Chapter 16
1534 Words
พ่อเลี้ยงแทนไทพาหญิงสาวไปช็อปปิ้งซื้อของอีกหลายอย่างจากนั้นก็ไปเก็บของที่บ้านเตรียมตัวเดินทางกลับประเทศไทยในช่วงเย็น ใบบัวมากอดคุณปู่ให้หายคิดถึงเพราะถ้าเธออยู่ที่นี่ก็คงไม่เหงามากเท่าที่นั่น แต่ยังดีมีพ่อเลี้ยงอยู่ด้วยถ้าขาดคนใดไปเธอคงเหงาแย่
"ต้องคิดถึงคุณปู่แน่นอนเลยค่ะ"
"ไม่คิดถึงแล้วล่ะมั่ง เดี๋ยวนี้เค้ามีพ่อเลี้ยงคอยดูแลแล้ว"
"คุณปู่อ่ะแซวใบบัวทำไมเล่า"
หญิงสาวหน้าแดงก่ำเมื่อถูกคุณปู่แซวแบบนั้น และไม่ลืมที่จะแซวแหวนเพชรวงใหญ่บนนิ้วมือของใบบัวด้วย ไม่คิดว่าแทนไทจะมีโมเมนต์อะไรแบบนี้ด้วย
"พ่อไม่คิดว่าจะมีวันนี้เลย"
"นั่นสิคะแหวนเพชรเม็ดใหญ่ไม่คิดว่าแทนไทจะคิดอะไรแบบนี้ได้ นึกว่าในชีวิตมีแต่เรื่องงานเสียอีก"
คุณพ่อกับคุณแม่รุมลูกชายยกใหญ่แต่เขาก็ไม่ว่าอะไรปล่อยให้พูดไปถ้ามันทำให้พวกท่านมีความสุขเขาก็ยินดี
"ทำมาแซวผมรู้นะว่าทุกคนคิดจะทำอะไรกัน แต่ก็เอาเถอะถือว่าผมทำตามที่ทุกคนต้องการแล้ว ส่วนทะเบียนสมรสผมจะถ่ายรูปส่งมาให้ดูหลังจากจัดการเรียบร้อย ถ้างั้นผมไปก่อนนะครับไปเถอะใบบัวเดี๋ยวไม่ทัน"
เขาลุกขึ้นดึงมือหญิงสาวให้ลุกขึ้นตาม ใบบัวยกมือไหว้ทุกคนก่อนจะเดินไปสวมกอดแน่น ไม่รู้ว่าพ่อเลี้ยงจะพากลับมาอีกทีตอนไหนแต่ตอนนี้เธอมีหน้าที่สำคัญกว่านั่นคือการไปเรียนต่อให้จบ จากนั้นจะได้แต่งงานกับพ่อเลี้ยงสักที แต่เธอยังอยากไปทำงานนะไม่อยากอยู่เฉยๆหาเงินเลี้ยงตัวเองเป็นผู้หญิงที่เก่งที่สุดแล้ว
"ใบบัวไปนะคะแล้วจะโทรมาหาทุกวันเลยค่ะ"
"เดินทางปลอดภัยนะลูกสาวพ่อ"
หลังจากที่บอกลากันเสร็จสรรพพ่อเลี้ยงแทนไทก็พาใบบัวเดินทางไปสนามบินและเดินทางกลับประเทศไทยใช้เวลาเดินทางหลายชั่วโมง และเมื่อมาถึงที่บ้านเขาก็พาใบบัวไปนอนพักผ่อนในห้องนอนและไม่รังแกเธอต่อเพราะท่าทางจะไม่ไหวแล้ว
"พ่อเลี้ยงห้ามทำอะไรใบบัวนะคะ"
"ระแวงอะไรเนี่ยไม่ทำคือไม่ทำสิ"
หญิงสาวมองชายหนุ่มอย่างระแวง ถึงแม้ว่าจะรับปากก็เถอะแต่คนอย่างเขาไว้ใจได้ที่ไหนกันล่ะ และระหว่างที่เดินทางมาเราคุยกันแล้วว่าหลังจากนี้เธอจะย้ายมาอยู่ที่ห้องนอนของพ่อเลี้ยงแต่ของเธอคิดว่าจะทิ้งไว้ที่ห้องของตัวเองแหละมาค้างก็พอแล้วเพราะยังไงก็อยู่บ้านเดียวกัน ส่วนเรื่องของเราสองคนก็จะยังไม่บอกใครเพราะไม่จำเป็น อีกอย่างเธอยังเรียนอยู่มันจะไม่เหมาะถ้าเกิดว่าใครมารับรู้ว่าเธอแต่งงานทั้งที่ยังเรียนไม่จบ มันจะถูกคนอื่นเอาไปนินทาเอาได้
"ไม่เชื่อค่ะ"
ใบบัวทำหน้าไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ก่อนจะนอนลงแล้วห่มผ้าคลุมโปง พ่อเลี้ยงแทนไทซุกเข้าไปนอนข้างเธอเหลือบสายตามองก่อนจะสะกิดหญิงสาว
"ดีแล้วที่ไม่เชื่อพี่"
เขายิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อยก่อนจะขึ้นไปคร่อมตัวหญิงสาวไว้ทันที ใบบัวอ้าปากค้างอย่างตกใจเอามือดันตัวเขาออกแต่ไม่ทันแล้วเพราะเขาแรงเยอะแถมยังมีวิธีทำให้เธอเคลิ้มตามปฏิเสธไม่ได้อีก
"ว่าแล้วเชียวพ่อเลี้ยงไว้ใจไม่ได้ อร๊ายยยย"
พ่อเลี้ยงโน้มใบจูบหญิงสาวอย่างอ่อนโยนริมฝีปากหนาหยอกเย้าเธอไม่หยุด ใบบัวเกินจะต้านทานความรู้สึกนั้นไว้ยอมจำนนแต่โดยดีและได้รู้อีกอย่างว่าตอนนี้พ่อเลี้ยงจะพูดอะไรเธอก็จะไม่เชื่ออีกต่อไป
หลายวันต่อมา....
"พ่อเลี้ยงครับทนายกับปลัดมาแล้วครับ"
"ให้เข้ามาสิ"
เขานั่งอยู่ในห้องรับแขกระหว่างรอให้คนที่นัดไว้มาหา วันนี้ได้ฤกษ์ดีที่เขาจะจดทะเบียนสมรสกับใบบัวสักทีหลังจากที่ติดปัญหานั่นนี่หลายวัน ทนายและปลัดเดินเข้ามาพร้อมกับทักทายพ่อเลี้ยงแทนไทอย่างเป็นมิตร
"สวัสดีครับพ่อเลี้ยงแทนไท"
"สวัสดีครับพ่อเลี้ยง"
"สวัสดีครับท่านปลัด คุณทนาย เชิญนั่งก่อนเถอะผมรบกวนเวลาไม่นานหรอก"
ทั้งสองคนนั่งลงพร้อมกับวางเอกสารที่เตรียมมาลงบนโต๊ะ รู้คร่าวๆจากคุณทนายว่าพ่อเลี้ยงแทนไทจะจดทะเบียนสมรสกับภรรยา แต่เขาอยากให้มันเป็นความลับและไม่อยากเปิดเผยให้ใครรู้ในตอนนี้จึงต้องเรียกมาเป็นการส่วนตัว
"เห็นคุณทนายบอกว่าพ่อเลี้ยงจะจดทะเบียนสมรสกับภรรยา ผมเพิ่งรู้ว่าพ่อเลี้ยงแต่งงานแล้ว"
"ยังไม่แต่งหรอกครับผมแค่อยากจดทะเบียนไว้ก่อน รอเวลาพร้อมแล้วค่อยเปิดตัวทีเดียว งั้นทำเอกสารเลยครับเดี๋ยวผมให้คนไปตามภรรยามา"
เขาหันไปสั่งให้แม่บ้านขึ้นไปเรียกใบบัวที่ตอนนี้กำลังอาบน้ำอยู่ในห้องนอน เขาอยากจะการให้เรียบร้อยเพราะคุณพ่อกับคุณปู่ก็ทักท้วงมาหลายวันแล้ว
"ไปตามคุณหนูใบบัวมา"
"ค่ะพ่อเลี้ยง"
แม่บ้านเดินไปเรียกใบบัวที่ห้องนอนและเธอแต่งตัวเสร็จพอดี ตอนนี้หญิงสาวยังไม่รู้ว่าพ่อเลี้ยงจะให้มาจดทะเบียนสมรสเพราะเขาไม่ได้บอกอะไร และตอนนี้เธอกำลังคุยโทรศัพท์กับเพื่อนอยู่
"คุณหนูใบบัวพ่อเลี้ยงให้หาที่ห้องรับแขกค่ะ"
"เย็นนี้เหรอ... ได้สิเราจะไปนะ"
"เดี๋ยวใบบัวลงไปค่ะขอเวลาแป๊บหนึ่ง"
เธอรับปากเพื่อนและหันมาคุยกับแม่บ้านว่าเธอขอเวลาอีกแป๊บเดียว แม่บ้านพยักหน้ารับทราบก่อนจะเดินออกไปเพื่อให้ความเป็นส่วนตัวกับเจ้านาย
(แกไปหาพี่ชายก่อนก็ได้เย็นนี้เจอกันนะ มาร์คอยากให้แกไปนะรู้ใช่มั้ย)
"อืมรู้น่า อีกอย่างก็เป็นเพื่อนกันหมดยังไงก็ต้องไปวันเกิดเพื่อนทั้งทีนี่เนาะ"
(มันคิดกับใบบัวเกินเพื่อนไม่รู้เหรอไง)
"เราไม่ได้คิดแบบนั้นนะสิ ช่างเถอะยังไงเจอกันนะ"
(อื้ม เจอกันจ้ะ)
ใบบัวกดวางสายก่อนจะรีบเดินลงไปชั้นล่าง ไม่อยากให้พ่อเลี้ยงรอนานมันเสียมารยาท แต่เรื่องที่เธอจะขออนุญาตเขาไม่รู้ว่าจะโอเครึเปล่าแต่คงไม่มีอะไรเพราะเธอไปงานวันเกิดเพื่อนและพ่อเลี้ยงก็ไม่รู้หรอกว่าเขาชอบเธอ
"มาแล้วค่ะ อ๊ะ... มีแขกเหรอคะ"
ใบบัวเดินมานั่งลงข้างพ่อเลี้ยงก่อนจะยกมือไหว้ทั้งสองคนอย่างนอบน้อม เธอรู้จักทนายของพ่อเลี้ยงแต่อีกคนไม่รู้จัก
"สวัสดีค่ะคุณทนาย สวัสดีค่ะ..."
"สวัสดีครับคุณหนูใบบัว คนนี้ปลัดปูครับ"
"สวัสดีค่ะปลัดปู"
ใบบัวเอ่ยทักทายอีกครั้งอย่างเป็นมิตร พ่อเลี้ยงแทนไทโอบเอวหญิงสาวเอาไว้ก่อนจะหันไปยิ้มให้ทั้งสองคนแล้วแนะนำเธอให้ทั้งสองคนรู้จักอย่างเป็นทางการ
"ผมแนะนำอย่างเป็นทางการอีกครั้ง คนนี้คุณหนูใบบัวภรรยาของผมเอง"
"ผมก็ไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่นะครับ"
คุณทนายยิ้มออกมาทันทีที่ได้ยิน ก็ไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่เพราะแต่ไหนแต่ไรสายตาที่มองน้องสาวก็ไม่เหมือนพี่ชายมองอยู่แล้ว คนนอกคงดูออกแต่ก็ถือว่ารู้ใจตัวเองเร็วนะถึงได้รีบจัดการทุกอย่างทันใจขนาดนี้
"แปลกใจสักหน่อยเถอะ"
ทั้งสองคนมองหน้ากันก่อนจะหัวเราะออกมาขำๆ จากนั้นก็เริ่มดำเนินการตามขั้นตอนและใบบัวก็ถึงรู้ว่าเขาให้ปลัดมาจดทะเบียนสมรสให้นั่นเอง
"เซ็นสิ"
"ค่ะพ่อเลี้ยง"
ใบบัวเซ็นเอกสารให้ปลัดจากนั้นก็รับใบทะเบียนสมรสมาถือไว้ในมือด้วยรอยยิ้มหวาน
"ขอบคุณนะครับที่มาจัดการธุระให้ รบกวนเวลางานเลย"
"ยินดีครับพ่อเลี้ยง ยังไงผมขอตัวก่อนนะครับ"
ปลัดปูขอตัวกลับก่อนเพราะต้องไปราชการที่อื่นต่อ ส่วนคุณทนายก็ขอตัวกลับเช่นกันเพราะนัดลูกความไว้อีกที่
"ถ่ายรูปส่งไปรายงานทางนั้นด้วยล่ะ ทวงถามทุกวันจนเบื่อละ"
"ได้ค่ะเดี๋ยวใบบัวจัดการเอง อ่อ วันนี้ขออนุญาตไปวันเกิดเพื่อนค่ะ"
"เพื่อนคนไหน"
เขามองหน้าใบบัวอย่างต้องการคำตอบ เธออึกอักก่อนจะรีบตอบทันที
"ก็เพื่อนที่เรียนกฎหมายด้วยกันไงคะ"
"งั้นเหรอ... ให้แมนกับฟ้าไปดูแลด้วยแล้วก็อย่ากลับดึก"
"รับทราบค่ะ ขอบคุณนะคะที่ให้ไปพ่อเลี้ยงใจดีที่สุดเลย"
- Writer
