“มันไม่เร็วไปหรอกค่ะ ไม่ว่าเราจะเจอกันเร็วเกินไปหรือว่าจะต้องทำความรู้จักกันให้นานกว่านี้ ฉันว่ามันไม่สำคัญ ดีเสียอีกแต่งงานเร็วใช้ชีวิตคู่กันเร็วขึ้น จะได้ทำมาหากินเร็วขึ้นอย่างไรคะ
ส่วนเรื่องที่พี่ซีห่าวมีลูกติดฉันคิดว่าไม่เห็นเป็นไรเลยค่ะ ในเมื่อฉันก็รักและเอ็นดูลี่มี่อยู่แล้ว พ่อหยางเจียงเคยได้ยินคำพูดนี้ไหมคะ ในเมื่อรักเขาแล้วหากเขามีลูกติดเราก็ต้องรักลูกเขาเหมือนลูกตัวเอง ครอบครัวถึงจะมีความสุขค่ะ
ดีเสียอีกไม่ต้องเสียเวลาทำนาน มีลูกทันใช้ ส่วนลูกคนอื่น ๆ ที่จะตามมาก็แล้วแต่โชคชะตากำหนดค่ะว่าจะมีเมื่อไหร่ ฉันไม่สามารถกำหนดได้หรอกค่ะว่าแต่งแล้วจะมีลูกเลยไหม มันขึ้นอยู่กับความขยันของพี่ซีห่าวค่ะ”
เมื่อเย่วซินพูดจบชาวบ้านแถวนั้นก็ยืนอึ้งกันทันที พวกผู้หญิงที่ได้ยินก็หน้าแดงก้มหน้าหลบสายตากัน ส่วนผู้ชายที่ยังเป็นชายหนุ่มอยู่ก็ได้แต่ยืนอมยิ้มกับความกล้าของจางเย่วซิน
ส่วนซีห่าวนั่นเหรอ
