เลโอรู้สึกตัวตื่นจากการหลับลึกยาวนาว กินเวลาล่วงเลยมาจนเกือบ 11 โมง รอยยิ้มเต็มใบหน้าที่ยังยับยู่ยี่ที่ซบนิ่งอยู่กับหมอน เมื่อคืนนี้สายน้ำผึ้งทำให้เขามีความสุขและอิ่มเอมในหัวใจมากเกินจะบรรยาย เธอทั้งหอมหวาน ทั้งบริสุทธิ์ผุดผ่อง แถมร้อนแรงถึงใจเมื่อโดนไฟพิศวาสรุมเร้า จนเขาเรียกร้องจากเธอไม่หยุดหย่อนทั้งคืน แต่ตื่นมาเจ้าน้องชายของเขาก็ยังบังเกิดความต้องการเธออยู่ ทั้งที่เมื่อคืนก็ตักตวงจากหญิงสาวไปไม่ใช่น้อย
“เมียจ๋า…” งัวเงียเรียกสายน้ำผึ้ง หัวคิ้วย่นเข้าหากัน มือหนาคลำสะเปะสะปะที่พื้นเตียงข้างกายหาร่างภรรยา แต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ จึงลุกขึ้นขยี้ตาแรงๆ กวาดสายตาไปทั่วบริเวณห้องนอนก็ไม่เห็นแม้แต่เงาแม่ตัวหอม เมียเขาหายไปไหนนะ เอ๊ะ...หรือว่าจะอาบน้ำ คิดได้ดังนั้นร่างเปลือยเปล่าก็รีบเดินโทงๆ ก้าวขายาวๆ ไปดูที่ห้องน้ำทันที
“น้ำผึ้ง ฮันนี่ คุณอยู่ไหนที่รัก” ทุกคำที่ใช้เรียกหญิงสาวถูกเปล่งออกม
