“คุณต้องการอะไรกันแน่ ...ทำแบบนี้ทำไม” นานอยู่หลายชั่วโมงทีเดียวที่ม่านแก้วไม่ยอมพูดกับเขา แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาของสิงห์หรอกเพราะเขาสามารถอยู่ที่นี่ได้นานเท่าที่อยากอยู่
...หรือต่อให้เธออยากกลับไป เธอก็กลับไม่ได้อยู่ดี
“เรื่องพวกนี้ต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ ...ฉันว่าไม่จำเป็น” สายตาเย็นชาที่ส่งมามันสะท้อนให้เห็นตัวตนของเขาอย่างชัดเจน ม่านแก้วแทบจะไม่รู้สึกถึงความน่ากลัวเลยแม้แต่นิดเดียว
“นี่คือตัวตนจริงๆของคุณสินะ” สิงห์แสยะยิ้มออกมาอย่างถูกใจ สายตาคมมองที่เธอหัวจรดเท้าก่อนจะลุกเดินมาหาร่างบางที่นั่งอยู่ที่เตียง
“จ จะทำอะไร” แขนแกร่งกักตัวเธอไว้ก่อนที่เขาจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“ทั้งชีวิตทำเป็นแค่ตั้งคำถามหรือยังไง ...ฉันหิว ไปทำอะไรให้กินหน่อย” เขากระชากแขนเธอแล้วดันเข้าไปในห้องครัวส่วนตัวเองก็เดินกลับเข้าไปในห้องเหมือนเดิม
“จับตัวฉันมาแล้วยังจะให้ฉันหาอะไรให้กินอีกนะ” ม่านแก้วลงมือทำอาหารจากข
