บทที่ 1 จุดเริ่มต้น

1316 Words

ฟ้าใสนั่งทำงานอยู่ที่บริษัทโฆษณาของเธอ สายตาคู่หวานจดจ้องเอกสารที่อยู่บนโต๊ะ เธออ่านข้อมูลทวนไปมาเพื่อตรวจสอบความถูกต้อง จู่ ๆ เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น กริ๊งงง!!! น้ำมนต์ “ฮัลโหล..ว่าไงค่ะเพื่อน” เธอเอ่ยทันทีเมื่อกดรับสาย “ยัยฟ้า…วันนี้ไปป่ะ” น้ำมนต์เพื่อนสนิทของเธอเอ่ยขึ้น “อืม ไปดิ” วันนี้เธอมีนัดกับเพื่อนสาวไปเที่ยวคลับบาร์โฮสต์ ที่เปิดใหม่ย่านใจกลางเมือง ซึ่งคลับแห่งนี้พี่สาวของเพื่อนอีกคนของเธอเป็นคนแนะนำมา เพราะเห็นว่ากลุ่มของคนตัวเล็กชอบไปเที่ยวคลับเป็นประจำ เพื่อนของเธอยังไม่มีใครมีแฟน ก็เลยสามารถไปเที่ยวที่แบบนี้ได้โดยที่ไม่มีคนหึงหวง รวมทั้งเธอด้วย ณ คลับบาร์โฮสต์ย่านใจกลางเมือง “งานดีทั้งนั้นเลยว่ะแก” น้ำมนต์เอ่ยขึ้น สายตาของสาวๆ มองไปยังหนุ่มๆบาร์โฮสต์ที่ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวปลดกระดุมออกถึง4เม็ด เผยให้เห็นหน้าอกหน้าใจ และกล้ามหน้าท้องที่เป็นมัดๆ มันช่างดูเย้ายวนใจเหลือเกิน รูปร่างและหน้าตาของพวกเขาทำให้เธอและเพื่อนๆลอบกลืนน้ำลายลงคอกันไปหลายอึก “พวกแกเล็งใครไว้มั้ย เดี๋ยวเรียกมาที่โต๊ะ” สไปรท์เพื่อนอีกคนของเธอเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นเพื่อนๆจ้องมองหนุ่มบาร์โฮสต์ตาไม่กระพริบ “เอาจริงดิ” ฟ้าใสเอ่ยถามสไปรท์ทันที เพราะเรียกมาที่โต๊ะแบบนี้สายตาของโต๊ะอื่นๆต้องมองมาเป็นแน่ “จริงค่าา คนนั้นมั้ย สูงขาวหล่อมาก” สไปรท์เอ่ยขึ้น พร้อมกับปายตาไปมองหนุ่มบาร์โฮสต์คนหนึ่ง “น้องค่ะ” สไปรท์โบกมือเรียกพนักงาน ก่อนที่จะเอ่ยขึ้น “พี่อยากได้เด็กโฮสต์มายืนค่ะ” “ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ” พนักงานตอบกลับเธอ ก่อนที่จะเดินออกไป ไม่นานก็กลับมาพร้อมกับเด็กๆมายืนเรียงแถวกันให้พวกเธอเลือก การที่เรียกเด็กมายืนแบบนี้ก็จะมีโต๊ะอื่นๆมองมา เพราะอลังการมากมีผู้ชายเป็นสิบๆคนมายืนตรงหน้าให้เลือก “เอาคนนี้ค่ะ..ที่ชื่อบรีส” สไปรท์เอ่ยขึ้น ไม่นานบรีสเด็กบาร์โฮสต์ที่สาวๆเลือกมาก็เดินไปหยิบแก้ว แก้วจะพันกระดาษทิชชู่แล้วเขียนอักษรย่อไว้ S=โซดา , W=น้ำ , C=โค้ก “สวัสดีครับพี่ๆ ผมบรีสนะครับ” หนุ่มหล่อหน้าตาดีเอ่ยขึ้น เขาคือเด็กโฮสต์ที่สไปรท์เรียกมานั่นเอง “เราอายุเท่าไหร่” น้ำมนต์ได้เอ่ยถามเขาออกไป “25 ครับ” หนุ่มโฮสต์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “เท่ากันเลยนะ ไม่ต้องเรียกพี่หรอก” “เออ..ชื่ออะไรกันบ้างหรอครับ?” “เราชื่อสไปรท์ นี่ชื่อน้ำมนต์ ส่วนคนนี้ชื่อฟ้าใส” สไปรท์ได้แนะนำตัวเองก่อนที่จะผายมือแนะนำเพื่อนๆของเธอ “ยินดีที่ได้รู้จักครับ มาเที่ยวแบบนี้แฟนไม่ว่ากันหรอ?” “พวกเราไม่มีแฟนกันหรอก” น้ำมนต์เอ่ยขึ้น “โหวว..สวยกันขนาดนี้” บรีสได้เอ่ยขึ้น แต่สายตาดันจ้องมองใบหน้าหวานของคนตัวเล็กที่ไม่คุยกับเขาเลยสักคำเดียว “คงสวยเกินไปเลยไม่มีคนกล้าจีบ…เนอะยัยฟ้า” สไปรท์เอ่ยขึ้นก่อนที่จะหันหน้ามามองฟ้าใส “แหะ! ก็คิดว่ายังงั้นนะ ฮ่าฮ่า” ฟ้าใสได้ตอบกลับสไปรท์ออกไป ทำเอาหนุ่มบาร์โฮสต์ได้ยินน้ำเสียงหวานและรอยยิ้มกระชากใจนี้จนเขาเผลอยิ้มออกมาทันที เขาจ้องมองใบหน้าสวยหวานของฟ้าใสอยู่นาน ก่อนที่จะเอ่ยขึ้น “ฟ้าใสดื่มอะไรมั้ยครับ เดี๋ยวเราชงให้” “อือ ฟ้าเอาเหล้าผสมโค้กก็ได้ค่ะ” เธอได้เอ่ยตอบเขาออกไป หลังจากที่พวกเธอดื่มกันไปครู่ใหญ่ จนตอนนี้เริ่มมึนเมาได้ที่แล้ว หนุ่มโฮสต์ที่พวกเธอเรียกมานั้น เขาดูแลดีมาก คอยเทคแคร์ คุยเก่ง เอาใจเก่ง ชวนคุยไม่หยุดเลยทีเดียว พวกเธอให้ดื่มเขาไปจำนวน 40 ดื่ม และทริปอีกเล็กน้อย “กลับก่อนน้า” สไปรท์เอ่ยขึ้นบอกบรีสเด็กโฮสต์ “กลับดีๆนะครับ ไว้มาใหม่นะ” หนุ่มโฮสต์เอ่ยขึ้น “ฟ้าใสไหวหรือเปล่า ให้เราเดินไปส่งที่รถมั้ย?” บรีสหนุ่มโฮสต์เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเธอนั่งนิ่ง ส่วนเพื่อนของเธอได้เดินนำออกไปก่อนแล้ว “เราไหว ขอบคุณน้าา” เธอส่งยิ้มหวานให้เขาก่อนที่จะค่อยๆเดินตามเพื่อนออกไป ทำเอาหนุ่มบาร์โฮสต์มองตามตาไม่กระพริบ รอยยิ้มของเธอทำเขาละลายได้เลย หลังจากวันนั้นพวกเธอก็มาเที่ยวคลับแห่งนี้กันบ่อยมากขึ้น แทบจะทุกวันเลยก็ว่าได้ ณ คฤหาสน์หลังใหญ่ของฟ้าใส แอสตันมาร์ตินรถสปอร์ตคันหรูขับมาจอดที่หน้าคฤหาสน์ คนตัวเล็กเปิดประตูเดินลงจากรถตรงเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ทันที “คุณแม่มีเรื่องอะไรค่ะ ทำไมถึงตามฟ้ามาด่วนแบบนี้” เธอเอ่ยขึ้นทันที เมื่อเดินไปถึงห้องรับแขกที่มีคุณแม่นั่งรออยู่ “รู้เรื่องน้องเราบ้างมั้ย?” คุณแม่ของเธอเอ่ยขึ้น “เรื่องอะไรหรอค่ะ” เธอทำหน้างุนงง นึกคิดว่าคุณแม่หมายถึงเรื่องอะไร เพราะพราวฟ้าน้องสาวของเธอดูมีความสุขดี “น้องเราเลิกกับตาซันเดย์แล้วนะ” คุณแม่เอ่ยขึ้น จึงทำให้คนตัวเล็กเบิกตากว้างทันที “เลิกเมื่อไหร่ค่ะ ทำไมฟ้าไม่เห็นรู้เรื่องเลย” “แม่ได้ข่าวมาเมื่อประมาณอาทิตย์ก่อน” “เดี๋ยวฟ้าจะลองถามดูให้นะคะ ยัยพราวอยู่ข้างบนใช่ไหมคะ” ทันทีที่คุณแม่พยักหน้า คนตัวเล็กก็เดินขึ้นไปชั้นบนเพื่อไปหาน้องสาวโดยรวดเร็ว พราวฟ้าเป็นน้องสาวฝาแฝดของฟ้าใส ซึ่งเธอคบกับชายหนุ่มที่ชื่อซันเดย์ได้ 3 ปีแล้ว และวางแผนจะพาไปเจอครอบครัวของชายหนุ่มเร็วๆนี้ เพื่อพูดคุยและดูฤกษ์แต่งงาน ทั้งคู่ดูรักกันมาก เธอไม่คิดเลยว่าจะเลิกกันเสียก่อน ก๊อก! ก๊อก! เสียงมือเล็กเคาะประตูห้องพราวฟ้า “ฟ้าเข้าไปนะ” ทันทีที่คนตัวเล็กพูดจบ เธอก็เปิดประตูเข้าไปในห้องพราวฟ้าทันที เมื่อสองเท้าเดินเข้าไปในห้องพราวฟ้า เธอกลับไม่กล้าเอ่ยถามใดๆออกไป คนตัวเล็กนั่งมองหน้าน้องสาวตัวเองจนพราวฟ้าเอ่ยขึ้นมา “มีอะไรรึป่าว ทำไมมองพราวแบบนั้น” “เออ..พราวเลิกกันซันเดย์แล้วหรอ?” เธอตัดสินใจเอ่ยถามออกไป “อืม..เลิกแล้ว” พราวฟ้าตอบกลับเธอเสียงราบเรียบ “เลิกกันทำไม ซันเดย์ก็ดูรักพราวมากเลยนะ ฟ้าเห็นยังอิจฉาเลย” “นิสัยเด็กเกินไป ดูแลปกป้องพราวไม่ได้ ไม่อยากเสียเวลา” พราวฟ้าเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเล็กน้อย “พราวคิดดีแล้วใช่มั้ย?” เธอยังคงอยากให้พราวฟ้าตัดสินใจใหม่อีกครั้ง เพราะสำหรับเธอความรักของทั้งคู่เป็นสิ่งที่สวยงามมาก ซึ่งเธอไม่เคยได้รับมันมาก่อน เธออยากให้น้องสาวของเธอรักษามันไว้ให้ดีๆ “อืม” พราวฟ้าเอ่ยขึ้นพร้อมกับพยักไหล่เล็กน้อย เมื่อพราวฟ้าตัดสินใจดีแล้ว เธอก็ไม่อยากก้าวก่ายเรื่องของน้องสาวมากเกินไป เธอเคยเจอซันเดย์ไม่กี่ครั้งที่พราวฟ้าพามาแนะนำให้ครอบครัวได้รู้จัก เขาดูเป็นคนนิสัยดี เอาใจเก่ง และดูรักพราวฟ้ามาก จนบางครั้งเธอก็แอบอิจฉา อยากจะมีคนรักแบบนี้บ้างสักครั้งในชีวิต

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more