หวานพาลรัก

ตอนที่ 3

“หนูพรรณครับ ตื่นได้แล้วครับ” กวีปลุกคนขี้เซาอีกครั้ง มือหนาบีบขยำแก้มก้นเด้งดึ๋งงอนงามอย่างมันเขี้ยว

“ฮื้อ! อย่ากวนได้ไหมคะ” พรรณดาราปัดมือแสนซนออก ร่างอวบอัดขยับตัวขยุกขยิก ขาเรียวยกขึ้นพาดเอวสอบ ยืดแขนกอดรัดร่างใหญ่ที่นอนเบียดอยู่ แล้วถอนหายใจแรงคล้ายหงุดหงิด ก่อนลมหายใจจะค่อยๆผ่อนลง เป็นจังหวะสม่ำเสมอ บอกให้คนที่ถูกกอดรัดรู้ว่า หญิงสาวได้กลับเข้าสู่ห้วงนิทราอีกครั้งแล้ว

กวีกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคออย่างยากลำบาก ความอวบอิ่ม นุ่มเนียน ทั้งกลิ่นหอมกรุ่นของเมียรักปลุกปั่นอารมณ์เร่าร้อนที่มอดดับไปแล้วเมื่อคืนนี้ให้โหมกระพือขึ้นมาใหม่อย่างรวดเร็ว

“ที่รัก…” กวีกระซิบเรียกเสียงแตกพร่า ชายหนุ่มเลื่อนฝ่ามือลงต่ำ ผ่านหน้าท้องแบนราบ เขาใช้นิ้วกลางเรียวยาวซุกไซ้ในแอ่งอุ่นกลางร่างสาว สำรวจช่องทางรัดรึงด้วยการหมุนควานนิ้วเนิบช้า ร่องรอยความชุ่มฉ่ำจากบทรักหลายตลบเมื่อคืนทำให้หัวใจเต้นระรัว

“ทั้งแน่นทั้งนุ่มเลยที่รัก อา…หนูพรรณจ๋า”

“อืม…” เสียงหวานครางรับผะแผ่ว สะโพกเต่งตึงขยับน้อยๆ พรรณดาราเคลิบเคลิ้มไปกับความฝันแสนหวาน วาบหวิวซาบซ่าน เป็นความฝันที่คล้ายความจริงเหลือเกิน

“อ๊ะ!” พรรณดาราสะดุ้งสุดตัวเมื่อถูกรุกรานในส่วนบอบบาง หญิงสาวลืมตาขึ้น และตื่นเต็มตาทันที ภาพแรกที่เธอเห็นในครรลองสายตาคือใบหน้าหล่อเหลาของอดีตสามี เขายิ้มเจ้าเล่ห์ และเอ่ยทักทายด้วยเสียงพร่ากระเส่า

“อรุณสวัสดิ์เมียจ๋า”

“คุณวี! อ๊ะ!” พรรณดารายกมือขึ้นจับต้นแขนแกร่งสองข้างที่คร่อมร่างเธอไว้แน่น หญิงสาวถลึงตาใส่คนที่โจนจ้วงเข้าหาเธอด้วยจังหวะหนักหน่วงดุดัน

“ยะ...หยุดนะ หยุดเดี๋ยวนี้! อ๊ะ! คะ...คุณวี!” เสียงหวานขาดห้วงกระท่อนกระแท่น เพราะคนที่โยกขย่มอยู่บนร่างเธอไม่ออมแรงแม้แต่น้อย พรรณดาราเม้มปากแน่น พยายามกลั้นเสียงครางน่าอายเอาไว้

“พี่วีขาสิ หนูต้องเรียกพี่วีขา เมื่อคืนยังเรียกทั้งคืนเลย ตื่นเช้ามาทำไมลืมล่ะครับ แบบนี้ไม่น่ารักเลย อ่า...” กวีโหมห่มกายเข้าหา ปากก็ต่อว่าต่อขานคนใต้ร่าง ทว่าสายตาวิบวับน่าหมั่นไส้

“คนบ้า อื๊อ…” พรรณดาราทุบอกเขาไปหนึ่งที กวีตอบโต้เธอกลับด้วยการกระทุ้งกายสอดลึกสุดแรง

“อ๊าย!” คนถูกเอาคืนกรีดร้องเสียงหลง ใบหน้านวลแดงก่ำแหงนเงยหน้าขึ้นจนคางเชิดสูง ดวงตาคู่งามพริ้มหลับลง ร่างอวบอิ่มบิดส่ายซ่านสยิว และแอ่นตัวขึ้นจนแผ่นหลังโค้งเหนือที่นอน สองมือจิกข่วนต้นแขนแกร่งระบายความซ่านกระสันที่เล่นงานจนไม่อาจต้านทานได้ ยิ่งคนรุกรานเดินหน้าบุกตะลุยสาดส่งตัวตนเข้าหาแบบไม่ยั้ง สติสตังของคนที่ต้องรองรับแรงถาโถมอยู่เบื้องล่างก็ปลิดปลิว

พรรณดารายกขาเรียวขึ้นเกี่ยวกระหวัดรัดเอวสอบ สะโพกเต่งตึงขยับยกส่ายร่อนรองรับลำกายแข็งคึกที่โจนจ้วงเข้าหาอย่างรู้ใจกัน สองมือจิกกำต้นแขนกำยำไว้แน่น ความเสียดเสียวหวานแหลมบาดลึกในห้วงอารมณ์หวาม ริมฝีปากอิ่มตึงเผยอน้อยๆ ครวญครางขานเรียกคนเจ้าเล่ห์จอมหื่นอย่างที่เขาต้องการ

“พี่วีขา...อื๊อ! แรงกว่านี้ค่ะ อ๊ะ! พี่วีขา อ๊ะ...อ๊าย!” พรรณดาราหวีดร้องออกมาสุดเสียง เมื่อคนได้ยินเสียงหวานๆ เรียกร้องอ้อนขอของเธอ สนองตอบให้อย่างสาแก่ใจ หญิงสาวแตกซ่านรุนแรง ร่างอวบอิ่มสะท้านเฮือก สายน้ำสวาทเอ่อล้นชโลมลำกายที่สอดลึกกลางกายสาว กล้ามเนื้ออ่อนในซอกสาวตอดรัดรุนแรง จนคนที่ซุกซบตัวตนอยู่กลางกายเธอต้องขบกรามแน่น ใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำบิดเบ้เหยเก เพราะต้องอดกลั้นอย่างที่สุด เขาอยากดึงรั้งห้วงเวลาแห่งความสุขให้นานอีกนิด

กวีปล่อยให้เมียรักเก็บเกี่ยวความสุขสมแสนหวานจนอิ่มเอม กระทั่งเธออ่อนระทวยทิ้งตัวลงแนบที่นอน

“พี่ขออีกยกนะครับ” คนกระหายหื่นก้มลงกระซิบขอเสียงกระเส่า

“พะ...พอแล้ว หนูเหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะ” พรรณดาราปฏิเสธเสียงแหบแห้ง หญิงสาวดันบ่ากว้างด้วยมือไม้อ่อนแรง

“เห็นใจพี่เถอะที่รัก พี่อดมานานเหลือเกิน พี่รอหนูคนเดียว” กวีออดอ้อน และรีบดูดกลืนคำปฏิเสธของเมียรักด้วยการปิดปากเธอด้วยปากของเขา จูบวาบหวามซ่านอารมณ์ทำให้พรรณดาราทอดถอนใจ หญิงสาวจำนนต่อคนมักมาก ยอมให้เขาตักตวงเสน่หาจากเรือนกายอย่างเอาแต่ใจโดยไม่ทัดทาน ยกสุดท้ายของเขายาวนาน ดุดัน เร่าร้อน ชักนำให้เธอหลงระเริง เผลอไผลตอบสนองเขาอย่างถึงอกถึงใจ กระทั่งเสียงหวานกรีดร้องประสานกับเสียงทุ้มต่ำคำรามก้องในจังหวะสุดท้ายที่บทเพลงรักดุดันสิ้นสุดลง สองร่างเปลือยเปล่าต่างไขว่คว้ากกกอดกันไว้แนบแน่น เพราะในส่วนลึกหัวใจเหว่ว้าทั้งสองดวง ต่างก็กลัวว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นจะเพียงภาพฝันดังเช่นทุกคืนที่ผ่านมา

“คุณแม่ขา คุณแม่ขา ตื่นเถอะค่า” เด็กหญิงตัวเล็กวัยห้าขวบร้องเรียกมารดาพร้อมกับวิ่งปรู๊ดตรงไปยังเตียงใหญ่ทันที เมื่อผู้เป็นพ่อเปิดประตูให้หลังจากที่เธอเคาะเพียงสองครั้ง ผิดกับพี่ชายที่เกิดก่อนเพียงปีเดียวที่ไม่ยอมขยับกายเดินเข้าไปในห้อง เจ้าตัวเล็กยืนกอดอกอยู่หน้าประตู เงยหน้าจ้องป๊ะป๋าตาเขม็ง

กวียิ้มให้ลูกชายอย่างสำนึกผิด เขารู้ว่าลูกๆ ติดแม่มาก แม่กับลูกนอนด้วยกันทุกคืน แต่เมื่อคืนนี้เขาจับแม่ของลูกแยกมานอนกับตน เจ้าตัวแสบคงนึกเคืองที่ตื่นขึ้นมาแล้วไม่เจอแม่

“ป๊ะป๋าแอบไปขโมยคุณแม่มาแบบนี้ไม่ดีเลยนะครับ” คนหวงแม่ว่าเสียงราบเรียบ แล้วแสร้งถอนหายใจ ก่อนจะเดินผ่านหัวขโมยเข้าไปในห้องด้วยใบหน้าบึ้งตึง กวีส่ายหน้ายิ้มๆ กับท่าทางเก๊กแบบผู้ใหญ่ของลูกชายคนโต พี่พร้อมหวงทั้งแม่ทั้งน้อง และพร้อมกางปีกเล็กๆ ปกป้องหากใครจะมาทำให้ผู้หญิงสองคนนี้ไม่พอใจ