BW 34

1941 Words

Nang maghapunan ay di parin lumalapit ang asawa niya sa kanila. Mag isa itong tulala na nakatingin sa malayo. Nasa verandah ito mula kanina at di makausap ng maayos ng mga tao sa bahay. Gusto niya ding kausapin ito ngunit mamaya na siguro. She want to give him space and time alone, alam niyang di madali ang pinagdadaanan nito. Matapos ang hapunan ay di na siya nakatiis. Nakasalampak ito sa lapag at nakatanaw sa malayo. Halata sa mukha nito ang pighati at ang sakit na nararamdaman nito ngayon. Umupo siya sa mismong tabi nito, gusto niyang iparamdam dito na nandiyan lang siya sa tabi nito, handang dumamay sa kung anuman ang pinagdadaanan nito sa ngayon. "Can I hug you?" Simula ko. Nakita niyang lumingon ito sa kanya at ngumiti ng tipid bago tumango sa kanya. "Sure, I need that." Sabi nit

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD