“กรี๊ด!”
เสียงร้องลั่นของสายน้ำทำให้คนที่แกล้งหลับไปก่อนหน้าต้องลืมตาตื่นขึ้นมาเต็มตาก่อนจะพบว่าหญิงสาวกำลังยกหมอนไปใหญ่ในมือขึ้นเหนือศีรษะหมายจะฟาดลงบนใบหน้าเขา
“ทำอะไรของเธอเนี่ย!” ฮันซอนมินตาลุกวาวรีบจับมือเล็กนั้นไว้ด้วยความไวแสงไม่ทันที่หมอนใบนั้นจะทันได้ปะทะลงมา
“ฉันต่างหากที่ต้องถามคุณ ทำไมคุณต้องทำกับฉันแบบนี้ด้วย ฮือ! ไหนบอกว่าจะรอให้ฉันเต็มใจยอมเองไง”
“ฉันยังไม่ทันได้ทำอะไรเธอสักหน่อย” ชายหนุ่มเผลอตะคอกกลับอย่างหัวเสียจากนั้นจึงแย่งหมอนในมือสายน้ำไปวางไว้ที่เดิม
“แล้วทำไมเสื้อผ้าฉัน...”
“ก็เมื่อคืนเธอไม่สบายแล้วก็เป็นลมล้มไป ฉันเลยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เพราะว่าเสื้อเธอมันเปียก กลัวว่ายิ่งใส่ไปเดี๋ยวปอดมันจะบวมตายเสียก่อนที่จะใช้หนี้หมดน่ะสิ” เขาก็โกหกหน้าตาเฉยพลางเหลือบตามองหน้าอีกคนเป็นระยะเพื่อคอยดูท่าที
“หมายความว่าคุณเห็น...”
“ออ! เห็น” ไม่ใช่แค่เห็นอย่างเดียวแต่เขายังได้
