29
ลูอีสย่อตัวลงตรงจุดเดิม จากนั้นก็ขยับร่างลงไปนอนเคียงข้างร่างเล็กที่สั่นราวกับลูกนกเปียกปอนน้ำฝน ใช้ฝ่ามือประโลมปลอบร่างงดงามให้คลายความหวาดกลัว พร้อมกันนี้ริมฝีปากหนายังจูบซับไปทั่วดวงหน้าหวาน มาหยุดนิ่งชิดเรียวปากบาง
“ไม่ต้องกลัว ใหม่ๆ ก็อย่างนี้แหละ เดี๋ยวก็ชิน”
กล่าวจบเขาก็มอบจุมพิตหวานๆ ที่เต็มไปด้วยความซาบซ่านให้กับแขวลัยอย่างยาวนาว ประหนึ่งจะให้เธอคลายความกลัว ความประหม่า และแล้วก็ถึงเวลาสำคัญเสียที
“เธอพร้อมสำหรับฉันแล้วมิแชล” เสียงใหญ่ดังขึ้นเหนือปากที่เขาบดจูบ ก่อนจะขยับร่างขึ้นทาบทับ คุกเข่าตรงกลางระหว่างร่างสาว ยืดตัวขึ้นตรงเลื่อนมือที่ไล้ลูบตามร่างนางเปลือย มาหยุดนิ่งตรงโคนขาขาวอีกครั้ง เพื่อเปิดทางให้เขานำกายใหญ่ประสานรวมเป็นหนึ่ง
“ฉันจะเข้าไปแล้วนะ เธอไม่ต้องเกร็งนะมิแชล”
คำพูดของเขาเหมือนเป็นสัญญาณให้เธอรู้ตัว ให้เธอได้ทำใจรับความแปลกปลอมอ่อนนุ่ม ที่กำลังคืบคลานเ
