''Ne mezarı, laf karıştırma seni pislik!'' diyerek yattığım yataktan hızla doğrulmaya çalıştığımda yere yıkılınca, açıktaki bacaklarıma gözlerimi ayırıp baktım.
Kızgınlıkla büyük bir nefes alıp, benden beklenmeyecek bir çığlık attım. Bacaklarım yara bere ve kesikler içindeydi. Beni deli eden ve çığlıklarımla evi sallamama sebep olan şey bu değildi ancak.
''Sen, sen!'' dediğimde ellerini önüne uzatıp gülerek konuşmaya başlayınca daha da delirdim.
''Açıklayabilirim.'' diye lafımı böldüğü zaman etrafımda kesici bir şey arıyordum.
''Sırtıma boydan boya aptal dövmeni yapman yetmedi mi? Bacaklarımdan ne istedin manyak!''
Zyra ve Zahck çoktan ortadan kaybolmuşlardı. Sesimden gayet iyi olduğumu çıkartmış olmalıydılar, yüzlerindeki o korkan ifade yerini alaycı gülüşlere bırakmıştı. Alayla gül
