“ไม่ค่อยมีอารมณ์...เดี๋ยวพี่ทำให้มีอารมณ์เอง” ว่าพร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปากร้ายกาจ แต่คนใต้ร่างไม่ตลกด้วย เธอพยายามดันไหล่ของเขาออก ยามที่อีกฝ่ายโน้มตัวลงมาหา
“ไม่เอาค่ะ”
“หืม...” ใบหน้าหล่อเหลาชะงักที่ซอกคอของเธอ เขาเอียงใบหน้าเล็กน้อย ก็มองเห็นแววตาของเธอแล้วแม้นว่าสาวเจ้าจะไม่ได้สบตากับเขาก็ตาม
“ทำไมแต่ก่อนไม่ทำแบบนี้คะ ทำไม...นาน ๆ ทีเรามีเซ็กซ์กัน” น้อยครั้งจนนับได้ในหนึ่งเดือน เธอรู้คำตอบแล้วว่าเขาไปมีคนอื่น เพียงแค่อยากฟังจากปากของเขาก็เท่านั้น
“ก็...ไม่อยากให้แพรเหนื่อยไง” โกหกทั้งเพ หญิงสาวคิดในใจ เธอค่อย ๆ หันหน้ามามองเขา
“แล้วทำไมวันนี้ถึงไม่กลัวแพรจะเหนื่อยทั้ง ๆ ที่บอกแล้ว”
“เพราะแพร...ลุกใหม่มั้ง” ว่าติดตลกอีกครั้ง เพียงแค่เพราะเธอสวยขึ้นแล้วดูเซ็กซีขึ้นแค่นั้นหรือ แพรไหมเบือนหน้าหนี มือไม้ค่อย ๆ อ่อนแรงลงไม่อยากขัดขืน ขอแค่ให้ผ่านค่ำคืนอันเจ็บปวดนี้ไว ๆ และให้เขาห
