“อุแว้ อุแว้!”
เสียงทารกร้องดังกึกก้องไปทั่วป่าใหญ่ ทำให้ขุนนางสูงวัยที่กำลังเดินเท้าเพื่อออกตามหาตัวนางปีศาจตามหน้าที่ที่ได้รับมาจากแม่ทัพลีต้องหยุดชะงักฝีเท้าเพื่อจะเงี่ยหูฟังว่าสิ่งที่ได้ยินเมื่อครู่ไม่ได้ผิดเพี้ยนไปในทันที
“ได้ยินเสียงนั่นหรือเปล่า” ชันซง ขุนนางสูงวัย ผู้ที่พ่วงตำแหน่งอาจารย์ฝึกวิชาต่อสู้แห่งโครยอหันไปเอ่ยถามผู้ติดตามที่ถือสัมภาระมากมายตามมาด้วย
“เสียงอะไรขอรับนายท่าน”
“ลองฟังดูดีๆสิ” เมื่อลองเงี่ยหูฟังดูอีกครั้งปรากฏซ่าเสียงนั้นถูกสายลมพัดพาให้เงียบหายไปเสียแล้ว
“ไม่เห็นได้ยินเลยขอรับ” ผู้ติดตามยังคงยืนยันคำเดิมหนักแน่น ชันซงจึงลองก้าวเท้าไปตามทางที่ตนได้ยินก่อนหน้าในขณะที่ดวงอาทิตย์กำลังจะลดต่ำลงเรื่อยๆ
“อุแว้ อุแว้!” เสียงทารกน้อยปริศนาดังขึ้นอีกครั้ง แต่มองหาเท่าไหร่ก็ไม่พบร่างนั้นเสียที จนกระทั่งความมืดค่อยๆเข้ามาเยือน
“ครั้งนี้เจ้าได้ยินหรือยัง”
“ได้...ได
