ตอนนี้ผมกำลังไปส่งคิวริที่บ้านด้วยรถโดยสารประจำทาง และเดินจากหน้าปากซอยเข้าไปในหมู่บ้านที่เคยมาคราวก่อนในฐานะปูโน่ ที่จริงอยากใช้เจ้าฟิกซี่ (จักรยานฟิกซ์เกียร์) คันโปรดของผมมาส่งเธอมากกว่า แต่ก็อย่างที่เคยบอกว่าฟิกซี่ของผมมันเป็นแบบออริจินัล ไม่มีที่นั่งคนซ้อนท้าย
ถ้าจะให้คิวรินั่งที่คานด้านหน้าจักรยานก็เหมือนผมหลอกกอดเธอกลายๆ... เธอเพิ่งหายโกรธเรื่องจูบ อย่าเพิ่งเอาเรื่องใหม่มาให้เธอโกรธซ้ำจะดีกว่า ตอนนี้ฟิกซี่ของผมเลยถูกทิ้งไว้ที่โรงเรียน แต่เดี๋ยวส่งคิวริเสร็จผมจะไปรับมันกลับบ้านอีกรอบ
“ถ้าไล่ตามคิมทัน นายจะกล้าจูบหมอนั่นจริงๆ มั้ยเอสโซ่”
คิวริหันมาถามอย่างสดใส พระเจ้า! ผมรักประเทศไทยครับ!! TOT (เกี่ยวตรงไหนเนี่ย)
“เอ่อ กล้าสิ! เพื่อเธอไง” หวังว่าเธอคงไม่เห็นตอนที่ผมแอบเอานิ้วไขว้หลังหรอกนะ
“งั้นก็แสดงว่านายกับคิม... >///@ Saturday,
กึ้ง!!
“นอนอยู่ได้! เกะกะโว้ย!”
อาจเป็นเพร
