Secretly Love5: ลอง

1169 Words

“งั้นมาคบไหม?” ฉัน..กำลังช็อกกับสิ่งที่ตัวเองพูดไป และไม่ใช่แค่ฉันทุกคนก็กำลังทำหน้าเอ๋อเป็นไก่ตาแตกอยู่ “มึงชอบกู?” กระทิงมองฉันหน้าอย่างเอาเรื่อง จนไม่กล้าที่บอกอะไรไป “ปล๊าว! แค่เห็นนายอกหักเลยพูดส่งๆไป” ฉันปฏิเสธและมองไปทางอื่น ไม่อยากมองหน้าเขา.. “....” ตอนนี้ทุกคนกำลังเงียบไม่มีใครพูดอะไรออกมา จนฉันต้องหาทางออกไปจากตรงนี้ ไปไกลๆดีกว่าหน้าแตกชะมัดไปขอเขาคบทั้งๆทีพึ่งรู้จักกันแค่วันเดียว เหอะ สำคัญตัว “เอ่อ โทษทีล่ะกันนายลืมไปเถอะ” ฉันรีบเดินออกมาเมื่อเริ่มรู้สึกหน้าชา เหอะๆ สมเพชตัวเองชะมัด ตึกๆๆๆๆ “ลิเคียวมึงพูดอะไรออกไปมึงอยากมองหน้ากระทิงมันไม่ติดเหรอว่ะ?” พวกเพื่อนฉันที่วิ่งตามมาบ่นโดยเริ่มจากวุ้น “นั่นดิ มึงพึ่งได้คุยจะจบแล้วเหรอว่ะ?” ต่อด้วยไอ้เมล “แต่มันก็ดีแล้วนะเพราะถ้ากระทิงตกลงคือแจ๊คพอตเลยนะ” แก้วใสพูดขึ้นอย่างเห็นด้วย “นั่นถ้าตกลงย่ะ แต่ถ้าไม่คือจบและเหมือนจะจบแล้วววจริงๆ” เมลมันบอกแก้วใสและหันมาย้ำฉันว่าเรื่องที่ฉันบอกกระทิงไปมันทำให้ทุกอย่างจบแล้วจริงๆ “มึงมันโง่” ไอ้วุ้นด่า “ตอนนั้นกูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผีห่าซาตานตัวไหนเข้าสิง แค่ไม่อยากเห็นเขาเจ็บมันเลย...” ฉันพูดตาลอยๆไปในอากาศ “มึงกลัวมันเจ็บ แล้วมึงไม่เจ็บเหรอว่ะ?” สะอึก! ฉันสะอึกกับคำพูดเมลใช่ฉันกลัวเขาเจ็บโดยไม่กลัวตัวเองเจ็บ “อย่ามีความรักแบบโง่ๆดิว่ะ” “ชั่งมันเถอะมันจบแล้ว..” ใช่เพราะปากเสียๆของฉันเลยเสียเพื่อนที่พึ่งเริ่มไป... SS ผับ วันนี้ฉันมาทำงานปกติฉันทำงานเกือบทุกวันนั่นแหละ และวันนี้ก็เป็นอีกวันตอนแรกยิมรับที่ทำงานที่นี่เพราะกระทิงนั่นแหละพอทำไปทำมาเริ่มชอบ ติดใจ และมันก็สนุกดี ได้เจอคนมากหน้าหลายตารู้นิสัยคนมากมาย ฉันทำงานจนเวลาล่วงเลยมาเกือบครึ่งคืนแล้ววันนี้ฉันไม่เห็นกระทิงเลยไปไหนนะ? “ลิเคียววานเอาถางนี้ไปเสริฟ์ห้องทำงานเฮียวีหน่อย” เฮียวีเป็นรุ่นพี่ของคณะฉันจบไปหลายปีแล้วและเป็นเจ้าของที่นี่ด้วย ฉันไม่เคยเจอแต่เคยได้ยินมาบ้างว่าดุและมีเมียแล้วและกำลังมีลูกที่น่ารักด้วยมั้งนะ? “ได้พี่” ฉันไม่เคยปฏิเสธอะไรอยู่แล้วเพราะถ้าฉันทำได้ก็ไม่เกี่ยงอะไรทั้งนั้น ฉันยกถามเหล้าและมิกเซอร์ต่างๆเดินขึ้นมาที่ชั้น 2 ของร้านและมันเป็นห้องทำงานของเฮียวีสงสัยวันนี้มีเพื่อนๆเขามาละมั้ง ก๊อกๆ เคาะไปตามมารยาททั้งๆที่จริงไม่มีหรอก ฉันหนะมันคนหยาบบบ “เข้ามา” เสียงทุ้มๆจากด้านในอนุญาตฉันเปิดประตูเข้าไปและไปรอบๆคนที่อยู่ในห้องนี้มีหลายคนและยังมีพวกกระทิงอีกด้วย อ่า ที่ไม่เห็นโต๊ะประจำเพราะมาอยู่ห้องนี้นี่เอง ฉันไม่ได้พูดอะไรแต่เดินเข้าไปวางเหล้าและมิกเซอร์ต่างๆทุกคนกำลังสนุกเลยไม่ได้สนใจมากนักแต่.. “อ้าว! ลิเคียวทำงานที่นี่อ่อ?” ชินถามฉันเมื่อเขาหันเห็นว่าฉันกำลังวางของพอดี “อืม” เพราะความเสียงดังของชินมันเลยทำให้ทุกคนหันมามองอย่างสนใจ “ไอ้วีเด็กเสริฟ์คนนี้น่ารักกกกทำไมกูไม่เคยเห็นอ่ะ” เพื่อนของเฮียวีถามเฮียวี “กูก็ไม่เคย เธอทำงานมากี่วันแล้ว?” คนนี้น่าจะชื่อเฮียวีถามฉันอย่างสงสัย “3 ปี..” “พรวดด~แค่กๆ” เฮียวีสะลักเหล้าที่กำลังจะดก “วี ตกใจอะไรขนาดนั้นฮะ? น้องทำตำแหน่งอะไรคะ?ที่ถามเพราะไม่เคยเห็นของชื่อด้วยจะดีมากกกก” ผู้หญิงคนหนึ่งลูบหลังให้เฮียวีและดุนิดหน่อยพร้อมกับหันหน้ามาถามฉันสงสัยจะเป็นแฟนกันนั่นแหละ “เอ่อ ลิเคียวทำบาร์เทนเดอร์ค่ะ” “ว่าแล้วว่าไม่เคยเห็นแต่เคยได้ยินชื่อนะ” ผู้หญิงคนนั้นบอก “พวกเราก็มากินเหล้าที่นี่ทุกวันทำไมไม่เจออ่ะ?” ไผ่ทำหน้าสงสัย “แต่กูเจอ” โอโซนบอก อ่อ เคยเจอแถวห้องน้ำมั้งถ้าจำไม่ผิด “ไม่เห็นบอกพวกกูเลยยยยย” ชินโวยวาย เมื่อไหร่พวกเขาจะคุยเรื่องฉันเสร็จเนี่ยเพราะตอนนี้กระทิงจ้องฉันจนตัวเกร็งไปหมดแล้ว ถ้าถามว่าจ้องตั้งแต่เมื่อไรบอกเลยว่าตั้งแต่เข้ามา “เดี๋ยวๆพวกมึงรู้จัก?” พี่คนนึ่งถาม “อ๋อ เรียนด้วยกันรุ่นน้องพวกพี่เหมือนกันแหละ” ไผ่เป็นคนบอก “สวย ขนาดนี้ทำไมไม่เคยเจอว่ะ?” “ถ้า..ไม่มีอะไรแล้วขอตัวกลับไปทำงานนะคะ” และฉันก็รีบหมุนตัวออกมาจากห้องนั้นทันทีไม่ฟังเสียงเรียกของคนในห้องนั้น ฉันกลับมาทำงานปกติจนถึงเวลาเลิกงาน แต่ในหัวของฉันกำลังคิดว่าในห้องนั้นกระทิงจ้องมองฉันทำไมนะ? หรือเขายังโกธรที่ฉันบอกว่าให้มาคบกันอยู่ฉันเดินออกจากร้านและคิดในหัวไปด้วย “ไปไหน?” เสียงห้าวๆถามมาจนทำให้ฉันที่กำลังเดินอยู่หยุดชะงักและมองไปตามเสียง กระทิง... กำลังยืนมองมาที่ฉัน “กลับบ้าน..” เขาน่าจะคุยกับฉันแหละเพราะถแวนี้ไมม่มีคนอื่นนอกจากฉัน “เดี๋ยวกูไปส่ง” “ไม่เป็นไร...” “กูมีเรื่องจะคุยด้วย” เขามองหน้าฉันอย่างบังคับประมาณถ้ามึงไม่ไปมึงตายทำนองนั้น “อ๋อ อืม” ฉันเดินตามกระทิงมาที่รถที่เขาจอดอยู่และขึ้นรถกับเขามาฉันบอกทางไปบ้านเรียบร้อยและที่สำคัญตลอดทางไม่บทสทนาใดใดทั้งสิ้น หน้าบ้านลิเคียว เรามาถึงหน้าบ้านกันสักพักแล้วแต่ฉันยังไม่ได้ลงจากรถและเขาก็นั่งนิ่งมากกกก ไม่ขยับไปไหน เฮ้ออ “เรื่องที่จะ...” “ตกลง” อะไรว่ะ? “อะไร?” ฉันรีบหันไปมองเขาอย่างตกใจ “มาคบกัน” ตึกตักๆ ๆ ๆ บะบ้าไปแล้ว “ทำไมละ?” “อยากลองดูว่ากูจะลืมข้าวสวยได้หรือเปล่า..” เขาพูดด้วยสายตาเหมอลอย “อ๋อออ.. เอาสิ” “แต่กูไม่ได้ชอบมึง อย่าเข้าใจผิดไปล่ะเพราะถ้ากูลองแล้วไม่ได้ผลกูจะไปจากมึงทันที” “ฉันก็..ไม่ได้ชอบนายเหมือนกัน” รักต่างหาก... เจ็บ จุก ไปหมดแล้ว...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more