหรือทางจิตใจก็ตาม โดยความผูกพันมักเกิดขึ้นจากการที่เราใช้เวลาร่วมกับสิ่งสิ่งนั้นหรือคนคนนั้นมาเป็นระยะเวลาหนึ่ง เช่น ความผูกพันระหว่างครอบครัว เพราะเราอยู่กับครอบครัวมาเป็นระยะเวลานาน จะเรียกว่าเป็นทั้งชีวิตเลยก็ได้ ส่วน ความรัก คือความรู้สึกที่เกิดจากปัจจัยหลายอย่างรวมกันจนทำให้คนสองคนหรือมากกว่าสองคน มีความรู้สึกรักขึ้นมาได้ โดยทฤษฎีความรักที่เป็นที่นิยมอย่างทฤษฎีสามเหลี่ยมความรักได้บอกไว้ว่า ความรักเกิดจาก 3 องค์ประกอบหลัก ได้แก่ ความสนิทสนม ความเสน่หา และการตกลงปลงใจ”

“อืมม ความผูกพันไม่ใช่ความรัก จริงด้วย แต่จากที่ฟังฮารุบอกมา ความผูกพันอาจเป็นส่วนหนึ่งของความรัก พี่เข้าใจถูกมั้ย”

“ใช่ ความผูกพันอาจจะเป็นส่วนที่ทำให้เกิดความรักตามสามองค์ประกอบที่บอกมา ความรักอาจไม่มีความผูกพันมาเกี่ยวข้องเลยก็ได้ ยกตัวอย่างคนใกล้ตัวก็ได้ อย่างลุงไดกิกับป้าเอริ เป็นคู่รักที่เจอกันแล้วแต่งงานกันเลย พวกเขาใช้เวลากันไม่นานในการคบหา แต่ความรักทำให้ทั้งลุงไดกิและป้าเอริเชื่อมั่นในกันและกันและทำให้ตัดสินใจแต่งงานกันในเวลาอันสั้น ซึ่งจะเห็นได้ว่าความผูกพันไม่ได้เป็นส่วนสำคัญทำให้เกิดความรักเลย”

“รู้จักความรักดีจริง เอาเรื่องตัวเองให้รอดก่อนเถอะ นายน้อยแห่งแก๊งเรดอายดราก้อน”

“ที่บอก เพราะไม่อยากให้ฮานะทำร้ายเบนไปมากกว่านี้ไง ถามใจตัวเองดีๆ ก่อนจะทำอะไรลงไป รู้มั้ยครับ...คุณหนูใหญ่แห่งยูกิโอะ”

“ฟังดู เหมือนพี่เป็นคนที่จะทำร้ายเบนเลย”

“ฮานะลองห่างกันดูบ้าง หรือฮานะลองเปิดใจให้ผู้ชายคนอื่นได้เข้ามาทำความรู้จัก ไม่ใช่ให้ไปชอบเขาหรอกนะ แต่อยากให้ฮานะมีเพื่อนผู้ชายดูบ้าง เพราะทุกวันนี้ในชีวิตของฮานะมีเพียงผม น้องๆ และเบนเท่านั้นที่สามารถเข้าใกล้ฮานะได้ บางทีการทำแบบนี้อาจจะรู้ใจตัวเองมากขึ้นว่าที่ผ่านมาเรียกว่า ทำร้าย หรือ ความรัก กันแน่”