ตอนนี้เรากำลังมีปาร์ตี้ก่อนกลับกรุงเทพฯในวันพรุ่งนี้เช้า ชินเลยปิดสระน้ำเพื่อปาร์ตี้กันอย่างส่วนตัวไม่มีบุคคลภายนอก การปาร์ตี้การดำเนินไปอย่างต่อเนื่องโดยมีการจัดการอาหารที่ถูกอำนวยความสะดวกจากทางรีสอร์ท รวมทั้งเครื่องน้ำที่มีแอลกอฮอล์ซึ่งขาดไม่ได้เลย เราดื่มกินกันไปเรื่อยๆจนตอนนี้เลยเวลาที่ถึงครึ่งคืนแล้วและทุกคนก็เริ่มกึมๆมึนกันแล้วด้วย
“มาๆเล่นกันกันหน่อนดีกว่า แดกอย่างเดียวไม่ไหวๆ” เมลผู้เริ่มต้นการเล่นเกมขึ้นมา ฉันไม่ชอบเล่นเกมอะไรแบบนี้ในวงเล่าเท่าไหร่เพราะมันต้องเป็นเกมจังไรแน่ๆเลย และยิ่งออกมาจากสมองของยัยเมลแล้วด้วย
“เกมอะไรๆ” ไผ่ดูจะตื่นเต้นมากกกกก ขอบอกอะไรอย่างไผ่กับเมลถ้าเป็นเรื่องสนุกล่ะก็เข้าใจกันดีมาก โดยเฉพาะเรื่องล้อฉันกับกระทิงอ่ะ-///-
“เกมนี้ชื่อว่า...ไอ้ต้าวความลับบบ!!”
“เกมอะไรของมึงว่ะ?” วุ้นมองอย่างสงสัย
