รถคันใหญ่แล่นมาจอด ณ ร้านอาหารสุดหรูใจกลางกรุงโซลในเวลาต่อมา สายน้ำเดินตามเขาไปภายในร้านอย่างเงียบๆ บรรยากาศรอบกายชวนทำให้อึดอัดพิกลเพราะเสื้อผ้าที่ใส่มามันดูไม่เข้ากับสถานที่เท่าไหร่นัก
ห้องอาหารที่มีแต่บรรดาไฮโซและคนดัง บางโต๊ะยังมีนักดนตรีมายืนสีไวโอลินให้ฟังถึงที่ หลังจากสั่งอาหารเสร็จสายน้ำจึงได้แต่นั่งเหม่อออกไปนอกหน้าต่างของร้านแทนเพราะสายตาของคนที่มองมาตรงหน้ามันทำให้เธอประหม่าอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งนึกถึงรอยจูบเมื่อตอนเย็นใบหน้าหวานนั้นก็แดงเรื่อขึ้นมาอย่างห้ามไว้ไม่อยู่อีกครั้ง
“จริงๆคุณน่าจะบอกฉันก่อน ฉันจะได้เตรียมเสื้อผ้าหน้าผมให้เข้ากับร้าน คราวก่อนก็ไปแบบทึ่มๆคราวนี้ก็มาแบบทึ่มอีก” คนตัวเล็กหน้าเจื่อนลงพลางก้มหน้าพิจารณาเสื้อผ้าที่เธอกำลังสวมใส่ ซึ่งมีแค่เสื้อโค้ทและกางเกงขาสั้นเท่านั้น
“ทำไมต้องแต่งให้เหมือนคนอื่นเขาด้วยล่ะ แต่งแบบนี้น่ะน่ารักที่สุดแล้ว”
“บ้า” สายน้ำรีบหลบส
