6.ไม่อาจหวนคืน
777 Words
6.ไม่อาจหวนคืน
“ภพ คุณพ่อภพมีผู้หญิงคนอื่น”
“ฮื่อ ภพ แม่ใจจะขาดแล้ว ทำไมคุณพ่อของภพทำกับแม่แบบนี้ เป็นคนอื่นไม่ได้เหรอ ทำไมต้องเป็นรดา”
“รดาแอบเป็นชู้กับคุณพ่อของภพ ภพแม่จะทำยังไงดี”
“แม่ผิดอะไร ภพแม่ผิดอะไร ทำไมคุณตรีถึงทำกับแม่ได้ลงคอ”
“แม่เห็นมันออกมาจากห้องนอนใหญ่ มันกล้าถึงขั้นมานอนทับที่ของแม่ ภพแม่เกลียดมัน”
“แม่ไม่น่ารับมันสองแม่ลูกเข้ามาอยู่ในบ้านเลย”
ตลอดปีแรกที่ตรีภพไปเรียนอเมริกา คุณหญิงปาดวานมักจะโทรไประบายเรื่องพ่อของเขากับรดาที่แอบเล่นชู้กันในบ้านเสมอ เสียงสะอื้นไห้ของคุณแม่ยังก้องอยู่ในหูมาจนถึงวันนี้ เขาเคยโทรเลียบๆ เคียงคุณพ่อให้หยุดพฤติกรรมนี้ซะแต่ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง จนกระทั้ง ข่าวการตายของรดา ประสบอุบัติเหตุตกบันไดลงมาจากชั้น 2 ของบ้านคอหักเสียชีวิตคาที่ หลังจากนั้นคุณแม่ก็หยุดโทรมาร้องไห้เรื่องของคุณพ่อกับรดา แต่รับเด็กหญิงวีรดาเป็นลูกบุญธรรมแทน
ถึงคุณแม่จะให้ลืมเรื่องนี้และให้รักวีรดาเหมือนน้องสาว แต่เขาไม่เคยลืม ไม่เคยลืมความเจ็บซ้ำที่ผู้หญิงคนนั้นทำไว้กับแม่ของเขา และเขาไม่เคยลืมว่าเธอคือลูกสาวของผู้หญิงคนนั้น
“ไง วันนี้ประจบได้อะไรติดไม้ติดมือมาอีกล่ะ”
หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จวีรดาจะพาคุณหญิงไปนั่งที่เรือนกระจก เสร็จแล้วเธอก็จะเตรียมยาและจัดตารางนัดหมายต่างๆ แค่ก้าวเท้าห่างจากเรือนกระจกยังไม่ถึงห้าก้าว ก็ได้ยินเสียงกระซิบของซาตานทันที วีรดาสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ค่อยๆ หันกลับมาช้าๆ เตรียมใจรองรับถ่อยคำเหยียดหยามจากอีกฝ่าย
“วีไม่เคย ประจบขออะไรจากคุณแม่เลยนะคะ”
“เหอะ เรียกคุณแม่เต็มคำเลยสิน่ะ ดีใจไหม จากลูกแม่บ้าน กลายมาเป็นเมียของฉัน”
“แล้ววีเลือกอะไรได้มั้ยค่ะ ถ้าเลือกได้ วีก็ไม่ได้อยากให้ทุกอยากให้มันเป็นแบบนี้เลย”
“เรียนจบแล้วทำไมไม่ย้ายออกไป ที่ยังอยู่ทุกวันนี้ คือหวังสูงเกินตัว จะจับฉันสินะ ไงล่ะ ทำสำเร็จแล้วนิ”
“ชีวิตของวี คุณท่านมอบให้ วีทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนบุญคุณ”
“เป็นการตอบแทนบุญคุณที่เธอได้ประโยชน์สูงสุดสิน่ะ ประทับใจสุดๆ ใครได้ฟังคนประทับใจจนน้ำตาไหล” แต่ไม่ใช่เขา หากคนอื่นได้ยินประโยคนี้คงจะยกเธอเป็นเด็กกตัญญลูกจักบุญคุณคน
“เลิกบิดเบือนคำพูดของวีซักที มองวีในแง่ดีบ้างได้มั้ยค่ะ” วีรดาเผลอขึ้นเสียงใส่ผู้ชายตัวโตตรงหน้า
“ว๊าวว นี้สิน่ะธาตุแท้ของเธอ เธอแสดงธาตุกับฉันได้เสมอ แต่อย่าแสดงให้คุณแม่ฉันเห็นเป็นพอ จำเอาไว้ที่ฉันยอมลงมาเกลือกกลั้วกับเธอ เพราะต้องการให้คุณแม่มีความสุข ฉันลงทุนลงแรงขนาดนี้ หวังว่าเธอจะให้ความร่วมมือ ฉันสนแค่ความต้องการของคุณแม่เท่านั้น”
“วีไม่ลืมค่ะ ว่าคุณเกลียดวีกับแม่ ทั้งๆ ที่วีกับแม่ก็ไม่เคยทำอะไรให้คุณ”
“ใช่ ฉันเกลียดเธอ เกลียดสายเลือดที่โสโครกที่ไหลเวียนอยู่ในตัวเธอ ถึงเธอจะรักฉันมากแค่ไหน สำหรับฉันแล้วความรักของเธอที่มีให้ฉันมันก็แค่ฝุ่นผงในอากาศ”
วีรดาตกใจจนอ้าปากค้าง เขารู้ ความลับที่เธอแอบซ่อนไว้ในใจ
“หึ ฉันรู้ว่าเธอรักฉัน แสดงละครบทไหนล่ะ คุณแม่ถึงได้บังคับฉันให้แต่งงานและมีลูกกับเธอ ตอบแทนบุญคุณงั้นเหรอฮ่าๆ อยากจะขำ เพราะเธอรักฉันแต่ฉันเกลียดเธอ ชาตินี้ทั้งชาติไม่มีวันที่ฉันเอาเธอทำเมีย ถ้าไม่ถูกบังคับ งั้นคืนนี้ก็ช่วยตอบแทนบุญคุณหลายๆ ท่าหน่อยนะ”
ตรีภพเดินหายเข้าบ้านไปนานแล้ว แต่วีรดายังยืนตัวสั่นอยู่ที่เดิม ใช่เธอรักเขา รักตั้งแต่เด็กๆ เขาคือความประทับใจที่สลักลงบนหัวใจดวงน้อยๆ แม้เขาจะเกลียดเธอแต่ ทำร้ายเธอด้วยคำพูดรุนแรงมากแค่ไหนเธอไม่เคยลบรอยสลักรักนั้นออกจากใจได้เลย
ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ไรท์จะอัพวันล่ะ 1 ตอน
เม้นติดชมให้กำลังใจไรท์ด้วยน้า
1เม้นเท่ากับหนึ่งแรงใจ
- Writer
