“โห! ทำไมวันนี้พี่หยาไปทำงานเช้าจัง กินอะไรก่อนมั้ย ผมเพิ่งออกไปซื้อโจ๊กมาแน่ะ”
ในเช้าวันต่อมา พอออกจากห้องได้ น้องชายก็ทักทายด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เหมือนไม่มีเรื่องราวใดๆ ในบ้าน เพราะนั่นเป็นนิสัยของน้อง นิสัยของผู้ชายที่ไม่ใคร่จะจำอะไรนานๆ ซึ่งมัสยาเห็นว่าดีไปอย่าง่
“ไม่จ้ะ! พี่จะรีบไปทำงานที่ค้างไว้ตั้งแต่เมื่อวานน่ะ”
มัสยาไม่มีงานมากมายนักในช่วงนี้ แต่เพราะนอนไม่หลับเมื่อเจอปัญหาใหญ่ เลยเลือกที่จะออกจากบ้านไปแต่เช้ากว่าปกติ
“แกจะไปเรียกมันไว้ทำไม คิดเหรอว่ามันจะสนโจ๊กบ้านๆ ของแก คงจะรีบแล่นไปกินมื้อเช้ากับไอ้หมอนั่นล่ะสิท่า ให้ฉันเดาก็คงจะจอดรถรอรับอยู่หน้าหมู่บ้านนั่นล่ะ ไปเช้าขนาดนี้มีหรือจะไม่เผื่อเวลาเอาไว้ให้ไอ้นั่นฟันสักรอบสองรอบก่อนไปทำงาน พอตกเย็นมันก็เอาตัวไปให้เขาฟันจนหนำใจก่อนกลับเข้าบ้านทุกวันนั่นล่ะ นังหน้าโง่! อีกหน่อยท้องโย้มาหาพ่อไม่ได้ กูจะเหยียบซ้ำให้ดู อย่าคิดนะว
