เช้าวันต่อมา...
“ทำดีมาก แพร” พัดลดาตามอ่านข้อความที่เพื่อนสาวถ่ายมาไว้ ซึ่งเจ้าของผลงานก็เอาแต่นั่งเงียบ แพรไหมนั่งซึมแม้นว่าจะทำได้ดี ไร้พิรุธใด ๆ ทั้งสิ้น
“ที่เหลือก็ต้องไปเก็บภาพถ่าย เดี๋ยวศาลจะคิดว่าหลักฐานแชตข้อความมันจะไม่หนักแน่นพอ” พัดลดาว่าเสียงแน่วแน่ ข้อความต่าง ๆ นานาที่สามีของเพื่อนพูดคุยกับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่ภรรยาของตนบอกได้คำเดียวว่าไม่มีใครรับได้ ทุเรศสิ้นดี
“มีข้อความล่าสุด อึก ที่จะไปเจอกันคืนนี้ด้วย”
“อือ เห็นละ...เดี๋ยวฉันตามไปถ่ายมาให้ แกไม่ต้องไปหรอกเนอะ” สงสารเพื่อน พัดลดามีคำนี้เต็มหัวไปหมด ทำไมผู้ชายเฮงซวยคนนี้ถึงทำกับเพื่อนเธอได้ลงคอ
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันไปด้วย มันเป็นเรื่องที่ฉันต้องจัดการเองด้วยแหละ แค่แกมาช่วยก็เกรงใจจะแย่”
“เฮ้ย...ไม่ต้องเลยคำคำนี้น่ะ ฉันจะยืนข้างแกเองไม่ว่าแกจะเจอปัญหาอะไรอยู่” แพรไหมฉีกยิ้ม มีเพื่อนที่ทำให้เธอรู้สึกว่าโลกนี้ไ
