“แล้วแม่ห้ามได้เหรอ ข้าวสารกลายเป็นข้าวสุกไปแล้วแบบนี้จะทำยังไงได้ แค่ไม่อยากให้มันมีเรื่องขึ้นมา หนูมุกก็ยังเรียนอยู่ ยังไงแม่ก็ต้องดูแลหนูมุกให้ตลอดรอดฝั่งให้ได้ เสืออย่าลืมนะ ว่าพ่อแม่ของหนูมุกตายยังไง แล้วเรารับปากเขาแล้ว เราก็ต้องทำให้ได้ แต่นั่นมันนอกเหนือจากที่เสือกับหนูมุกมีความสัมพันธ์กัน แม่ยังยืนยันคำเดิม แม่อยากให้หนูมุกเรียนให้สูงที่สุดจะไปเรียนต่อเมืองนอกหรือจะยังไงก็ได้ แม่ก็จะไม่ขัด และถ้าเสือไม่ส่งแม่ก็จะส่งเอง ยังไงแม่ก็จะไม่ยอมให้หนูมุกเสียอนาคตเพราะเสือเป็นต้นเหตุแน่”
ศารทูลมองแม่นิ่ง ไม่ได้ถามแต่ต้องการให้แม่พูดออกมาว่าแม่ต้องการอะไรกันแน่ เพราะที่แม่เกริ่นมาขนาดนี้ก็แปลว่ามีคำตอบอยู่แล้ว
“แม่จะพาหนูมุกไปภูเก็ต”
“ไม่ได้นะครับ”
ดวงตาคมเฉี่ยวตามแบบฉบับสาวใต้ตวัดมองมาอย่างไม่พอใจ แม่รู้ความหมายในคำพูดของเขา
“แม่จะพาหนูมุกไปฝังยาคุม จะไปปรึกษาหมอเขาดูด้วยว่าเอาแบบสาม
