[Bad Mafia] 3

1342 Words
    "คุณแอนนารีบๆ ออกมานะคะ เดี๋ยวป้าจะดูต้นทางให้"     "ขอบคุณค่ะ"     ตอนนี้ฉันแอบขึ้นมาดูคุณพ่อข้างบนห้อง ซึ่งแม่เลี้ยงกับพี่สาวของฉันออกไปข้างนอกกันแล้ว ฉันจึงแอบมาที่บ้านหลังใหญ่โดยได้รับความช่วยเหลือจากป้าแม่บ้าน     แกร๊ก!     ฉันเดินเข้าไปในห้องพลางนั่งลงข้างเตียงนอน ก่อนที่จะมองผู้เป็นพ่อของเธอที่นอนมองเพดานนิ่ง     คุณพ่อฉันตอนนี้ท่านขยับตัวไม่ได้ เพราะท่านตกบันไดและทำให้ไม่สามารถพูดได้และกลายเป็นคนพิการ ทำให้ที่บริษัทแม่เลี้ยงฉันจึงดูแลแทน     "คุณพ่อคะ ^_^"     "......."     "แอนจะทำให้คุณพ่อหายให้ได้ค่ะ ^_^"     "......."     อยู่ๆ น้ำตาพ่อของฉันก็ไหลออกมา ท่านกะพริบตาเพื่อไม่ให้น้ำตาไหลออก ฉันที่เห็นก็ยื่นมือไปเช็ดให้ท่านทันที     "แอนจะพยายามมาหาคุณพ่อให้ได้นะคะ ตอนนี้แอนต้องไปก่อนแล้ว"     "......."     ฉันปล่อยมือจากคุณพ่อก่อนจะมองท่านแวบหนึ่งแล้วรีบเดินออกจากห้องไปทันที     "ขอบคุณป้ามากนะคะ"     "ไม่เป็นไรค่ะ คุณแอนรีบไปเถอะค่ะ"     พอฉันออกมาจากบ้านใหญ่ ฉันก็เห็นรถคุณน้ากับพี่อลิซจอดที่หน้าบ้าน ก่อนที่ทั้งสองคนจะเห็นฉัน     "แกมาทำอะไรที่บ้านหลังนี้ยะ"     "แอนก็แค่มาหาคุณพ่อ"     "ฉันบอกแกแล้วใช่มั้ยว่าอย่ามาเหยียบบ้านหลังนี้อีก"     ".......? "     "เพราะตอนนี้ฉันเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้แล้ว"     "ไม่จริง คุณน้าก็แค่ผู้อาศัย นี่มันบ้านคุณพ่อของแอน"     "แกนี่โง่จริงๆ นะ พ่อแกแค่ลุกขึ้นมายังทำไม่ได้เลย"     "พี่อลิซ! "     "ฉันไม่ใช่พี่แก! "     "บ้านหลังนี้มันเป็นของฉันแล้ว เพราะพ่อแกมันโง่ไงที่โอนมาเป็นชื่อฉัน :-) "     "นี่พวกคุณ..."     "และบ้านหลังเล็กนั่น ฉันก็จะทุบทิ้งซะ! "     "......."     "ส่วนแกก็ออกจากบ้านหลังนี้ไปได้แล้ว"     "คุณไม่มีสิทธิ์มาไล่ฉันและทุบทิ้งอะไรทั้งนั้น เพราะบ้านหลังนี้มันเป็นชื่อฉันตั้งแต่เกิด! "     "หึ อีกไม่นานมันก็คงจะเป็นของฉัน"     "......."     "แล้วอย่าหวังว่าแกจะได้เข้ามาในบ้านหลังนี้อีก"     ตุบ!     ก่อนที่ทั้งสองคนแม่ลูกจะเดินกระแทกไหล่ชนฉันจนเซเล็กน้อยแล้วเดินเข้าไปในบ้านทันที หลังจากฉันกลับมาที่บ้านหลังเล็กด้วยสติที่ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เพราะเผลอคิดไปถึงคำพูดที่ออกมาจากปากผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาของพ่อฉัน ไม่คิดเลยว่าเธอจะทำขนาดนี้ ทั้งๆ ที่คุณพ่อของเธอให้ความช่วยเหลือสองแม่ลูกนั้นมาตลอด แต่พอพ่อเธอป่วยกลับเปลี่ยนไปเป็นคนละคนจริง...     ฉันเผลอคิดเรื่องต่างๆ ก่อนจะหันไปมองที่โทรศัพท์ก็พบว่าตอนนี้ใกล้ฉันต้องไปทำงานแล้ว ฉันจึงละจากความคิดนั้นก่อนจะจัดการแต่งตัวเพื่อไปที่คลับ ............................ Dusk Club     "สวัสดีค่ะพี่ๆ ^_^"     ฉันทักทายพี่ๆ พนักงานในคลับก่อนที่จะไปเปลี่ยนชุดสำหรับพนักงานทันทีและตอนนี้เครื่องแบบก็มาอยู่บนตัวฉันเรียบร้อย ฉันดูตัวเองอยู่สักพักถึงจะออกไปที่บาร์     "เดี๋ยววันนี้คุณโรแวนจะเข้า"     "กรี๊ดดด จริงเหรอคะ >_____เฮ้อออ เพื่องาน...เพื่อเงิน ท่องไว้แอนนา นี่คือสิ่งที่ฉันคิดไว้ในใจ     ตึก...ตึก...ตึก     ฉันเดินขึ้นไปชั้นสาม ที่จริงคลับนี้มีสามชั้น แต่ฉันสองกับสามคือชั้นวีไอพีและชั้นสามจะมีเพียงไม่กี่คนที่ได้ขึ้นไป เฉพาะคนสนิทของคุณโรแวนเท่านั้น ฉันคิดว่าชั้นสามน่าจะเป็นชั้นส่วนตัวของคุณเขาแน่ๆ     "เครื่องดื่มค่ะ ^_^" ว่าแล้วไงล่ะ ชั้นนี้เป็นชั้นส่วนตัวจริงๆ เพราะทั้งชั้นมีแค่โต๊ะเดียวและตอนนี้ทั้งโต๊ะมีผู้ชายอยู่สามคน ไม่มีผู้หญิงหรือใครเลย นอกจากการ์ดที่ฉันคิดว่าเป็นคนของทั้งสามยืนอยู่ตรงระเบียง     "......"     ฉันจึงเสิร์ฟเครื่องดื่มต่างๆ โดยไม่ได้มองหน้าร่างสูงเลยแม้แต่นิด คงเพราะอะไรทุกคนคงรู้ดี     "เธอ"     "คะ? "     ฉันถึงกับต้องเงยหน้าขึ้นมามองก็พบว่าเป็นคุณโรแวนนั่นเองที่มองหน้าฉันนิ่ง พลางดูดบุหรี่ไปด้วย ทำให้เขาดูเถื่อนๆ ยังไงไม่รู้ แต่ถึงยังไงก็มีเสน่ห์มากจริงๆ นั่นทำให้ฉันต้องรีบหลบสายตาทันที     "เด็กใหม่? "     "เอ่อ...ใช่ค่ะ ^_^"     ที่จริงก็ไม่เชิงเด็กใหม่หรอก แต่ฉันคือคนที่เข้ามาทำงานล่าสุด ตั้งแต่ตอนนั้นก็ไม่มีใครมาเป็นเด็กใหม่แทนเลย ฉันพยายามยิ้มบางๆ ให้ร่างสูงตรงหน้าก่อนที่จะขอตัวออกมา เพราะงานฉันเสร็จแล้ว     ตึก...ตัก...ตึก...ตัก     ไม่น่าเผลอสบตาเลยเรา....
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD