“คุณพยาบาลค่ะ รบกวนเรียกอาจารย์ของฉันให้หน่อยได้มั้ยคะ” ฮารูนะที่ไม่คาดคิดว่าอาจารย์หนุ่มจะยังรออยู่ทั้งที่เธอบอกให้กลับไป แต่เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังยืนอยู่อย่างนั้นหญิงสาวก็อดที่จะรู้สึกไม่ได้หากปล่อยให้อีกฝ่ายต้องรออย่างไม่รู้จุดหมายของการรอ เพราะถ้าเป็นตัวเธอเองที่ต้องเป็นฝ่ายยืนรอก็คงเศร้าอยู่ไม่น้อยหากรู้ภายหลังว่าอีกฝ่ายไม่ได้อยู่ภายในห้องที่กำลังยืนรออยู่ด้านหน้า
“ได้ค่ะ คุณหนูใหญ่” นางพยาบาลที่ทำการเข็นรถเข็นให้กับฮารูนะได้เดินไปเรียกอาจารย์หนุ่มที่ยืนรอหน้าห้องฉุกเฉินให้เดินตามมายังรถเข็นที่จอดไว้โดยมีฮารูนะนั่งอยู่
“ทำไมอาจารย์ยังรออยู่อีกล่ะคะ ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ต้องอยู่รอ ที่เหลือฉันจัดการเองได้” พอเห็นอาจารย์เดินเข้ามาถึงตรงหน้าหญิงสาวก็เอ่ยขึ้นมาในทันทีอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นักที่เห็นอีกฝ่ายดื้อรั้นรอไม่ยอมทำตามที่เธอบอก
“อาการของคุณเป็นยังไงบ้าง” เคนอิจิเลือกไม่สนใจคำพูดข
