บทที่ 14 โง่

2218 Words

เช้าวันต่อมา... “ทำดีมาก แพร” พัดลดาตามอ่านข้อความที่เพื่อนสาวถ่ายมาไว้ ซึ่งเจ้าของผลงานก็เอาแต่นั่งเงียบ แพรไหมนั่งซึมแม้นว่าจะทำได้ดี ไร้พิรุธใด ๆ ทั้งสิ้น “ที่เหลือก็ต้องไปเก็บภาพถ่าย เดี๋ยวศาลจะคิดว่าหลักฐานแชตข้อความมันจะไม่หนักแน่นพอ” พัดลดาว่าเสียงแน่วแน่ ข้อความต่าง ๆ นานาที่สามีของเพื่อนพูดคุยกับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่ภรรยาของตนบอกได้คำเดียวว่าไม่มีใครรับได้ ทุเรศสิ้นดี “มีข้อความล่าสุด อึก ที่จะไปเจอกันคืนนี้ด้วย” “อือ เห็นละ...เดี๋ยวฉันตามไปถ่ายมาให้ แกไม่ต้องไปหรอกเนอะ” สงสารเพื่อน พัดลดามีคำนี้เต็มหัวไปหมด ทำไมผู้ชายเฮงซวยคนนี้ถึงทำกับเพื่อนเธอได้ลงคอ “ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันไปด้วย มันเป็นเรื่องที่ฉันต้องจัดการเองด้วยแหละ แค่แกมาช่วยก็เกรงใจจะแย่” “เฮ้ย...ไม่ต้องเลยคำคำนี้น่ะ ฉันจะยืนข้างแกเองไม่ว่าแกจะเจอปัญหาอะไรอยู่” แพรไหมฉีกยิ้ม มีเพื่อนที่ทำให้เธอรู้สึกว่าโลกนี้ไ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD