18
หลายวันมานี้แขวลัยยังคงทำหน้าที่ของตนเองได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ซึ่งชายตามองไม่เห็นก็ทำตัวดีกว่าแต่ก่อน ไม่อาละวาด ไม่โวยวาย ไม่อารมณ์ร้อน จากที่เคยทานอาหารยากก็เปลี่ยนมาเป็นคนกินง่าย แขวลัยทำอะไรให้ทานเขาก็ทาน แล้วอีกประการหนึ่งคือ เขาได้จูบรับอรุณเธอทุกวันตามที่ได้ตกลงกันไว้
“คุณลูอีสทานอีกคำนะคะ คำสุดท้ายแล้วค่ะ”
ข้าวผัดกุ้งคำสุดท้ายถูกจ่อตรงปากหนา ตั้งแต่ได้ลิ้มชิมข้าวต้มกุ้งในวันนั้น เขาก็ติดใจอาหารไทยขึ้นมาทันทีทันใด ทั้งๆ ที่เขามีเพื่อนสนิทเป็นคนไทยชื่อปัณณวิชญ์ เพื่อนคนนี้พาเขาไปทานอาหารไทยหลายครั้ง แต่ทุกครั้งไม่เคยถูกปากเขาเลย ทานเพียงคำสองคำก็วางช้อนลง จะมีอาหารไทยฝีมือแขวลัยนี่แหละที่ปลุกต่อมน้ำลายของเขาให้เกิดความอยากทานไม่รู้จบ เลิกทานอาหารฝรั่งนับตั้งแต่วันนั้น
“ถ้ากินหมดแล้วจะให้อะไรเป็นรางวัลล่ะ?”
ชายหนุ่มเจ้าเล่ห์ที่ตอนนี้อารมณ์ดีเหลือหลาย หยอกเย้ากลับไปจนอีกฝ่าย
