Familia Guerrero

CHAPTER 6

THIRD PERSON POV

Nanlalaki ang mga mata ni Elizabeth habang binabasa ang kalalabas lang na DNA test results na nagpapatunay na si Anastasia ay anak ng kanyang amang si Sebastian Guerrero.

Parang mauubusan ng hangin sa katawan si Elizabeth dahil sa katotohanang may anak sa labas ang kanyang ama. Nagloko ito sa kanyang ina at ang naging bunga ng kasalanang iyon ay isang anak na babae.

Nanginginig ang mga kamay ni Elizabeth habang unti-unting humahakbang paatras patungo sa maliit na settee na nasa loob ng malaking home library ng mansyon ng Familia Guerrero.

Nanlalambot ang mga tuhod na umupo si Elizabeth sa maliit na settee at hinayaang malaglag sa kanyang paanan ang papel na siyang nagpapatunay na si Anastasia ay isa rin sa mga anak ni Sebastian.

Elizabeth: No. This is not happening. Papa, why? No! You cheated on Mama!

Nagsisimula nang mangilid ang mga luha sa mga mata ni Elizabeth.

Agad na dinaluhan ni Charlotte ang kapatid na si Elizabeth sa maliit na settee. Pilit na pinapakalma nito ang kapatid dahil nakikita nito ang pagpipigil ng kapatid na huwag tumulo ang mga luha.

Ang Kuya Arthur ni Elizabeth ay pinulot ang nalaglag na DNA test results sa sahig at pinasadahan ng tingin iyon.

Tiningnan ni Arthur ang ama nitong nanatiling nakayuko simula nang iabot nito sa kanila ang resulta ng DNA test.

Nakaupo sa high-back executive chair nito si Sebastian at nakayuko. Nakatuon ang paningin nito sa malaking oak table na nasa harapan nito.

Hiyang-hiya si Sebastian sa mga anak nito. Hindi inaasahan na magbubunga ang isang beses na pagtataksil sa asawa nitong si Andromeda.

Arthur: What a surprise, Papa! Kaya ba gusto mo kong pabalikin dito ay dahil may ipakikilala kang bagong kapatid ko? Anak mo mula sa isang babaeng nagbibigay ng aliw?

Punung-puno ng sarkasmo ang tinig ng boses ni Arthur na halos magpadurog sa puso ni Sebastian.

Arthur: Kung anu-anong mga masasakit na salita at pang-iinsulto ang mga sinabi mo sa asawa kong si Mildred noong araw na umalis ako ng mansyon na ito, iyon naman pala ay mas malala pa ang iyong ginawa.

Puno ng pagkasuklam ang mukha ni Arthur habang nakatitig sa amang si Sebastian.

Arthur: Such hypocrisy!

Matinding pagpipigil ang ginagawa ni Sebastian para hindi tuluyang dumaloy ang mga luha sa magkabilang pisngi nito.

Charlotte: Kuya Arthur! Enough! Huwag mo nang ibalik pa ang nakaraan.

Nilingon ni Arthur si Charlotte na pilit pa ring pinapakalma si Elizabeth dahil humahagulgol na ngayon ang eldest daughter ni Sebastian.

Arthur: Why, Charlotte? Akala niyo ba ay hindi ko nararamdaman na simula nang bumalik ako sa mansyong ito ay parang estranghero ang turing ninyo sa aking asawa?

Nanlaki ang mga mata ni Charlotte dahil sa akusasyon ni Arthur.

Charlotte: That's unfair, Kuya. We are trying our best to treat your wife as part of the family.

Isang nakakainsultong ngisi ang kumawala sa mga labi ni Arthur.

Arthur: Siguro ikaw, oo. Kahit papaano ay sinusubukan mo, ewan ko na lang sa ibang tao rito sa mansyon.

Biglang sumingit sa usapan ang kapatid nilang si Theo na kanina pang tahimik sa isang sulok ng home library.

Theo: Kuya Arthur, your wife is the least of our concerns right now. May mas malaki tayong problema ngayon. 'Yong bastarda.

Nilingon ni Arthur si Theo at sinamaan ito ng tingin.

Arthur: Wala na tayong magagawa pa. Anak siya ni Papa. Ano pa ba ang gusto ninyong mangyari?

Biglang tumayo mula sa pagkakaupo si Elizabeth at marahas na pinunasan ang mga luha sa kanyang mukha.

Elizabeth: There's no way I would live with that crazy, poor woman under the same roof. Papa, magsalita ka naman!

Hindi na ma-control ni Elizabeth ang kanyang frustration dahil sa mga nangyayari at wala man lang sinasabi ang kanilang ama.

Kanina ay nauna nang kinausap ni Sebastian si Anastasia tungkol sa resulta ng DNA test. Tuwang-tuwa ito at agad na sinabing doon na ito mananatili sa mansyon.

Naguguluhan pa si Sebastian sa mga nangyayari kaya hindi pa ito makapag-isip ng tama at nahihiya rin ito sa mga anak dahil sa natuklasang pagtataksil nito sa namayapang asawa.

Sebastian: Patawarin ninyo ako, mga anak. I had no idea na nagbunga ang isang gabing pagkakamali ko sa inyong ina. I know this isn't easy for all of us. Kahit ako ay naguguluhan. Sana ay maintindihan ninyo.

Nakayuko pa rin si Sebastian.

Gigil na gigil na sumugod si Elizabeth sa harapan ng malaking oak table at malakas na hinampas iyon.

Doon ay napaangat na ang ulo ni Sebastian at nabigla pa ito nang guluhin ni Elizabeth ang mga gamit na nasa ibabaw ng oak table na ang iba ay nalaglag pa sa sahig.

Elizabeth: No! You cheated on our mother! Hindi kita mapapatawad!

Nagwawala na si Elizabeth kaya naman sinubukan na siyang awatin nina Theo at Charlotte.

Charlotte: Tama na, Ate! Calm down!

Ngunit hindi nagpaawat si Elizabeth.

Mas nagwala pa siya habang nagsisisigaw sa loob ng home library. Mabuti na lamang at soundproof ang kwartong iyon.

Theo: Ate Elizabeth! Gusto mo bang makita ng mga anak mong nagkakaganito ka? Isa pa, kung patuloy kang magkakaganito ay para mo na ring pinatunayan na apektado tayo sa pagdating ni Anastasia sa mga buhay natin.

Sukat sa sinabing iyon ni Theo ay parang nahimasmasan si Elizabeth.

Nilingon ni Elizabeth si Sebastian na nakaupo pa rin sa executive chair at malungkot na nakatitig sa kanilang magkakapatid.

Theo: Let's not give Anastasia an opportunity to ruin our family. Siya ang nagpapasok sa sarili niya rito sa loob ng mansyon, pwes gagawa tayo ng paraan para magkusa rin siyang lisanin ang lugar na ito.

Madilim pa rin ang mukha ni Elizabeth nang tumitig kay Theo ngunit ilang sandali pa ay tumango rin.

Elizabeth: You're right. Gagawa tayo ng paraan para kusang umalis ang babaeng iyon sa mansyon na ito.

Isang mala-demonyong ngisi ang sumilay sa mga labi ni Elizabeth.

Bigla namang kinabahan si Charlotte sa maaaring gawin nina Elizabeth at Theo.

Arthur: Basta ako, huwag ninyo akong idamay diyan. Walang kaso sa akin kung dito sa mansyon tumira si Anastasia, basta ba hindi niya guguluhin ang pamilya ko.

Umirap si Elizabeth kay Arthur at ibinaling ang tingin kay Sebastian na tahimik pa ring nakatitig sa kanila at parang nag-iisip.

----------

Kagat-labing nakatitig sa labas ng bintana ng kusina si Anastasia. Nag-e-enjoy siyang pagmasdan ang pagbabalik-balik sa paglangoy ni Oscar sa magkabilang dulo ng malaking swimming pool.

Nilingon ni Anastasia ang hipag na si Mildred.

Anastasia: Ang yummy ni Oscar, ano?

Nagulat naman si Mildred sa sinabi ni Anastasia at muntik nang mabitiwan ang hawak na baso na may lamang tubig.

Mildred: A-ano ba 'yang pinagsasabi mo, Anastasia? Bayaw mo si Oscar. Asawa ng kapatid mong si Charlotte.

Matapos makausap ni Anastasia ang kanyang amang si Sebastian kanina tungkol sa resulta ng DNA test na isinagawa sa kanilang mag-ama ay tuwang-tuwa siyang ibinalita iyon kay Mildred.

Natutuwa si Anastasia na dumating din sa mansyon ng mga Guerrero si Mildred nang parehong araw na dumating siya sa mansyon. Nakahanap siya ng kaibigan sa katauhan nito.

Umpisa pa lamang ay naramdaman na agad ni Anastasia ang pagkadisgusto sa kanya ng mga kapatid na sina Elizabeth, Theo, at Charlotte at kahit ng kanyang mga pamangkin maliban kay Jomari.

Si Jomari lamang ang nagpakilala kay Anastasia ng sarili nito nang gabing manggulo siya sa kaarawan ng kapatid nitong si Eugenie.

Alam naman ni Anastasia na out of courtesy lamang ang ginawang iyon ni Jomari pero malaking bagay na iyon para sa kanya na isang estranghero sa pamilya Guerrero. Dama niya sa kanyang puso na mabait ang pamangkin niyang iyon.

Natuwa pa si Anastasia nang si Jomari ang nag-volunteer na magbantay sa kanyang amang si Sebastian matapos itong himatayin. Hindi katulad ng ibang miyembro ng pamilya na mas inuna pa ang pakikipagtalo sa kanya kaysa mag-alala sa kalagayan ni Sebastian.

At nang dumating nga sa mansyon nang gabing iyon ang isa pang kapatid ni Anastasia na si Arthur kasama ang pamilya nito ay natuwa si Anastasia.

Hindi alam ni Anastasia pero magaan ang loob niya kay Mildred, ang misis ng kanyang Kuya Arthur.

Anastasia: Eh, sa ang yummy nga ni Oscar, eh.

Simula nang unang makakwentuhan ni Anastasia si Mildred ay gustung-gusto na niya itong biruin.

Para kasing inosenteng bata si Mildred sa mga reaksyon nito sa mga mahahalay na biro ni Anastasia.

Anastasia: Tingin ko malaki siya. Ikaw ba? Tingin mo pangmatindihang romansahan si Oscar?

Nakita ni Anastasia ang pamumula ng magkabilang pisngi ni Mildred.

Anastasia: Wow naman. Parang walang hubby kung mag-blush si Manang Mildred.

Sinundan pa ng malakas na tawa ni Anastasia ang kanyang sinabi.

Mildred: Hinaan mo naman 'yang boses mo, Anastasia. Baka may makarinig sa atin dito?

Marahang inilapag ni Mildred ang hawak na baso sa ibabaw ng kitchen island.

Malakas na humalakhak si Anastasia.

Anastasia: Sira. Soundproof lahat ng kwarto rito. Kaya kahit mag-loving-loving kami ni Oscar dito ay hindi maririnig ni Charlotte.

Napa-eye-roll na lang si Mildred dahil sa bulgar na pananalita ng hipag na si Anastasia.

Anastasia: Oscar, tikman mo ang hiyas ng kapatid ng asawa mo! Oscar! Oh, Oscar ko! Aking bayaw! Angkinin mo ako!

Nanlalaki ang mga mata ni Mildred habang pinapanood kung paanong exaggerated na umuungol si Anastasia habang yakap ang sariling katawan at pabiling-biling ang ulo.

Mildred: Anastasia, tama na nga 'yan.

Tawa nang tawa si Anastasia sa nakikitang parang naeeskandalong mukha ni Mildred.

Anastasia: Sus! May isa ng anak pero kung umasta parang no boyfriend since birth. Huwag ako, Mildred, ah.

Binigyan ng isang mahinang kurot ni Anastasia si Mildred sa kanang tagiliran na ikinaliyad nito.

Malakas na tumawa si Anastasia habang si Mildred ay napailing na lang.

----------

Dahan-dahang umahon si Oscar mula sa swimming pool at naglakad patungo sa chaise lounge chair at inabot ang tuwalya roon.

Nakangising tumingala si Oscar at hindi nga siya nagkamali ng hinala. May dalawang tao ang nakamasid sa kanya nang mga oras na iyon.

Sina Amethyst at Eugenie.

Nasa kani-kanilang mga kwarto ang magpinsang Amethyst at Eugenie at pareho nilang pinanonood ang paglangoy ng asawa ng kanilang Tita Charlotte sa malaking pool ng Familia Guerrero.

Gusto ni Oscar na lalo pang takamin ang magpinsan sa pamamagitan nang pagpapakita ng kanyang magandang pangangatawan sa mga ito.

Para mas galingan pa nina Amethyst at Eugenie ang pang-aakit kay Oscar.

Mabagal na pinunasan ni Oscar ang mga butil ng tubig na nasa kanyang matikas na pangangatawan habang mapang-akit na nakatitig sa mga pamangkin ng asawang si Charlotte.

Napakagat-labi si Amethyst nang mapagmasdan ang maskuladong katawan ni Oscar. Nakatutok ang mga mata nito sa malapad at matigas na dibdib ng asawa ng Tita Charlotte nito.

Ipinasok ni Amethyst ang dalawang daliri sa loob ng hiyas nito habang malagkit na nakikipagtitigan kay Oscar sa labas ng bintana ng kwarto nito.

Si Eugenie naman ay nakatutok ang mga mata sa malaking bukol na nasa swimming trunks ni Oscar. Kasabay nang pagpasada ng dila ni Eugenie sa ibabang labi nito ay ang pagpitik ng malaking alaga ni Oscar sa loob ng suot nitong swimming trunks.

Marahang ipinasok ni Eugenie ang dalawang daliri sa butas ng pang-upo nito nang ito naman ang tinitigan ni Oscar.

Habang palipat-lipat ang tingin kina Amethyst at Eugenie ay bumulong si Oscar sa hangin.

Oscar: Sige lang. Maglaway lang kayo sa akin, Amethyst at Eugenie. Pero tandaan ninyo, isa lang sa inyong dalawa ang pagpapalain ni Oscar Chavez.

Isang mala-demonyong ngisi ang sumilay sa mga labi ni Oscar.

----------

Hinihingal na bumagsak sa tabi ng hubad na katawan ni Helena ang hubo't hubad na katawan ni Edward.

Helena: Grabe, baby. Pinagod mo na naman ako. Buti busy sila ngayon sa loob ng library.

Halata sa mukha ni Helena na pinagod ito ni Edward sa dalawang beses nilang pagtatalik nang araw na iyon.

Helena: Sabi mo usap lang, eh.

Nakangiting tinitigan ni Edward si Helena.

Edward: Ikaw kasi, baby. Binaliw mo ang isang Edward Almazan pagdating sa kama.

Malanding tumawa si Helena at pabirong hinampas ang matigas na dibdib ni Edward.

Mabilis namang nagnakaw ng halik si Edward kay Helena na ikinahagikgik nito.

Helena: Tama na nga 'yan. Baka mag-round three pa tayo?

Isang pilyong ngiti ang sumilay sa mga labi ni Edward.

Edward: Bakit? Ayaw mo ba?

Tumaas-baba ang mga kilay ni Edward kay Helena.

Isang maharot na tawa ang pinakawalan ni Helena.

Helena: Seryoso na nga tayo, baby. Ano ba 'yong sasabihin mo?

Malalim na nagbuntung-hininga si Edward at biglang sumeryoso ang kanyang mukha.

Hinawakan ni Edward ang kaliwang kamay ni Helena at dinala iyon sa kanyang bibig at masuyong hinalikan.

Pagkatapos ay tinitigan ni Edward si Helena.

Edward: Magtanan na tayo.

Biglang nanlaki ang mga mata ni Helena kasabay nang pagbuka ng bibig nito ngunit walang lumalabas na salita mula roon.

Ilang beses nang nagparamdam si Edward kay Helena na gusto na niyang magsama silang dalawa at mamuhay ng malaya sa malayong lugar.

Gusto rin namang makasama ni Helena si Edward ngunit ang problema ay kung kakayanin ba ng babae na mawala rito ang marangyang buhay na tinatamasa nito sa piling ng asawang si Theo.

----------

Tahimik na nagpapahangin si Louise sa malaking hardin ng pamilya Guerrero kaya naman ikinagulat niya ang biglaang pagsulpot ng isang presensya sa kanyang tabi.

Mabilis na nilingon ni Louise ang taong umistorbo ng kanyang pananahimik.

Louise: Tito Ryan?

Isang masuyong ngiti ang iginawad ni Ryan kay Louise.

Ryan: Mahilig ka talagang mag-isa, ano?

Tahimik na tumango si Louise at muling ibinalik ang tingin sa malayong parte ng hardin.

Ryan: Kaya ang tingin sa iyo ng mga pinsan mo ay weird ka.

Nagkibit-balikat si Louise.

Louise: I don't really care what they say about me, Tito Ryan. Ang mahalaga ay may nakakakilala sa tunay na ako.

Malalim na nagbuntung-hininga si Louise habang tahimik namang tumango si Ryan.

Ryan: Pagpasensyahan mo na ang mga nasabi ni Elizabeth noong isang araw. Hindi niya alam ang kanyang mga sinasabi. You know, with Anastasia---

Pinutol ni Louise ang pagsasalita ni Ryan.

Louise: That's fine. You don't have to apologize in behalf of your wife, Tito Ryan. Don't worry about it. Isa pa, nagsasabi naman siya ng totoo. I'm not a Guerrero.

Sinundan ni Louise ang sinabi ng isang mapaklang tawa.

Ryan: Consider yourself lucky. Hindi madali ang maging isang Guerrero.

Hindi napigilan ni Louise ang magpakawala ng isang tawa rahil sa sinabi ni Ryan.

Nilingon ni Louise si Ryan na nakatunghay pa rin sa kanya.

Louise: Talking from experience?

Isang mapagbirong ngisi ang sumilay sa mga labi ni Ryan at tumango-tango.

Ryan: Perhaps?

Muling ibinalik ni Louise ang tingin sa malayo at marahang tumawa.

Louise: You're funny.

Nagkibit-balikat si Ryan at hinayon din ng tingin ang tinitingnan ni Louise.

Ryan: Lumalabas ang totoong ako, I guess.

Tipid na ngumiti si Louise habang ninanamnam ang masuyong pagdampi ng hangin sa kanyang pisngi.

----------

Hindi maintindihan ni Stephanie kung bakit ito dinala ng pinsang si Jomari sa itaas ng isang talampas.

Mula nang bumalik sa mansyon ng pamilya Guerrero ang ama nitong si Arthur at doon na sila manirahang buong pamilya ay nagsimulang maging malapit si Stephanie sa pinsang si Jomari.

Kung saan-saang lugar sa nayon dinadala ni Jomari si Stephanie na ikinatutuwa naman nito.

Stephanie: W-why did you take me here, Jomari?

Ngumiti si Jomari at inakbayan si Stephanie.

Jomari: Tumingin ka roon. Makikita mo mula rito ang mansyon ng pamilya Guerrero.

May itinuro si Jomari ngunit hindi na iyon abot ng tanaw ni Stephanie rahil sa kondisyon nito.

Stephanie: Hi-hindi ko makita, Jomari.

Humarap si Jomari kay Stephanie at hinawakan sa magkabilang braso ang kanyang pinsan.

Jomari: Balang araw ay makikita mo iyon mula rito, Stephanie. Ipinapangako ko sa iyo iyan.

Isang ngiting puno ng pag-asa ang pumaskil sa mga labi ni Stephanie.

Napatitig si Jomari sa mapupula at malambot na mga labi ni Stephanie.

Jomari: Stephanie?

Halos bulong na lang iyon na lumabas mula sa bibig ni Jomari.

Stephanie: Hmmm?

Nakatitig si Stephanie sa mukha ni Jomari.

Lumunok muna ng laway si Jomari bago nagsalita.

Jomari: Na-naranasan mo na bang ma-mahalikan ng isang lalaki?

Isang malakas na pagsinghap ang pinakawalan ni Stephanie na nagpabuka ng bibig nito sa harapan ni Jomari.

Matinding pagtitimpi ang ginagawa ni Jomari para huwag kuyumusin ng halik ang nakabukang bibig ni Stephanie.

----------

to be continued...