บทที่ 4 รับรู้
1823 Words
อนาวินปล่อยให้ภรรยาสาวนอนลงบนเตียงนอนขนาดหกฟุตนี้อย่างเบามือ เขากระตุกยิ้มบาง ๆ เมื่อเห็นใบหน้าเล็กขึ้นสีแดงระเรื่อ ชายหนุ่มค่อย ๆ ขึ้นเตียงนอน ขึ้นคร่อมเธออย่างช้า ๆ
“อารมณ์ไหนคะเนี่ย” เขาไม่ได้ทำการบ้านบ่อยนัก อาจจะเป็นเพราะงานที่หนักทำให้เขาละเลยเรื่องนี้ แพรไหมยอมรับว่าตนขาดความมั่นใจเวลาที่เขาไม่ทำการบ้านเลย เธออดที่จะคิดไม่ได้ว่าตนนั้นไม่เซ็กซี่และไม่สวยจนเขาไม่อยากเข้าใกล้ แม้นในบางครั้งจะพยายามเข้าใจว่าเขาทำงานหนัก แต่มันก็อดคิดไม่ได้จริง ๆ
“อารมณ์...เงี่**ไง”
“อือ...พูดอะไรก็ไม่รู้ พูดไม่เพราะเลย” เธออายหน้าแดง ส่วนเขาก็ทยอยปลดกระดุมเสื้อที่เหลืออยู่ออก ชายหนุ่มเขวี้ยงเสื้อของตัวเองทิ้งอย่างไม่ไยดี ก่อนจะโน้มตัวลงไซ้ซอกคอระหง กลิ่นหอมของเธอนั้นยังคงเหมือนครั้งแรกที่เจอ ครั้งแรกในคืนเข้าหอ เป็นกลิ่นกายหอมเหมือนกับดอกไม้แรกแย้ม
“อืม...” แพรไหมครางเสียงกระเส่า เลื่อนฝ่ามือขึ้นลูบท้ายทอยของเขา ลูบอย่างช้า ๆ สร้างความกระสันเสียวให้กับสามีหนุ่มได้ไม่น้อย เขาครางเสียงในลำคอเลื่อนใบหน้าขึ้นจูบริมฝีปากบางอย่างอ้อยอิ่ง
...รสจูบของเขาเหมือนกับลูกอมรสขม มีรสชาติของแอลกอฮอล์ รสชาติของบุหรี่ ขณะเดียวกันก็รู้สึกกลมกล่อมเมื่อรสชาติจูบของเขาเริ่มหวานขึ้นมา ปลายลิ้นสากกวาดต้อนความหาความหอมหวาน ชายหนุ่มจูบริมฝีปากเล็กนี้อย่างดูดดื่ม เกี่ยวตวัดหยอกเย้าเรียวลิ้นเล็ก เช่นเดียวกับเธอที่ขยับริมฝีปากจูบกลับอย่างอ้อยอิ่ง เธอเรียนรู้จากเขาต่างจากเขาที่เรียนรู้มาจากที่อื่น
อนาวินค่อย ๆ ถกกระโปรงชุดนอนของเธอขึ้น เกี่ยวซับในตัวน้อยของเธอออกตามเรียวขา ขณะเดียวกันที่ริมฝีปากยังคงจูบเธออย่างอย่างเมามัน ก่อนจะถอนจูบออกเมื่อคนตัวเล็กเริ่มหายใจติดขัด
“ทำไมวันนี้ดุจัง” เธอว่าเสียงอ่อน หายใจติดขัดเมื่อฝ่ามือหนาเลื่อนขึ้นสัมผัสจุดกลางกายของเธอ เขาค่อย ๆ ใช้ปลายนิ้วเขี่ยติ่งเกสรดอกไม้พร้อมกับมองหน้าของเธอไปด้วย
“อือ~ อย่าแกล้งสิ” ใบหน้าเล็กเหยเกด้วยความเสียวซ่าน เธอยกสะโพกเข้าหาเขาอย่างช่วยไม่ได้ ความเสียวซ่านที่เขากำลังสร้างให้นั้นทำให้คนตัวเล็กตัวแดงไปทั้งกาย หญิงสาวร้อนวูบวาบที่ช่องท้อง
“อือ~ พี่วิน”
“ขา~”
“อืม...” เธอครางเสียงไม่ขาดสาย ฝ่ามือบางกำผ้าปูที่นอนแน่นจนมันยับยู่ยี่ ขณะเดียวกันนิ้วมือหยาบกร้านนี้ก็ขยับเข้าไปข้างในลึก เขาชักเข้าชักออกแรง ๆ เรียกน้ำหล่อลื่นในตัวให้สาวเจ้าได้มากที่สุด ภรรยาของเขามีปัญหาน้ำน้อยจากการทานยาคุมกำเนิดมาตลอดหลายปี
“ดีไหม” ถามเสียงกระเส่า อนาวินถดตัวลงที่ปลายเตียง เข้าแทรกกลางที่หว่างขาของเธอ ซุกใบหน้าลงที่กลางกายสาว ค่อย ๆ ใช้ปลายลิ้นเลียสัมผัสติ่งเกสรถี่ ๆ ขณะเดียวกันที่นิ้วมือยังคงขยับเข้าออกรัว ๆ ชายหนุ่มปรนเปรอสวาทให้ภรรยาสาวได้อย่างดีเยี่ยม ไม่เคยขาดตกบกพร่องในเรื่องนี้ ลิ้นร้ายกาจนั้นตวัดเลียมูมมามอย่างไม่นึกรักเกียจ เล่นเอาคนตัวเล็กครางเสียงกระเส่าออกมาไม่หยุด
“อ๊า...” แพรไหมเผยอริมฝีปากครางเสียง เธอยื่นมือลงสัมผัสศีรษะของเขา ขยำเบา ๆ ระบายความเสียวซ่านทั้งหมดทั้งมวลที่มี ก่อนที่ไม่นานเธอจะถึงฝั่งฝัน กระตุกเกร็งพร้อมกับปล่อยเสียงครางออกมาเสียงดังไม่หยุด
“อือ...อ๊า~” ใบหน้าเล็กแดงก่ำ เธอรู้สึกผ่อนคลาย ลอยละล่องเหมือนกับอยู่บนปุยเมฆ ร่างบางตัวงอ เธอส่ายสะโพกเบา ๆ เมื่อเขาไม่หยุดเลีย
“อือ พอได้แล้วค่ะ”
“ไม่เสียวเหรอ”
“เสียวสุด ๆ” ว่าอย่างไม่อายปาก เขาเก่งเรื่องนี้มาก ปฏิเสธไม่ได้ว่าชีวิตคู่หากขาดเรื่องนี้ไปก็คงไม่ได้ เขาทำได้ดีสร้างความสุขให้เธอ หญิงสาวติดใจเขามาก
...อนาวินกระตุกยิ้มมุมปาก ก็มีแค่เมียเขานี่แหละถึงทำได้ขนาดนี้ ส่วนผู้หญิงคนอื่นไม่เคยลงลิ้นให้หรอก แพรไหมตกเป็นทาสเซ็กซ์ของเขา เธอมองเขาตาเยิ้มพร้อมกับถ่างขาออกให้เขาขยับเข้าใกล้
“หึ ใจร้อนนะ” เอ่ยพูดพร้อมกับปลดกางเกงลง ชายหนุ่มเปลือยทั้งท่อนล่างท่อนบน ส่วนเธอสวมชุดนอนกระโปรงโดยที่ไม่ได้สวมเสื้อใน ร่างบางยกสะโพกเข้าหา เลิกกระโปรงขึ้นให้เขาสอดความใหญ่โตเข้ามาหา “กินยาคุมตลอดนะ”
“ถามย้ำอีกแล้ว” เธอว่าเสียงอ่อน ไม่เห็นต้องย้ำขนาดนี้เลย ถ้าพลาดท้องมาก็ไม่เห็นเป็นอะไร เขามีเงินเลี้ยง ส่วนเธอก็เต็มใจเลี้ยง มันไม่เห็นยุ่งยากตรงไหน
“แล้วได้กินตลอดไหม”
“กินสิ...ก็พี่ไม่อยากลูกนี่นา” เธอหน้างอ ทำไมเขาไม่อยากมีลูกก็ไม่รู้ ทำไมมีแค่เธอที่อยากมีลูก
“ดีแล้ว” ว่าพร้อมกับค่อย ๆ ดันความใหญ่โตที่แข็งได้ที่นี้เข้าไปในช่องทางรักแสนคับแคบ
“อืม...” คนตัวเล็กหายใจติดขัด เธอกำผ้าปูที่นอนไว้แน่น ก่อนที่เขาจะกระแทกเข้ามาแรง ๆ จนมิดลำ แพรไหมหอบหายใจ มองใบหน้าของสามีหนุ่ม เขายิ้มให้เธอบาง ๆ พลางเลื่อนมือขึ้นสัมผัสอกอวบพอดีมือของเธอ ไม่ได้ใหญ่มากจนล้มมือ แต่พอดีมือเหมาะกับตัวของเธออย่างลงตัว ชายหนุ่มเคล้นคลึงพร้อมกับขยับสะโพกสอบเข้าหาอย่างเนิบนาบ
“เจ็บบอกนะคะ คนดี”
“อือ~” ช่องทางรักของเธอเล็กมาก คงเป็นเพราะเป็นคนตัวเล็ก สะโพกเลยเล็กตาม ส่วนเขาน่ะตัวใหญ่มาก มากกว่าเธอสามเท่าเลยก็ว่าได้ นี่เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่เขาไม่อยากหย่ากับเธอ ในบางครั้งก็รู้สึกเบื่อที่จะตามหาคนสวย ๆ คนใหม่ กลับมาเอาเมียตัวเองก็ดีเหมือนกัน รูฟิต แถมไม่ต้องสวมเครื่องป้องกันอีกด้วย
“...จุกค่ะ” เธอมองเขาตาปรือ ยื่นมือขึ้นจับต้นแขนของอีกฝ่าย ขณะที่เขากำลังขยับเข้าออกถี่ขึ้นเรื่อย ๆ ชายหนุ่มเหงื่อตกที่ขมับ อารมณ์ที่กำลังพุ่งขึ้นเรื่อย ๆ นั้นปลุกเร้าให้ขยับแรงขึ้นจนคนตัวเล็กหัวสั่นคลอน เธอจิกปลายเล็บลงที่ต้นแขนแกร่ง เผยอริมฝีปากร้องครางไม่ขาดสาย
...หญิงสาวรู้สึกมวนท้องถี่ขึ้นเรื่อย ๆ เธอมองใบหน้าของเขาแล้วก็ยิ่งมีความสุข สุขสมกับความรู้สึกที่เขามอบให้ ร่างบางกระตุกเกร็ง ยกสะโพกเข้าหาเขาไม่หยุด ส่ายเบา ๆ ด้วยความเสียวซ่าน เช่นเดียวกับเขาที่ยึดสะโพกกลมกลึงไว้ กระแทกกระทั้นแรง ๆ ในอารมณ์ห้วงสุดท้าย พานพบสุขอุราไม่ไกล ใบหน้าหล่อเหลาหลับตาพริ้ม
“อ๊า...” ปล่อยน้ำรักออกมาทุกหยากหยุด ชายหนุ่มทิ้งตัวลงซุกใบหน้าที่หว่างอกของภรรยาสาว โดยที่ยังไม่ถอดแก่นกายออกเพราะรู้ว่ามันจะเลอะที่นอน
...ฝ่ามือบางลูบเบา ๆ ที่ท้ายทอยของเขา เธอกดจมูกลงที่ศีรษะทุยใหญ่ ลูบแผ่นหลังหนาอย่างปลอบโยน คิดว่าเขาเหนื่อยจากงานมาทั้งวัน แต่ความจริงแล้วหงุดหงิดต่างหาก ชายหนุ่มยังเคืองไอ้หน้าหนวดคนก่อนหน้านี้ไม่หาย มันหลอกด่าเขา
“จะนอนสภาพนี้เหรอคะ”
“อือ ขี้เกียจอาบน้ำจัง”
“ยังไงก็ต้องอาบค่ะ” เธอหัวเราะเบา ๆ เขาเองก็ไม่ต่างจากเด็กนักหรอก
“แป๊บหนึ่ง” เสียงงึมงำของเขายิ่งทำให้เธอเอ็นดูมากขึ้น แพรไหมเลยเงียบเสียงไป ลูบผมของเขาเล่นไปพลาง ๆ เพราะรู้ว่าเขาไม่ชอบคนเซ้าซี้ ก่อนจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้
“อ้อ...แพรเซ็นสัญญากับไร่ชากาแฟแล้วนะคะ เดี๋ยวเขาจะส่งชากาแฟมาให้เป็นล็อตค่ะ”
“อืม” ชายหนุ่มตอบรับ “ขาดตกอะไรก็บอก”
“หึ น่ารักจัง” เขาออกเงินให้เธอหมดทุกอย่าง ไม่ว่าเธออยากทำอะไร ตามใจไม่ห่าง แม้แต่งานออกแบบที่เธอออกแบบบ้านเขายังหาคนมาทำหน้าที่เป็นนักการตลาดให้ ขายแบบบ้านของเธอให้ ด้วยความที่บริษัทของสามีเป็นบริษัทรับเหมาก่อสร้างอยู่แล้วด้วย เขาช่วยเหลือเธอทุกอย่าง จะไม่ให้รักยังไงไหว
“สิ้นเดือนนี้พี่คงไม่ได้อยู่วันเปิดร้านนะ”
“อ้าว...ทำไมคะ” เธอกอบกุมใบหน้าหล่อเหลานี้ขึ้นมา มองเขาด้วยแววตาผิดหวัง ด้วยความที่อยากให้เขาอยู่ในวันสำคัญของเธอ
“พี่มีงานที่ฝรั่งเศส”
“อ้าว...ทำไมไม่บอกล่วงหน้าค่ะ แพรจะได้เลื่อนงานออกไป ไม่เป็นไรค่ะ แพรจะรอพี่นะ”
“ไม่ ๆ เปิดไปเลยถ้าพร้อมแล้ว ไม่ต้องรอหรอก” เธอส่ายหน้า พร้อมกับทำหน้าไม่พอใจเท่าไรนัก รู้สึกน้อยใจที่เขาไม่อยู่ในวันสำคัญของเธอ
“ทำไมไม่บอกล่วงหน้าค่ะ” แพรไหมขยับตัวออก ทำให้จุดเชื่อมของคนทั้งคู่หลุดออกจากกัน เธอลุกไปล้างตัวปล่อยให้คนเป็นสามีมองแผ่นหลังบางด้วยสายตาไม่พอใจไม่ต่างกัน ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นเดินตามเธอเข้าไปในห้องน้ำ
“พี่ก็เพิ่งรู้ว่ามีงาน” โอบกอดเธอจากทางด้านหลัง แพรไหมแพ้ลูกอ้อนของเขาเสมอ “เข้าใจพี่นะ”
“_” เธอเอียงใบหน้าหนีเพื่อให้เขาโน้มหน้าลงไซ้ซอกคอทางด้านหลัง กดจูบที่ต้นคอของหล่อนเพื่อให้เธอใจอ่อนให้
“พี่เตรียมดอกไม้ให้ก่อนแล้วนะ ไว้ไปกินข้าวกันข้างนอกนะครับ” ชายหนุ่มว่าเสียงอ่อนให้เธอหายงอน ถามว่าให้เธอเลื่อนได้ไหมก็คงได้ แต่เขาไม่ได้อยากไปงานของเธออะไรขนาดนั้น มันก็แค่งานเปิดร้านวันแรก ไม่ได้สำคัญกับเขาแต่ก็รับรู้ว่ามันสำคัญกับเธอ อยากให้เธอเปิดไปให้จบ ๆ
“ก็ได้” ตอบรับพร้อมกับหันหน้ามามองเขา เธอเงยหน้าขึ้นสบตากับดวงตาคม เป็นอย่างนี้ทุกทีพอเขามาพะเน้าพะนอเดี๋ยวเดียว เธอก็หายโกรธเป็นปลิดทิ้ง
“น่ารักมาก อาบน้ำให้ด้วย”
“หึ...” เธอหัวเราะเบา ๆ ขณะที่อีกฝ่ายก็ฉีกยิ้มถูกใจกับคำตอบของเจ้าหล่อน แพรไหมหัวอ่อน ใจอ่อนง่าย ไม่ว่าเขาจะว่าอะไรก็เออออตาม ให้ตนชักจูงจมูกมาโดยตลอด แล้วอย่างนี้เขาจะทิ้งเธอไปทำไมกัน...
- Writer
