แม้จะอยู่ในห้วงแห่งความเสียใจ แต่เมื่อเห็นญาติผู้ใหญ่ฝ่ายพ่อคนเดียวที่หลงเหลืออยู่วิ่งออกมาต้อนรับขับสู้ด้วยความดีใจ มัสยาก็ถึงกับยิ้มออกมาทั้งน้ำตาก็ว่าได้ อาวิ่งจากบ้านมาหา มีหนุ่มวัยไม่เกินยี่สิบอุ้มเด็กน้อยวัยไม่น่าจะเกินสามขวบตามมาติดๆ
“สวัสดีค่ะอาทิม” มัสยายกมือไหว้อาที่ยิ้มให้จนเห็นฟันแทบทุกซี่
“หวัดดีจ้า! โห! ดีใจจังที่หยามา อาคิดว่าแค่โทรมาเล่นๆ นะนี่”
เพราะมัสยาเพิ่งจะโทรหาอาตอนสองทุ่ม ระหว่างนั่งรถมาขอนแก่น และเป็นการโทรแบบเดาสุ่ม ด้วยไม่รู้ว่าจะอาเปลี่ยนเบอร์หรือยัง ตั้งแต่ซื้อบ้านคืนแล้วก็ไม่ได้ติดต่ออาเลย และไม่เคยคิดว่าจะได้มาใช้ประโยชน์จากบ้านพ่อ เคราะห์ดีที่อารับสาย เลยได้คุยกัน ไม่งั้นคงต้องมาแบบเซอร์ไพร้ส์ทุกคนแน่
“ไปๆ เข้าบ้านก่อนมาเหนื่อยๆ” ทับทิมกุลีกุจอมาช่วยลากกระเป๋าใบโตให้หลานสาวด้วยความดีใจ
“แม่เอาหลานไป เดี๋ยวผมช่วยพี่หยาเอง”
แต่ทับทองผู้เป็นลูกก็เอ่ยกั
