หอมกลิ่นรำเพย(นิยายภาคต่อฉกาของทัพทอง)

Ep10:บึงบัวร้อนฉ่า

(บึงบัวร้อนฉ่า)

รำเพยเดินมาเก็บสายบัวด้วยชุดสวยที่เธอสวมใส่ไปเรียนหนังสือ เวลารำเพยสวมใส่ชุดงามเธอจะดูสวยสะดุดตาเป็นพิเศษ บ่อยครั้งจึงมีชายหนุ่มจากหมู่บ้านดาวเรืองเที่ยวแวะมาขายขนมจีบถึงเรือนรำเพย ถึงจะห่างไกลคนละหมู่บ้าน หากก็หาใช่อุปสรรค ด้วยชายหนุ่มหมู่บ้านดาวเรืองมีม้าเป็นพาหนะแทบทั้งนั้น

และแน่นอนว่าเพื่อนบ้านใกล้ชิดอย่างทองก้อนย่อมต้องเห็นหนุ่มๆเหล่านั้นด้วยเช่นกัน...

ตอนกลับถึงเรือนพ่อบ่นว่าอยากกินแกงกะทิสายบัว แกจึงใช้ให้เธอมาเก็บยังบึงใหญ่ส่วนพ่อจะคั้นกะทิรอ เธอไม่อยากเสียเวลาขึ้นไปเปลี่ยนชุด เพราะก้อนเมฆกลายเป็นสีขมุกขมัวไม่นานฝนอาจจะตกได้ แล้วก็เป็นจริงอย่างที่คาดการณ์ ไม่นานเม็ดฝนก็เทลงมา

“บ้าจริง!...”

รำเพยวิ่งเปียกปอนมาหลบใต้ต้นมะขามเทศที่มีส่วนกิ่งก้านแผ่กระจายพอจะทำให้หลบฝนได้ เม็ดฝนทำให้เธอเปียกชุ่มจนชุดงามแนบชิดไปตามเรือนกาย สายลมก็พัดแรงทำให้รู้สึกหนาวสะท้าน รำเพยหันรีหันขวางมองดูไม่เห็นใครเธอจึงถอดชุดงามออกสะบัดน้ำให้พอแห้งหมาดๆ วางผึ่งมันไว้บนขอนไม้แล้วใช้ความเร็ววิ่งพาร่างเปลือยเปล่าลงไปในบึงบัว

เรือนร่างขาวโพลนเมื่อสักครู่ปรากฏเด่นต่อสายตาคนแอบมอง พาทำเอาลำดุ้นของชายถ้ำมองชักเริ่มอยู่ไม่เป็นสุข ทองก้อนถอดเสื้อโยนทิ้งพร้อมกับปลดกางเกงลงไปกองบนพื้น ค่อยๆย่องมาอีกทางโดยสายตาหื่นกระหายจับจ้องไปยังรำเพยไม่กะพริบ หย่อนร่างสูงใหญ่พร้อมเหลือบหายลงในบึงบัว

ก่อนหน้านี้เขากำลังนั่งกินข้าวอยู่กับสายบัวตรงชานเรือน สายตาแลเห็นรำเพยตอนเจ้าตัวกระเตงกระจาดมุ่งหน้าไปทางทิศเหนือ กะว่าคงจะไปเก็บสายบัวในบึง เขาจึงหาข้ออ้างบอกสายบัวว่ามีธุระกับนายบ้านทัพทอง แล้วรีบวิ่งตามรำเพยมาโดยไม่สนใจแววตาไหววูบของหญิงสาวที่เขากำลังจะผูกข้อมือด้วย

รำเพยแหวกว่ายสายน้ำท่ามกลางสายฝนเย็นฉ่ำ รีบเขย่งเท้าเก็บสายบัวในบึงวางพาดไว้บนใบบัวหลายสาย เก็บเร็วๆจะได้รีบกลับเรือนไปทำแกงให้พ่อกิน เลยไม่ทันระวังตัวตอนนี้มีจระเข้หนุ่มหื่นทำท่าจะพุ่งเข้าใส่

ผิวกายขาวละมุนผุดผาดเย้ายวนอารมณ์คนหื่น ทองก้อนโผล่เพียงศีรษะขึ้นเหนือน้ำสายตาจับจ้องเหยื่อสาว ก่อนจะกระโจนรวบเอาร่างงามมากอดรัดกดให้ทั้งสองร่างจมดิ่งลงใต้น้ำ

รำเพยหวีดเสียงร้องได้เพียงเล็กน้อย ตาหูก็เหลือกลานด้วยความกลัวสุดชีวิต กลัวจะถูกไอ้ชายหื่นกามคนเดิมข่มเหงรังแก รำเพยมารู้ภายหลังมันชื่อไอ้บัวผันเป็นลูกชายเศรษฐีซะด้วย หากสันดานกับเลวทรามชอบฉุดคราข่มแหงรังแกผู้หญิง วันๆก็หมกตัวอยู่ในบ่อนกับวงสุรา

“ว๊าย!...”

ทองก้อนคว้าศีรษะหญิงสาวมาประกบปากจูบ ถ่ายเทออกซิเจนให้สาวเจ้าได้หายใจสะดวกขึ้น รำเพยลืมตาในน้ำจึงแลเห็นใบหน้าของคนหื่นจัดชัดเจน

ไอ้พี่ทองก้อนบ้า!...

สองมือน้อยระดมทุบตีไม่ออมแรง สองเท้าถีบน้ำพยุงตัวให้โผล่พ้นน้ำขึ้นมาด้านบน สายฝนบนท้องฟ้ายังคงโปรยปรายลงมาไม่หยุดหย่อน โดยริมฝีปากทั้งคู่ยังคลอเคล้าบดคลึง ปลายลิ้นตวัดสอดส่ายป่ายหาความหวานอันเลิศรส ทองก้อนดึงเรียวขาเพรียวขึ้นมาเกี่ยวเข้ากับเอวสอบ ดันก้นงอนงามขึ้นมาบดเบียดตรงกล้ามหน้าท้อง คว้านหาลำดุ้นเหยียดขยายในน้ำ จัดการเสียบเสยผ่านรูเล็กคับแคบด้วยความรวดเร็ว

รำเพยตัวกระตุกรุนแรงด้วยอารมณ์ซ่านหวิว กลีบเธออ้าอมเขาไว้ทั้งลำ ทองก้อนขยับเอวเชื่องช้าในโพรงสวาท

“อ้า...อืม...อืม...” รำเพยปล่อยเสียงครางคร่ำครวญผ่านลำคอระหง สองมือเหยียดเกร็งจับไว้บนบ่าแข็งแกร่ง โยกเอวคอดกิ่วรับแรงกระแทกจากด้านล่างจนน้ำกระเพื่อมเป็นวงกว้าง แรงสวาทคงไม่เพียงพอต่ออารมณ์พุ่งกระฉูด ทั้งสองจึงต่างช่วยกันแหวกว่ายสายน้ำมายิงริมตลิ่ง

ทองก้อนดันร่างรำเพยพิงก้อนดินนุ่มแฉะ สอดฝ่ามือใต้ข้อพับแล้วดันขึ้นสูง เนินโหนกที่ยังมีดุ้นเนื้อมโหฬารปักคาโดดเด่น กลีบอุ้มน้ำแดงแจ๋ น่าเอาลิ้นลงเลีย

“พี่ทองก้อน...อ๊า...เร็วเถอะ น้ำฉันใกล้จะแตกแล้ว...”

“อ๊า...แตกพร้อมกันกับข้า...”

ทองก้อนออกแรงฟาดกระหน่ำลงบนโหนกนูนโดยไม่กลัวรำเพยจะเจ็บ เขากดบั้นท้ายย้ำๆจนติ่งกระสันสั่นสะท้าน โหมสะโพกแกร่งอีกเพียงเล็กน้อยน้ำขาวขุ่นก็พุ่งสวนทางออกมาผสมปนเปกับสายน้ำเย็นชุ่มฉ่ำ ท้องก้อนกระเด้าเข้าหารูเล็กอีกไม่กี่ทีทั้งคู่ก็พากันจับจูงเดินไปถึงแดนสวรรค์ฉิมพลี..

“อร๊าย / โอ้ว”

ถึงอากาศโดยรอบจะหนาวเย็นก็ยังแพ้พ่ายให้กับอารมณ์ร้อนรุ่มของคนทั้งคู่ รำเพยหยัดกายป้อนก้อนเนื้อนุ่มใส่ปากของพี่ชายข้างเรือน ชายที่ต่อให้อยากจะเลิกรักเขาสักเพียงใดรำเพยก็ยังทำไม่สำเร็จ

“นมเอ็งหวานหอม...นั้นข้าขอเอาเอ็งต่อเลยแล้วกัน”

“อ๊า...คงจะหวานสู้อีสายบัวของพี่ทองก้อนไม่ได้กระมัง...”

ยังไม่วายดึงเอาสายบัวมากระแหนะกระแหน่ ทองก้อนเหลือบตาขึ้นมองอย่างหงุดหงิด ปากที่กำลังดูดนมทั้งเต้าจึงออกแรงกะซวกดูดหัวจุกเน้นๆ

“อร๊าย! ฉันเจ็บนะ ไอ้พี่ทองก้อนบ้า”

“ก็จะดูดให้เอ็งเจ็บ จะได้เลิกพูดถึงคนอื่นเขาสักที” คนดูดนมปล่อยหัวจุกจะงอยสีหวานเพื่อบอก แล้วอ้างับต่อเพราะติดใจในรสหวาน ด้านล่างยังกระหน่ำแทงย้ำๆเน้นๆ ไม่ออมแรง รำเพยชักสีหน้าฉุนเฉียว หมายจะสะบัดเรียวขาออกจากการเกาะกุม ทว่าทองก้อนยังคงกำไว้ด้วยเรี่ยวแรงที่มากกว่า

“เหอะ! นึกว่าอยากจะพูดถึงตายนักแหละ...รู้หรอกว่ารักกันมากขนาดไหน....”

“ก็ถ้าไม่รักแล้วข้าจะขอสายบัวมันผูกข้อมือทำไมวะ...ว่าแต่เอ็งเถอะ ไอ้หน้าขาวนั่นเมื่อไรมันจะมาขอผูกข้อมือด้วยสักที หรือว่าจะทำพิธีพร้อมกันกับข้าเลยเอาไหม”

ทองก้อนปล่อยนมทั้งเต้า เปลี่ยนมาเป็นบีบเคล้นก้อนนุ่มสีขาวนวลลออ จะได้พูดจาตอบโต้แม่คนชอบพูดจากระแหนะกระแหน่ได้ถนัดหน่อย

แม้นเพียงใจจริงทองก้อนแค่อยากพูดประชดเรื่องผูกข้อมือหรือแม้กระทั่งคำว่ารัก รักสายบัวกระนั้นหรือทองก้อนไม่แน่ใจหรอก หรืออีกนัยก็อยากจะตอกย้ำตัวเองอย่าได้คิดว่อกแว่กเปลี่ยนใจ ยังไงอีกเพียงสองวันเขาก็ต้องเข้าพิธีผูกข้อมือกับสายบัว ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับรำเพยเห็นทีคงจะต้องยุติเช่นกัน

รำเพยฮึดฮัดขัดใจในคำบอกรักกลายๆของทองก้อน อารมณ์ปรารถนาเกือบมอดดับแต่ก็ถูกร่างหนาจับเปลี่ยนท่าเป็นอุ้มเธอขึ้นค้างไว้บนเอวสอบพร้อมกับสาวลำดุ้นยาวเสียบเสยเข้ามากระหน่ำจ้วงแทงภายในโพรงสวาทระรัว รำเพยต้องหยุดความคิดทุกสิ่งไว้แล้วหลับตาพริ้มรองรับอารมณ์เร่าร้อน

ไม่นานน้ำเธอก็แตกเพราะเดินทางมาถึงจุดไคลแมกซ์ ส่วนไอ้พี่ทองก้อนยังตั้งหน้าตั้งตากระทุ้งลำอวบสวนทะยานเข้ามาในรูเล็กของเธอ.ราวกับคนตายอดตายอยาก...

------------------------------------